بالکان در آتش نبرد بالکان بر ایران تأثیر مستقیم دارد. جنگ روسیه و اوکراین با تهاجم به قلب تزار وارد مرحله جدیدی خواهد شد و از شیوه‌های سنتی و کلاسیک خارج می‌شود. نابودی ده‌ها هواپیمای روسیه صدها کلیومتر فراتر از مرز اوکراین بیانگر آرایش جدید ناتو در قبال روسیه است. این تهاجم بیش از آنکه بنیه نظامی روس‌ها را تضعیف کند، دارای پیام‌های هشدارآمیزی از سوی آمریکا و اروپا برای پوتین است تا بر سر میز مذاکره بنشیند. ناتو به صورت آشکار و نهان در پشتیبانی از اوکراین ایفای نقش می‌کرده است و با این تهاجم عملاً جنگ وارد فازهای جدیدی شد؛ تا جایی که تحلیلگران امکان استفاده روسیه از جنگ‌افزارهای هسته‌ای را مطرح می‌کنند. تابه‌حال طرح‌های صلح ترامپ نتوانسته گشایشی در این گره کور حاصل کند و هر روز بر حجم قربانیان و ویرانی‌ها افزوده خواهد شد. در حقیقت جرقه‌های آتش در مرز اوکراین پس از جنگ جهانی دوم و جنگ سرد به آرامی شعله‌ور شد و امروزه به اوج خود رسیده است. رایزنی‌های جهانی هم نتوانست روسیه را متقاعد به آرامش کند و این جنگ گریزناپذیر به نظر می‌رسید. اما نکته مهم برای ایرانیان تأثیر جنگ بالکان بر مذاکرات است. ترامپ با وعده‌های متعدد صلح موفق به کسب آرا شد و هنوز به موفقیت بزرگی در این عرصه دست نیافته است. چین و اروپا هنوز زیر بار جنگ اقتصادی ایالات متحده نرفته‌اند و به نظر نمی‌رسد از این زیاده‌خواهی استقبال کنند. پذیرش تعرفه‌های نجومی از سوی چند کشور کوچک نیز برگ برنده‌ای برای ترامپ نیست و در عمل او با تمام توان خواستار توافق با تهران است. علی‌رغم تهدیدها، توییت‌ها و اظهارنظرهای پوپولیستی، ترامپ برای توافق با ایران بی‌تابی می‌کند تا از فشار افکار عمومی اندکی رهایی یافته و مجالی برای رسیدگی به دیگر وعده‌هایش بیابد. به همین دلیل بهترین فرصت برای هم‌وطنان ما در عرصه دیپلماسی فراهم شده تا کشور را از محدودیت تحریم‌ها رها ساخته و به دنبال توسعه پایدار باشند. این فرصت چندی پیش برای ایران و در زمان صدارت رئیس‌جمهور دموکرات‌ها مهیا بود؛ اما در آن روزها عملیات نظامی روسیه در اوکراین شدت گرفت و توافق را تحت‌تأثیر قرار داد. هرچند که عمر این توافق با روی کار آمدن ترامپ همانند برجام به سر می‌رسید و اکنون در زمان طلایی مذاکره به سر می‌بریم. در این شرایط باید تمامی ارکان حاکمیتی با هدف پایداری نظام از دیپلمات‌ها حمایت کنند. خاموش شدن آتش اختلاف در کشور به معنای افزایش توان دستگاه دیپلماسی در مذاکرات است؛ مذاکراتی که رژیم غاصب صهیونیستی از آن هراس دارد و امضای آن می‌تواند عملیات سرنگونی رژیم کودک‌کش را تسریع کند. طی روزهای آتی جهان روزهای سرنوشت‌سازی را پشت سر می‌گذارد و ایران باید با در نظر گرفتن منافع کشور تصمیم‌سازی کند.