اطلاعات کلی خبر
عنوان خبر :
تولید کود و سموم زیستی از پسماند نخلستانها
متن کامل خبر
محققان دانشگاه تهران موفق به شناسایی و ارزیابی کارایی مایع و جامد حاصل از پیرولیز برگ نخل خرما برای کاربری در کشاورزی شدند.
به گزارش ایسنا، ابراهیمی، دانشآموخته دکتری تخصصی رشته صنایع چوب و کاغذ(سازههای چوبی) از دانشگاه میشیگان درباره این طرح که با حمایت بنیاد ملی علم ایران اجرا شده است، گفت: حجم سالیانه برگهای هرسشده نخل خرما بسیار زیاد است و علاوه بر آن تنههای افتاده نخل خرما، حجم عظیمی از پسماند را تشکیل میدهند که البته مورد بهرهبرداری مفیدی قرار نمیگیرند. یافتههای پژوهشگران نشان میدهد که پسماند نخلستانها، ماده خام مستعدی برای تولید فرآوردههاست؛ ولی هدف قرار دادن این بهرهبرداریها میتواند حاصلخیزی خاک نخلستانها را تضعیف کند.
وی ادامه داد: با اینوجود از این پسماند میتوان مایعی به دست آورد که دارای پتانسیل جایگزینی سموم شیمیایی حشرهکش است که آفتکشی زیستی است و فاقد تأثیرات منفی شیمیایی در محیط زیست است.
این استاد دانشگاه تهران بیان کرد: همچنین از این پسماند میتوان ماده جامدی به دست آورد که عناصر پایه حاصلخیزی خاک را در بر دارد و در صورت استفاده به فرم کود در نخلستانها، پویایی غنای خاک را در پی خواهد داشت.
ابراهیمی تصریح کرد: در این تحقیقات به دنبال آن بودیم که برنامهای را ارائه دهیم تا ادوات استقرار فرایند پیرولیز مازاد نخلستانها را در حد توان خرید کشاورزان از تعاونیها در اختیارشان قرار داده و با آموزش و تعلیمات اجرایی مختصر چگونگی بهکارگیری آن به کشاورزان کاری کنیم که در ایام بیکاری به این کار مشغول شوند؛ چراکه ایام بیکاری کشاورزان در سال به حدود هفت ماه میرسد.
وی اضافه کرد: جایگزینی سموم شیمیایی مخرب محیط زیست در مبارزه با حشرات با نمونه تولیدشده و استفاده از نتایج این تحقیق برای تولید کودی که به ارتقا و غنای حاصلخیزی خاکهای زراعی کمک میکند، از جمله اهداف انجام این طرح بود.
بهنقل از معاونت علمی ریاستجمهوری، این محقق در پایان با اشاره به این موضوع که عنوان این طرح «شناسایی و ارزیابی کارایی مایع و جامد حاصل از پیرولیز برگ نخل خرما برای کاربری در کشاورزی» است، خاطر نشان کرد: گرچه هدف اصلی این پژوهش، اعمال فرایند پیرولیز روی پسماند برگ و تنه نخل خرما در نخلستانهای ایران و شناسایی موارد کاربرد سم و کود زیستی در کشاورزی بوده است، اما میتوان از نتایج این تحقیق برای شناسایی روند بهرهبرداری از پسماند لیگنوسلولزی در نخلستانهای ایران بدون آسیب رساندن به محیط زیست نیز استفاده کرد.