آنفلوانزا می‌تواند باعث مشکلات شدید تنفسی شود. یک کودک با علائم شدید ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشد. آنفلوانزا می‌تواند منجر به عفونت ریه به نام پنومونی شود و حتی در برخی موارد هم منجر به مرگ شود. به گزارش بهداشت نیوز، آنفلوانزا یک عفونت ویروسی بسیار مسری است که راه‌های هوایی ریه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. باعث تب بالا، بدن درد، سرفه و علائم دیگر می‌شود و یکی از شدیدترین و شایع‌ترین بیماری‌های ویروسی در فصل زمستان است. اکثر کودکان کمتر از یک هفته به آنفلوانزا مبتلا می‌شوند، اما برخی از کودکان بیماری جدی‌تری دارند و ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشند. آنفلوانزا همچنین ممکن است منجر به عفونت ریه(پنومونی) یا مرگ شود. به دلیل سایر بیماری‌ها مانند COVID-۱۹ و RSV، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها می‌گوید دریافت واکسن آنفلوانزا برای محافظت از خود و اطرافیانتان در برابر آنفلوانزا مهم‌تر از همیشه است. واکسن آنفلوانزا و سایر واکسن‌ها را می‌توان هم‌زمان تزریق کرد. با پزشک خود در مورد واکسن ها صحبت کنید. چه چیزی باعث آنفلوانزا در کودک می‌شود؟ آنفلوانزا توسط ویروس‌های آنفلوانزا ایجاد می‌شود و ویروس‌های آنفلوانزا به ۳ نوع تقسیم می‌شوند: آنفلوانزای نوع A و B: این ۲ نوع ویروس تقریباً هر زمستان باعث اپیدمی گسترده می‌شوند؛ آنها اغلب منجر به این می‌شوند که افراد بیشتری به بیمارستان مراجعه کنند و لازم به ذکر است که افراد بیشتری بر اثر آنفلوانزا می‌میرند. مقامات بهداشت عمومی بر جلوگیری از گسترش انواع A و B تمرکز می‌کنند. یکی از دلایلی که آنفلوانزا همچنان یک مشکل باقی می‌ماند این است که ویروس‌ها اغلب تغییر می‌کنند و جهش می‌یابند. این بدان معناست که افراد هرساله در معرض انواع جدیدی از ویروس‌ها قرار می‌گیرند. آنفلوانزای نوع C: این نوع ویروس باعث بیماری تنفسی بسیار خفیف و به ندرت باعث اپیدمی می‌شود. این تأثیر شدید بر سلامت عمومی مانند آنفلوانزای نوع A و B ندارد. ویروس آنفلوانزا اغلب از طریق عطسه یا سرفه از کودکی به کودک دیگر منتقل می‌شود. این ویروس همچنین می‌تواند برای مدت کوتاهی روی سطوح زنده بماند؛ این سطوح شامل دستگیره در، اسباب بازی، خودکار یا مداد، صفحه کلید، تلفن و تبلت و میز است. همچنین می‌توان آن را از طریق ظروف غذاخوری مشترک منتقل کرد. کودک شما می‌تواند با لمس چیزی که توسط فرد آلوده لمس شده و سپس دست زدن به دهان، بینی یا چشم‌های او به ویروس آنفلوانزا مبتلا شود. افراد ۲۴ ساعت قبل از شروع علائم بیشتر می‌توانند آنفلوانزا را منتقل کنند. خطر انتقال آن به دیگران اغلب حدود روز ۵ تا ۷ بیماری پایان می‌یابد. از آنجایی که آنفلوانزا می‌تواند قبل از شروع علائم پخش شود، تشخیص ویروس آنفلوانزا آسان است؛ این امر به ویژه در مورد کودکانی که اغلب سطوح زیادی را لمس می‌کنند و سپس دهان، بینی یا چشمان خود را لمس می‌کنند، صادق