وقتی کودک با عصبانیت دست و پنجه نرم می کند، هم برای والدین و هم برای بچه ها سخت است. برخی از کودکان به راحتی ناامید می شوند؛ آنها بر سر اتفاقات به ظاهر جزئی بسیار عصبانی می شوند و فریاد می زنند و حتی ممکن است پرخاشگر شوند. به گزارش بهداشت نیوز، اگر کودک شما خشمگین است و به خصوص اگر عصبانیت فرزندتان در روابط و کیفیت زندگی او اختلال ایجاد می‌کند، مهم است که مهارت هایی را برای مقابله با احساساتش به روشی سالم به او آموزش دهید. راهنمایی یک متخصص سلامت روان نیز می تواند بسیار مفید باشد. به کودک خود در مورد احساسات آموزش دهید بچه‌ها زمانی که احساساتشان را درک نمی‌کنند یا نمی‌توانند به صورت شفاهی آنها را به زبان بیاورند، به احتمال زیاد عصبانی می‌شوند؛ ممکن است سعی کنند با کتک زدن نشان دهند که عصبانی هستند یا کودکی که نمی‌تواند غمگین بودن را درک کند یا توضیح دهد، ممکن است برای جلب توجه شما رفتار نادرستی از خود نشان دهد. برای کمک به فرزندتان در یادگیری تشخیص و برچسب زدن احساسات، با آموزش کلمات احساسی اولیه مانند «دیوانه»، «غمگین»، «شاد» و «ترسیده» شروع کنید. به احساسات کودک خود نسبت به آنها برچسب بزنید و بگویید: «به نظر می رسد در حال حاضر واقعاً عصبانی هستید.» با گذشت زمان، آنها یاد خواهند گرفت که به احساسات خود برچسب بزنند و آنها را بهتر بشناسند. همان‌طور که کودک شما درک بهتری از احساسات خود و نحوه توصیف آنها پیدا می‌کند، کلمات پیچیده‌تری مانند ناامیدی، نگرانی و تنهایی را به او بیاموزید. یک دماسنج خشم بسازید دماسنج خشم ابزاری است که به کودکان کمک می‌کند علائم افزایش خشم خود را تشخیص دهند. یک دماسنج بزرگ را روی یک کاغذ بکشید؛ از پایین با یک صفر شروع کنید و اعداد را تا ۱۰ در بالای دماسنج پر کنید. در دماسنج خشم، صفر به معنای «بدون عصبانیت» است؛ عدد ۵ به معنای «مقدار متوسط خشم» و ۱۰ به معنای «بیشترین سطح عصبانیت» است. در زمانی که کودک شما احساس ناراحتی یا عصبانیت نمی‌کند، با هر عدد روی دماسنج در مورد آنچه در بدن او اتفاق می‌افتد صحبت کنید. کودک شما ممکن است بگوید وقتی در سطح ۰ است لبخند می‌زند، اما وقتی به سطح ۵ می‌رسد چهره‌ای نسبتاً عصبانی دارد. ممکن است وقتی به عدد ۷ می‌رسد احساس کند صورتش داغ می‌شود و ممکن است دستان خود را مشت کند. زمانی که به عدد ۱۰برسند، ممکن است احساس کنند از شدت خشم واقعاً نمی‌توانند آرام بمانند. آنها به کمک این دماسنج می‌توانند میزان عصبانیت خود را ابراز کنند. برنامه‌ای برای آرامش ایجاد کنید به کودکان بیاموزید که وقتی شروع به احساس عصبانیت می‌کنند، چه کنند. به‌جای پرتاب وسایل بازی در زمانی که ناامید هستند، ممکن است به اتاق خود یا یک «گوشه آرامش‌بخش» مشخص‌شده بروند. آنها را تشویق کنید تا رنگ‌آمیزی کنند، کتاب بخوانند یا در فعالیت