سقوط یک‌پله‌ای در جدول توزیع مدالی بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو و البته کاهش تعداد مدال‌های کاروان کشورمان نسبت به دوره گذشته زنگ خطری است که باید آن را جدی گرفت. به گزارش خبرگزاری تسنیم، اگرچه کاروان ایران با شعار کیفی‌سازی راهی نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی شد، اما همین کاروان هم می‌توانست نتایج بهتری بگیرد؛ به خصوص در برخی رشته‌ها که به هیچ‌وجه انتظارات برآورده نشد. ایران در دوره گذشته در جاکاراتای اندونزی با کسب 20 مدال طلا، 20 نقره و 22 برنز و مجموع 62 مدال جایگاه ششم و در این دوره با 13 مدال طلا، 21 نقره و 20 برنز جایگاه هفتم را کسب کرد. ورزشکاران کشورمان در دوره گذشته هفت طلا بیشتر از این دوره کسب کردند و در مجموع هم هشت مدال بیشتر از هانگژو به دست آورده بودیم. نگاهی به اداور گذشته نشان می‌دهد هر دوره که می‌گذرد، شرایط بدتر می‌شود. ایران در سال 2010 گوانگژو چهارم شد، در بازی‌های آسیایی اینچئون 2014 پنجم، در سال 2018 ششم و در سال 2022 هفتم شدیم، ضمن اینکه مرغوبیت مدال‌های‌مان نیز در این دوره کمتر شده است. اینکه چه عواملی باعث شد این دوره پایین‌تر از دوره قبلی قرار بگیریم، قطعاً نیاز به کارشناسی دارد، اما در یک نگاه اجمالی می‌توان دریافت که ورزش ایران در دو سال گذشته شرایط خوبی را پشت سر نگذاشته بود. پس از المپیک 2020 توکیو - که به دلیل شیوع کرونا در سال 2021 برگزار شد- ورزش ایران درگیر مشکلات جدی بود. ایران در المپیک 2020 در بین تیم‌های آسیایی پس از چین، کره جنوبی و ژاپن در رده چهارم ایستاد و اکنون این پرسش به وجود می‌آید که در این دو سال چه بر سر ورزش کشورمان آمده که هند و چین تایپه هم بالاتر از ما قرار گرفته‌اند. باید پذیرفت که در دوران حمید سجادی به‌عنوان وزیر ورزش و جوانان حال ورزش ایران خوب نبود و این حال بد خودش را در بازی‌های آسیایی نشان داد و عدم توجه به فدراسیون‌ها از نظر مادی و معنوی، سبب شد ورزش با مشکلاتی مواجه شود. هرچند برخی رؤسای فدراسیون‌ها نیز به شدت ضعیف ظاهر شدند، اما اگر نظارت مناسبی در آن زمان از سوی وزارت ورزش وجود داشت، مشکلات کاهش پیدا می‌کرد. اینکه کشوری نظیر هند با سرمایه‌گذاری در برخی رشته‌ها از ایران پیش می‌افتد، هشداری جدی است و با شرایط امروز در المپیک 2024 پاریس و دوره آینده بازی‌های آسیایی کشورهای دیگر نیز از ایران پیشی خواهند گرفت. با حضور کیومرث هاشمی که فردی است ورزشی می‌توان به بهبود شرایط امیدوار بود؛ او که به تازگی در مسند وزارت ورزش قرار گرفته است، می‌تواند با نگاهی کارشناسی به آنچه در بازی‌های آسیایی گذشت شرایط را برای ورزش کشورمان بهبود ببخشد. این اما تمام ماجرا نیست؛ بازی‌های آسیایی هانگژو همانند دوره‌های قبلی این نکته را گوشزد کرد که برای خروج از وضعیت موجود باید توجه مسئولان به ورزش جدی‌تر از قبل شود. این توجه هم در زمینه تأمین بودجه است و هم امکانات. ورزش توجه بیشتری را می‌طلبد و مسئولان عالی‌رتبه باید با نگاهی ویژه به این مقوله زمینه موفقیت ورزش ایران در میادین بین‌المللی را فراهم کنند؛ توجه به رشته‌های پایه و مدال‌آور و رشته‌هایی که ماده‌های زیادی دارند و توزیع مدال هم در آنها زیاد است از ضروریات به شمار می‌رود. نکته پایانی اینکه برخی رؤسای فدراسیون‌ها پیش از شروع بازی‌ها وعده‌ و قول‌های زیادی می‌دادند و از کسب چندین مدال و موفقیت صحبت می‌کردند، اما در عمل ناکام ماندند؛ این اتفاق در گذشته هم رخ داده بود. اکنون نوبت آن است که با این افراد نیز برخورد لازم صورت گیرد تا دیگر وعده‌های پوچ و بیهوده ندهند.