است. یک کودک در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آنفلوانزا است اگر: اطراف افراد مبتلا به آنفلوانزا قرار دارد. واکسن آنفلوانزا نزده است. پس از تماس با سطوح آلوده دست‌های خود را نشسته است. کودکان خردسال و کودکانی که دارای برخی بیماری‌های زمینه‌ای هستند در معرض خطر بیشتری برای بستری شدن در بیمارستان، عفونت شدید یا پیچیده شدن آنفلوانزا هستند. علائم آنفلوانزا در کودکان آنفلوانزا یک بیماری تنفسی است، اما می‌تواند کل بدن را تحت تأثیر قرار دهد. یک کودک ممکن است به طور ناگهانی با یکی یا همه علائم زیر بیمار شود: تب که ممکن است به ۱۰۳ درجه فارنهایت(۳۹.۴ درجه سانتی‌گراد) تا ۱۰۵ درجه فارنهایت(۴۰.۵ درجه سانتی‌گراد) برسد. بدن‌درد که ممکن است شدید باشد. سردرد گلودرد سرفه‌ای که بدتر می شود. خستگی آب‌ریزش یا گرفتگی بینی در برخی موارد، کودک شما ممکن است علائم زیر را داشته باشد: حالت تهوع استفراغ اسهال اکثر کودکان در عرض یک هفته پس از ابتلا به آنفلوانزا بهبود می‌یابند، اما ممکن است تا ۳ تا ۴ هفته همچنان احساس خستگی کنند. توجه به این نکته ضروری است که سرماخوردگی و آنفلوانزا علائم مختلفی دارند. سرماخوردگی معمولاً خفیف است و اغلب پس از چند روز از بین می‌رود؛ با این‌حال آنفلوانزا می‌تواند علائم شدید ایجاد کند و منجر به مشکلاتی مانند ذات‌الریه و حتی مرگ شود. بسیاری از علائم آنفلوانزا ممکن است ناشی از سایر مشکلات سلامتی باشد. مطمئن شوید که فرزندتان برای تشخیص به پزشک خود مراجعه می‌کند. چگونه آنفلوانزا در کودک تشخیص داده می‌شود؟ پزشک در مورد علائم و سابقه سلامتی کودک شما می‌پرسد و آنها فرزند شما را معاینه فیزیکی می‌کنند. علائم اغلب برای تشخیص آنفلوانزا کافی است. آزمایشات دیگری مانند سواب بینی یا گلو نیز ممکن است انجام شود؛ این کار به علائم و سلامت کلی کودک شما بستگی دارد. درمان آنفلوانزای کودکان درمان به علائم، سن و سلامت عمومی کودک شما و همچنین به شدت این وضعیت بستگی دارد؛ هدف از درمان کمک به پیشگیری یا کاهش علائم است. درمان ممکن است شامل داروهایی مانند: استامینوفن: این دارو برای کمک به کاهش درد بدن و تب است؛ به کودک تب‌دار آسپرین ندهید. داروی ضدویروسی: این دارو ممکن است به کاهش علائم و کوتاه کردن طول بیماری کمک کند؛ این دارو می‌تواند احتمال ابتلا به عفونت گوش ناشی از آنفلوانزا را کاهش دهد. همچنین ممکن است به کاهش سایر عوارض از جمله نیاز به بستری شدن کمک کند. این دارو در صورتی مفید است که ظرف ۲ روز پس از شروع علائم شروع شود، اما اگر کودک عوارضی داشته باشد یا در معرض خطر بالایی برای آنها باشد، ممکن است دیرتر شروع شود. آنتی‌بیوتیک‌ها: آنتی‌بیوتیک‌ها در برابر عفونت‌های ویروسی مؤثر نیستند؛ بنابراین تجویز نمی‌شوند. اگر کودک شما به ذات‌الریه باکتریایی مبتلا شده باشد، ممکن است آنتی‌بیوتیک تجویز شود؛ در غیر این‌صورت، درمان بر کمک به کاهش علائم کودک شما تا زمانی که بیماری از بین برود متمرکز است. با متخصص