آرام‌بخش دیگری شرکت کنند تا زمانی که احساس بهتری نسبت به خود داشته باشند؛ حتی ممکن است یک کیت آرامش ایجاد کنید. این کیت می‌تواند شامل کتاب‌های رنگ آمیزی مورد علاقه فرزند شما و چند مداد رنگی، یک کتاب سرگرم‌کننده برای خواندن، برچسب‌ها، یک اسباب‌بازی مورد علاقه یا لوسیونی باشد که بوی خوبی دارد. وقتی ناراحت هستند، می توانید بگویید: «برو لباس آرامش خود را بیاور»؛ این کار کودک شما را تشویق می‌کند تا مسئولیت آرام کردن خود را بر عهده بگیرد. مهارت‌های مدیریت خشم را پرورش دهید یکی از بهترین راه‌ها برای کمک به کودکی که احساس عصبانیت می‌کند، آموزش تکنیک‌های خاص کنترل خشم است؛ برای مثال، نفس‌های عمیق می‌تواند ذهن و بدن کودک شما را در هنگام ناراحتی آرام کند. پیاده‌روی سریع، شمردن تا ۱۰ یا تکرار یک عبارت مفید نیز ممکن است کمک‌کننده باشد. مهارت‌های دیگری مانند مهارت‌های کنترل تکانه و خود انضباطی را نیز به آنها آموزش دهید؛ برخی از بچه‌ها گاهی به یک مربی نیاز دارند تا به یادگیری این تمرین‌ها برای کنترل و تسلط بر مهارت‌ها در هنگام ناراحتی کمک کند. تسلیم عصبانیت کودک نشوید گاهی اوقات بچه‌ها متوجه می‌شوند که طغیان خشم راهی مؤثر برای برآورده کردن نیازهایشان است. اگر کودکی عصبانی شود و والدینش اسباب بازی به او بدهند تا او را ساکت نگه دارد، می‌آموزد که کج‌خلقی مؤثر است. برای جلوگیری از فروپاشی، تسلیم فرزند خود نشوید؛ اگرچه ممکن است در کوتاه‌مدت آسان باشد و آنها را آرام کند، اما در درازمدت تسلیم شدن فقط مشکلات رفتاری و پرخاشگری را بدتر می‌کند. در عوض، روی برقراری ارتباط با فرزندتان کار کنید تا او احساس اطمینان بیشتری کند که نیازهایش در زمان مناسب برآورده خواهد شد. عواقب عصبانیت را فراموش نکنید نظم و انضباط مداوم لازم است تا به کودک شما بیاموزد که رفتار پرخاشگرانه یا بی‌احترامی قابل قبول نیست. سلب امتیازات می‌تواند استراتژی های انضباطی مؤثری باشد. اگر فرزندتان هنگام عصبانیت چیزی را شکست، از او بخواهید آن را تعمیر کند یا کارهایی را انجام دهد تا پولی برای تعمیر جمع‌آوری کند. از رسانه‌های خشونت‌آمیز خودداری کنید اگر کودک شما رفتار پرخاشگرانه‌ای از خود نشان می‌دهد، قرار دادن او در معرض نمایش‌های تلویزیونی خشونت‌آمیز یا بازی‌های ویدئویی ممکن است این مشکل را تشدید کند. او را در معرض کتاب‌ها، بازی‌ها و نمایش‌هایی قرار دهید که مهارت‌های حل تعارض سالم را به آنها می‌آموزد. بچه‌ها از احساس عصبانیت یا طغیان خشم لذت نمی‌برند؛ اغلب، آنها به ناامیدی و ناتوانی در مدیریت احساسات بزرگ خود واکنش نشان می‌دهند. کمک به فرزندتان برای یادگیری واکنش مناسب به خشم و سایر احساسات منفی، تأثیر مثبتی بر زندگی او در خانه و مدرسه خواهد داشت. اگر مشکل دارید از پزشک اطفال یا مشاور مدرسه فرزندتان کمک بخواهید.