میثم محجوبی - گروه ورزش شیراز به‌عنوان قطب ورزش استان فارس، نقش پررنگی در توسعه ورزش استان دارد؛ شهری که بالغ‌بر 90درصد از فعالیت‌های ورزشی استان را به‌خود اختصاص داده است. با‌این‌حال، ساختار هیئت‌های ورزشی در شیراز با چالش بزرگی روبه‌روست: «بی‌اختیاری در برابر هیئت‌های استانی». این وضعیت در سالیان گذشته بارها با گلایه فعالان ورزش شیراز، ازجمله رؤسای ادارات و هیئت‌های ورزشی را به همراه داشته است. بر اساس ساختار قانونی، هیئت‌های ورزشی استان‌ها انتخابات دارند و به‌طور مستقیم با اداره‌کل ورزش و جوانان استان در ارتباط‌اند. در شهرستان‌ها، رؤسای هیئت‌های ورزشی عموماً منصوب می‌شوند و نقشی در تصمیم‌گیری‌های کلان ندارند. در مورد شیراز، اگرچه این شهر به‌طور رسمی یک شهرستان محسوب می‌شود، اما در عمل نقش و اهمیت ورزشی‌اش با سایر شهرستان‌ها قابل‌مقایسه نیست. برخی از مسئولان ورزش شیراز معتقدند هیئت‌های این شهر در حد یک بازوی اجرایی برای هیئت‌های استان عمل می‌کنند و قدرت و شخصیت مستقل ندارند. به گفته آن‌ها، وقتی بیش از 90‌درصد ورزش استان در شیراز متمرکز است، باید اختیارات بیشتری هم به هیئت‌های ورزشی شیراز داده شود تا بتوانند متناسب با نیازهای گسترده ورزش این شهر تصمیم‌گیری کنند. در نقطه مقابل، مسئولان هیئت‌های استانی عموماً استدلال می‌کنند که برای حفظ هماهنگی و انسجام در سطح استان، تمرکز تصمیم‌گیری ضروری است و باید نگاه کلی و استانی داشته باشند. با‌این‌حال، کارشناسان توسعه ورزش می‌گویند این استدلال در مورد شهرستان‌های کوچک‌تر پذیرفتنی است، اما درباره شهری مثل شیراز که خود نقش «مرکز ثقل» ورزش استان را ایفا می‌کند، نیاز به بازنگری جدی دارد. مطالبات هیئت‌های ورزشی شیراز 1- بازگرداندن اختیارات تصمیم‌گیری به هیئت‌های ورزشی شیراز: هیئت‌های ورزشی شیراز باید بتوانند درباره برنامه‌ریزی‌ها، بودجه‌بندی و برگزاری مسابقات مستقلانه عمل کنند، بدون آن که در هر مرحله مجبور به تأیید هیئت استانی باشند. 2- تعیین چارچوب قانونی برای استقلال بیشتر شیراز: نیاز است در آئین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های وزارت ورزش و جوانان، به وضعیت ویژه شیراز به‌عنوان مرکز ورزش استان توجه شود. 3- تمرکز هیئت‌های استانی بر شهرستان‌ها: کارشناسان توصیه می‌کنند هیئت‌های استانی بخش قابل‌توجهی از منابع و انرژی خود را صرف تقویت ورزش در شهرستان‌های کوچک‌تر کنند؛ کاری که در حال حاضر به‌گفته فعالان ورزشی، اغلب در حد گزارش‌های آماری باقی مانده است. به نظر می‌رسد یکی از گام‌های مؤثر برای تقویت ورزش در استان فارس، بازتعریف جایگاه و اختیارات هیئت‌های ورزشی شیراز است. شهری که نقش آن در توسعه ورزش استان غیرقابل‌انکار است، باید در چارچوبی مشخص و با اختیارات روشن بتواند پاسخ‌گوی نیازهای روزافزون ورزشکاران و باشگاه‌هایش باشد. از سوی دیگر، هیئت‌های استانی هم باید به‌طور واقعی به سمت توسعه ورزش در شهرستان‌ها بروند تا تعادل و عدالت ورزشی در سراسر استان برقرار شود. در این زمینه می‌توان پیشنهادهایی نیز به اداره‌کل ورزش و جوانان استان فارس ارائه داد: ۱. تدوین دستورالعملی مشخص برای اختیارات مستقل هیئت‌های ورزشی شیراز. ۲. مأموریت ‌دادن به هیئت‌های استانی برای تمرکز جدی‌تر روی توسعه ورزش در شهرستان‌ها. ۳. ایجاد یک کمیته تخصصی با حضور نمایندگان ورزش شیراز و استان برای آسیب‌شناسی و ارائه راهکارهای اجرایی. اول توازن، بعد توسعه بازنگری در اختیارات هیئت‌های ورزشی شیراز، می‌تواند نقطه عطفی در مسیر عدالت ورزشی استان باشد. این مطالبه نه تقابل با هیئت‌های استانی است و نه بی‌اعتنایی به شهرستان‌ها، بلکه تلاشی برای توازن مدیریتی است. وقتی شیراز با 90درصد ظرفیت ورزشی‌اش در حاشیه تصمیم‌گیری بماند، فرصت‌های بزرگی از دست خواهد رفت. اکنون اداره‌کل ورزش و جوانان فارس باید صدای مطالبه‌گر ورزش شیراز را بشنود و به جایگاهش در ساختار مدیریت ورزش احترام بگذارد. به‌این‌ترتیب، توسعه واقعی ورزش استان در مسیر درست و متعادل خود قرار خواهد گرفت.