کودکان در مورد خطرات، مزایا و عوارض جانبی احتمالی همه داروها صحبت کنید. همچنین مطمئن شوید که فرزندتان در رختخواب استراحت زیادی می‌کند و مایعات فراوانی می‌نوشد. عوارض احتمالی آنفلوانزا در کودکان آنفلوانزا می‌تواند باعث مشکلات شدید تنفسی شود؛ یک کودک با علائم شدید ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشد. آنفلوانزا می‌تواند منجر به عفونت ریه به نام پنومونی شود و حتی در برخی موارد، منجر به مرگ شود. کودکانی که دارای سایر بیماری‌هایی هستند که بر تنفس تأثیر می‌گذارند(مانند آسم) در معرض خطر بیشتری برای عوارض آنفلوانزا هستند. آسم یا سایر بیماری‌های ریوی نیز می‌تواند توسط آنفلوانزا ایجاد شود. کودکان مبتلا به آنفلوانزا نیز بیشتر در معرض ابتلا به عفونت گوش هستند. چگونه می‌توانم به پیشگیری از آنفلوانزا در فرزندم کمک کنم؟ بهترین راه برای پیشگیری از آنفلوانزا، تزریق واکسن سالانه آنفلوانزاست؛ هر سال، یک واکسن جدید آنفلوانزا قبل از شروع فصل آنفلوانزا در دسترس است. اگر در مورد نحوه عملکرد واکسن‌ها و چگونگی پیشگیری از آنفلوانزا سؤالی دارید با پزشک خود صحبت کنید. واکسن آنفلوانزا اغلب به صورت تزریقی به عضله تزریق می‌شود و برای نوزادان و کودکان خردسال به صورت تزریق در عضله ران انجام می‌شود. در کودکان بزرگتر هم به در عضله بالای بازو تزریق می‌شود. همچنین واکسن آنفلوانزا به‌عنوان اسپری بینی برای کودکان سالم بالای ۲ سال، از جمله نوجوانانی که باردار نیستند، موجود است. اولین باری که یک کودک بین ۶ ماه تا ۸ سال واکسن آنفلوانزا را دریافت می‌کند، یک ماه بعد به واکسن دوم آنفلوانزا نیاز دارد؛ این کار برای ایجاد محافظت در برابر آنفلوانزاست. به محض در دسترس بودن واکسن، اولین دوز را به کودک خود تزریق کنید؛ این کار اجازه می‌دهد تا دوز دوم تا پایان اکتبر داده شود. اگر کمک کنید تا کودک واکسن را دریافت کند به کودک شما بهترین محافظت را برای فصل آنفلوانزا می‌دهد. پس از اولین فصل آنفلوانزا، کودک شما تنها به ۱ دوز نیاز دارد. این واکسن برای همه کودکان ۶ماهه و بزرگتر توصیه می‌شود. اما برای برخی از کودکان، تزریق واکسن آنفلوانزا حیاتی‌تر است، زیرا احتمال بروز عوارض ناشی از آنفلوانزا در آنها بیشتر است. واکسن آنفلوانزا باید به هر کودکی که یکی از موارد زیر را دارد، داده شود: یک بیماری قلبی یا ریوی طولانی‌مدت دارد. یک اختلال غدد درون‌ریز مانند دیابت دارد. اختلال کلیه یا کبد دارد. ضعف سیستم ایمنی ناشی از HIV/AIDS یا استفاده طولانی‌مدت از استروئیدها یا سایر داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی را دارد. یک اختلال خونی مانند بیماری سلول داسی‌شکل دارد. واکسن آنفلوانزا نیز باید به موارد زیر داده شود: کودکی که یکی از اعضای خانواده‌اش مبتلا به بیماری طولانی‌مدت(مزمن) است. کودک یا نوجوانی که آسپرین را به‌عنوان درمان طولانی‌مدت مصرف می‌کند. کودکی با والدین یا مراقبان در معرض خطر بالای عوارض آنفلوانزا. برخی