دانشمندان از کشف اینکه کهکشان ما یک‌پنجم وزنی که قبلاً تصور می‌شد را داراست متعجب شده‌اند و گمان می‌کنند که این کهکشان مقداری ماده تاریک از دست داده است. به گزارش ایسنا و به‌نقل از دیلی‌میل، کارشناسان جرم کل کهکشان ما را ۲۰۰ میلیارد برابر خورشید تخمین زدند و این رقم تقریباً چهار تا پنج برابر کمتر از تخمین‌های گذشته است که در حدود ۹۰۰ میلیارد برابر خورشید ارزیابی شده بود. به نظر می‌رسد که کهکشان راه شیری مقداری ماده تاریک را از دست داده است؛ ماده تاریک، ماده‌ای نامرئی است که حدود ۸۵ درصد از کل جرم کیهان را تشکیل می‌دهد. محققان با استفاده از داده‌های تلسکوپ گایا که نقشه‌ای از ۱.۸ میلیارد ستاره در کهکشان راه شیری ایجاد کرده است، جرم کل کهکشان ما را تنها ۲۰۰ میلیارد برابر خورشید تخمین زده‌اند؛ این حدود چهار تا پنج برابر کمتر از تخمین‌های قبلی است که جرم کهکشان راه‌شیری را بین ۸۹۰ میلیارد و کمی بیش از یک تریلیون جرم خورشیدی نشان می‌داد. تاکنون نیز تصور می‌شد که ماده تاریک دست کم شش برابر فراوان‌تر از ماده معمولی است. با این‌حال، این مطالعه جدید نشان می‌دهد که ماده دوم در واقع می‌تواند تا یک‌سوم کل ماده را تشکیل دهد؛ با توجه به اینکه اکثر ستاره‌شناسان موافق هستند که جرم آن برابر با ۶۰۰ میلیون خورشید است. این اختلاف بزرگ دانشمندان وادار می‌کند تا محتاطانه در مورد این یافته عمل کنند، زیرا در مواجهه با بسیاری از مطالعات قبلی مغایرت زیادی دارد. پروفسور اندرو پونتزن(Andrew Pontzen)، از دانشگاه کالج لندن، به تایمز گفت: اگر کهکشان ما واقعاً به اندازه‌ای که این تحقیقات نشان می‌دهد جرم کمی داشته باشد، باید توضیح داد که چرا مطالعات قبلی براساس روش‌های مختلف، همگی وزن بیشتری را ارائه کردند. این کشف می‌تواند تأثیر عمیقی بر درک تاریخ ۱۳ میلیارد ساله کهکشان ما داشته باشد، زیرا ممکن است نشان دهد که کهکشان راه شیری نسبت به برخی از همتایان خود، برخورد کمتری با کهکشان‌های دیگر داشته است. دکتر فرانسوا هامر، نویسنده این مطالعه از رصدخانه پاریس، گفت که محققان از یافته‌های خود بسیار شگفت‌زده شده‌اند. او توضیح داد که چگونه اخترشناسان توانستند جرم کهکشان ما را با نگاه کردن به منحنی چرخش آن محاسبه کنند؛ اساساً کهکشان راه شیری یک مارپیچ در حال چرخش متشکل از ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد ستاره است که دانشمندان فکر می‌کنند در هاله‌ای از ماده تاریک محصور شده است. بنابراین، داده‌های گایا کسری از تعداد کل ستارگان است، اما برای محاسبه منحنی چرخش دقیق کافی است؛ این نشان داد که منحنی کهکشان راه شیری با دیگر کهکشان‌های مارپیچی بزرگ متفاوت است، زیرا مسطح نیست. در دهه ۱۹۷۰، یکی از پیشرفت‌های بزرگ در نجوم مدرن این بود که سرعت چرخش دیگر کهکشان‌های بزرگ بسیار سریع‌تر از آن چیزی بود که از کاهش کپلر انتظار می‌رفت؛ این کشف منجر به این نظریه شد که کهکشان‌های مارپیچی بزرگ باید توسط هاله‌های ماده تاریک احاطه شده باشند؛ با این‌وجود در کهکشان راه شیری، منحنی چرخش در حومه قرص کهکشان به سرعت شروع به کاهش می‌کند. ستارگان در فاصله ۵۰ هزار سال نوری از مرکز آن، کندتر از حد انتظار می‌چرخند که نشان می‌دهد مقداری از گرانش ماده تاریک وجود ندارد. محققان گفتند که یافته‌های آنها «کاملاً استثنایی» است و توضیح دادند که چرخش انحنای کهکشان راه شیری می‌تواند به خاطر سرگذشت فوق‌العاده آرام کهکشان ما باشد. آخرین ادغام بزرگ کهکشان ما با یک کهکشان دیگر در حدود ۹ میلیارد سال پیش اتفاق افتاد؛ میانگین این میزان در سایر کهکشان‌های مارپیچی شش میلیارد سال است. این مطالعه جدید در مجله Astronomy Astrophysics منتشر خواهد شد.