میثم محجوبی- گروه ورزش مدیرعامل باشگاه فجر شهید سپاسی صعود به لیگ برتر را ممکن می‌داند، اما می‌گوید اگر ورزشگاه نداشته باشیم، چه سود از برتر بودن؟ فجر در مسیر بازگشت به سطح اول فوتبال ایران قرار دارد؛ تیمی با اصالت نظامی و ریشه‌ای در فوتبال جنوب که حالا تنها چند بازی تا صعود فاصله دارد. اما در کنار همه دغدغه‌های فنی و نتیجه‌گیری، یک مشکل قدیمی هنوز پابرجاست: زمین بازی! حسن کریمی، مدیرعامل این باشگاه، صعود را تنها نیمی از مسیر می‌داند؛ نیمه دیگر فراهم شدن زیرساختی است که فعلاً نیست. با حافظیه نمی‌شود لیگ برتری بود حسن کریمی، مدیرعامل باشگاه فجر شهید سپاسی شیراز، درباره شرایط فنی تیم گفت: «تا پایان لیگ هنوز پنج بازی باقی مانده. هیچ دیداری برای ما ساده نیست و برای تک‌تک مسابقات برنامه‌ریزی جدی داریم. با درایت کادر فنی و تلاش بازیکنان به اینجای جدول رسیدیم، اما فاصله امتیازی تیم‌ها آن‌قدر کم هست که باید هر بازی را مثل فینال ببینیم. هنوز شش تیم شانس صعود دارند.» او با تأکید بر اتحاد درون تیم افزود: «به تیم‌ فعلی فجر ایمان داریم. از هوادارانمان هم ممنونم که در بازی اخیر مقابل نیروی زمینی سنگ‌تمام گذاشتند. البته بازی آسانی هم نبود. حریف با تدابیر فنی خاصی آمده بود، و اخراج محمد آژیر هم فشار را بیشتر کرد.» کریمی در ادامه از عملکرد تیمش دفاع کرد: «همین نیروی زمینی هفته قبل تیم‌های مدعی را در زمینشان شکست داده بود. ما بازی سختی را با همدلی پشت‌سر گذاشتیم و از تلاش بازیکنان و کادر فنی بی‌نهایت راضی‌ام.» صعود، بدون ورزشگاه؟ این هم شد افتخار؟ اما جایی که لحن کریمی تندتر می‌شود، بحث ورزشگاه است. او می‌گوید حتی اگر فجر قهرمان شود، بدون یک زمین استاندارد چیزی برای افتخار باقی نمی‌ماند: «الان دیگر وقت آن است که برای ورزشگاه پارس فکری اساسی شود. با وجود تلاش‌های دلسوزانه آقای قنبری و آقای حسینی، ورزشگاه حافظیه چه در لیگ یک و چه در لیگ برتر، ظرفیت میزبانی ندارد. نه امکانات فنی‌اش مناسب است، نه کیفیت زمین، و نه حتی زیرساخت‌های امنیتی و رسانه‌ای.» او هشدار می‌دهد: «اگر ورزشگاه آماده نباشد، صعود ما فقط روی کاغذ می‌ماند. لیگ برتر تشریفاتی نیست؛ شرایط حرفه‌ای لازم دارد. انتظار داریم مسئولان استان از حالا دست‌به‌کار شوند. تیم صعود کند و شهر آماده نباشد، یعنی فرصت‌سوزی محض.» فجر آماده پرواز است، اما باند هنوز خیس است باشگاه فجر شهید سپاسی حالا یک پایش در لیگ برتر است و پای دیگرش در زمین پرچاله‌ حافظیه. صعود فنی وقتی کامل می‌شود که زیرساخت همپا شود. اگر شیراز می‌خواهد دوباره در ویترین فوتبال کشور دیده شود، وقت آن است که «فجرِ جدید» را نه فقط در جدول، که در ساختار شهری هم جدی بگیریم. وگرنه داستان، همان همیشگی است: یک تیم سربلند، با شهری که هنوز برایش آماده نیست.