از عوارض جانبی واکسن می‌تواند مانند علائم خفیف آنفلوانزا به نظر برسد، اما واکسن باعث آنفلوانزا نمی‌شود. با مصرف داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن می‌توان از عوارض جانبی واکسن جلوگیری کرد. هرگز بدون صحبت با پزشک کودک خود آسپرین ندهید. عوارض جانبی احتمالی واکسن آنفلوانزا عبارتند از: درد در بازویی که واکسن را دریافت کرده‌اید. علائم کوتاه‌مدت مانند سردرد خفیف یا تب خفیف برای حدود ۱ روز پس از تزریق. علاوه بر واکسن آنفلوانزا، می‌توانید کارهای دیگری نیز انجام دهید تا به کاهش خطر ابتلا به آنفلوانزا در کودک کمک کنید: در صورت امکان تماس فرزندتان را با افراد آلوده محدود کنید. از فرزندتان بخواهید مرتب دست‌های خود را بشوید. از کودک خود بخواهید هنگام تماس با افراد دیگر یا در گروه‌های بزرگ از ماسک پزشکی استفاده کند. از کودک خود بخواهید هنگام سرفه یا عطسه بینی و دهان خود را بپوشاند. به آنها بیاموزید که از دستمال کاغذی استفاده کنند یا در قسمت خمیده بازوی خود سرفه یا عطسه کنند. قبل و بعد از مراقبت از کودک دست‌های خود را بشویید. سطوحی را در خانه که دیگران ممکن است لمس کنند تمیز کنید. اگر فرزندتان موارد زیر را دارد با پزشک تماس بگیرید: علائمی که بهتر نمی‌شوند یا بدتر می‌شوند. علائم جدید. نکات کلیدی در مورد آنفلوانزا در کودکان آنفلوانزا یک عفونت ویروسی بسیار مسری سیستم تنفسی است. باعث تب بالا، بدن‌درد، سرفه و علائم دیگر می‌شود. اکثر کودکان کمتر از یک هفته به آنفلوانزا مبتلا هستند، اما برخی از کودکان بیماری جدی‌تری دارند و ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشند. آنفلوانزا همچنین ممکن است منجر به عفونت ریه(پنومونی) یا مرگ شود. آنفلوانزا را می‌توان با استامینوفن، داروهای ضدسرفه و داروهای ضدویروسی درمان کرد. کودک شما همچنین به استراحت زیاد و مایعات فراوان نیاز دارد. بهترین راه برای پیشگیری از آنفلوانزا، تزریق واکسن سالانه آنفلوانزاست؛ این واکسن برای همه کودکان ۶ماهه و بزرگتر توصیه می‌شود. دریافت واکسن آنفلوانزا برای محافظت از خود و اطرافیانتان از آنفلوانزا مهم است. نکاتی که به شما کمک می‌کند از پزشک فرزندتان بیشترین بهره را ببرید هم شامل موارد زیر است: دلیل مراجعه و اتفاقی که می‌خواهید بیفتد را بدانید. قبل از مراجعه، سؤالاتی را که می‌خواهید به آنها پاسخ دهید، یادداشت کنید. در ویزیت، نام دارو، درمان یا آزمایش جدید را یادداشت کنید؛ همچنین هر دستورالعمل جدیدی که پزشک شما برای فرزندتان به شما می‌دهد را یادداشت کنید. بدانید که چرا یک دارو یا درمان جدید تجویز می‌شود و چگونه به کودک شما کمک می‌کند.؛ همچنین بدانید که چه عوارضی دارد. بپرسید که آیا می‌توان وضعیت فرزندتان را به روش‌های دیگری درمان کرد. بدانید چرا یک آزمایش یا روش توصیه می‌شود و نتایج چه معنایی می‌تواند داشته باشد. بدانید که اگر فرزندتان دارو را مصرف نکند یا آزمایش یا روش را انجام ندهد، چه انتظاری باید داشته باشید.