پساانتخابات و تحقق شعارها اقتصاد سیاسی در ایران به یک سرطان مبتلا شده است؛ آیا تاکنون برای درمان سرطان دارویی کشف شده است؟ پزشکان بسیاری در سراسر جهان برای رویارویی با سرطان به میدان آمدند، اما نتیج حاصله چندان امیدوارکننده نیست. سیر درمان این نوع بیماری بسیار پرهزینه بوده و گاهاً اگر جراحی صورت بگیرد، باعث رشد سریع سرطان و ابتلای دیگر اعضای بدن انسان می‌شود. در چنین شرایطی ریسک جراحی بسیار بالاست و احتمال مرگ زودتر از موعد مقرر امری بدیهی است. اقتصاد ایران آن‌قدر غصه سیاست را خورد که به سرطان مبتلا شد و حالا وراث بی‌انصاف این جسم ناتوان، نسخه‌های گران برایش می‌خرند و بسیار گران‌تر این نسخه‌ها را می‌پیچند. داروهای تجویزی این بیماری عموماً خارجی است و وراث بی‌انصاف سعی دارند در شرایطی که امکان آن نیست، دارو‌های تجویزشده پزشک‌نماها را از بازارسیاه ناصرخسرو تهیه کنند. دور اول رقابت‌های انتخاباتی چهاردهمین دوره ریاست‌جمهوری برگزار شد؛ درحالی‌که نامزدها قادر نبودند مشارکت حداکثری را به میدان بکشانند و شاید بیشتر دنبال حداقل‌ها بودند تا راهی پاستور شوند. در دور اول نامزدها منهای اقلیتی باسیاست، شروع به لجن‌پراکنی کردند و در این فرصت بی‌پرده از فساد دستگاه حاکمه و مجریان دوره‌ای، پرده‌برداری نمودند و مردم بیشتر از گذشته به فساد سیستماتیک درون‌دستگاهی پی بردند. درواقع رقابت‌های غیرتخصصی و مهندسی‌نشده و شاید مهندسی‌شده برای کاهش مشارکت مردم، به‌گونه‌ای اتفاق افتاد که جز سیاه‌نمایی چیز دیگری درپی ندارد. گر خواجه ز بهر ما بدی گفت، ما چهره ز غم نمی‌خراشیم، ما جز که ثنای او نگوییم، تا هر دو دروغ گفته باشیم. (کمال‌الدین اسماعیل) به قولی اگر ما با جماعتی دروغ‌گو روبه‌رو شدیم که در حال رسوایی ملت یا حاکمیتی هستند، نباید مانند آنان سخن بگوییم؛ بلکه برای به چالش کشاندن آنان راه‌های بسیاری وجود دارد که البته در صداقت نهفته است. در این دوره، انتخاب نامزدها توسط گروه‌های سیاسی چندان دلچسب مردم نبود. باز هم همان چهره‌های خسته و قدیمی و موردانتقاد که جناح مقابل برای تخریب هریک می‌تواند ده‌ها پرونده فساد رو کند. با این تفاصیل اعتماد مردم جلب که نمی‌شود هیچ، مردم انتخابات را نیز تحریم می‌کنند و چنان می‌پندارند که بگذارید هرکه می‌شود، بشود. با رویه فعلی و انتخاب این مهره‌های سوخته، متأسفانه آرای عمومی آن‌طور که باید و شاید به صندوق‌ها جلب نمی‌شود؛ چراکه سیاست انتخاب بین بد و بدتر در رقابت‌های گذشته نیز اعمال شد و مردم دیدند که بد و بدتر هیچ تفاوتی با هم ندارند. در نگاهی دیگر، برگزاری هر انتخابات یک کارزار بزرگ است که گروه‌های سیاسی حتی به قیمت نابودی خود و دیگران قصد بُرد در آن را دارند. آن روی سکه به همین جمله خلاصه می‌شود که برد در انتخابات به هر قیمت، که البته شایسته ملل دارای تمدن و فرهنگ نیست. مردم از نامزدهای انتخاباتی توقعات بسیاری دارند که خلاصه آن در معیشت بیان می‌شود؛ آنچه در چهار دهه گذشته مورد بی‌توجهی شدید بوده است و هیچ‌کدام از رأی‌آوردندگان به آن نپرداختند و حکایت امروز معیشت ملت دال بر این موضوع است که کاری انجام نشده است. حالا نامزدها هم از بهبود شرایط می‌گویند و هم برنامه‌های مبهم ارائه می‌کنند که کارها را سامان خواهند داد؛ اما این خرابی بزرگ که خلاصه آن در ناترازی‌های اقتصادی می‌آید، نیازمند زمان است. درواقع هرکسی قول بهبود شرایط را می‌دهد، باید بتواند داستان مذاکرات و برجام را به سرانجام برساند؛ نه اینکه برجام را در مجلس شورا به آتش بکشانند. واقعیت امر در این است که برخی وراث انقلاب خودشان را به‌شدت انقلابی نشان می‌دهند و حاضر نیستند سرطان اقتصادی کشور را با روش‌های صحیح و تخصصی مورد بهبود و کاهش درد قرار دهند. برخی می‌خواهند نفت خام را به‌صورت قاچاق بفروشند و جای آن کالا بگیرند. تورم باقی بماند و سفرهای خارجی به آمریکا و اروپا برای فرزندانشان سرجای خودش باشد؛ اما این مقوله به دور از عدالت است. اینک در نقطه‌ای قرار داریم که رفاه یا برای همه است یا برای هیچ‌کس نباید باشد. این دور از انتخابات در شرایطی برگزار می‌شود که هرکسی به پاستور برود باید در جهت رفاه عمومی بکوشد؛ چراکه با این اوضاع اقتصادی دیگر رمقی برای کسی باقی نمانده که مطالبه‌گری کند. درواقع طبیب از درمان این سرطان عاجز مانده و به وراث این پیام را داده که سفری بی‌بازگشت در انتظار است. هرچند امیدواریم هرکسی که به پاستور می‌رود، ولایت‌مدار باشد و مردم‌دوست و کاری کند کارستان و هرگز مانند دولت اصلاحات نگوید نگذاشتند کارها انجام شود؛ چراکه دولت اصلاحات نیز بلندگوهای خاص خودش را داشت و باید مردم را در جریان این نگذاشتن‌ها می‌گذاشت. به این امید که در دوره چهاردهم شاهد گشایش‌های اقتصادی باشیم تا فرهنگ اسلامی‌ایرانی را دوباره انسجام بخشد و هرگام را با مشارکتی وسیع و مشروعیتی غالب برداریم.