کاپیتان تیم ملی کشتی فرنگی با تمام توانمندی‌هایش، نه تنها در سال‌های اخیر پیشرفتی نداشته، بلکه پسرفت هم کرده است. کسی که در 23 سالگی مدال برنز جهان را کسب کرده بود، حالا در 29 سالگی که باید دوران اوج خود را سپری کند، خیلی راحت مقابل حریف نه چندان مدعی از کشور ژاپن شکست می‌خورد و حذف می‌شود.
محمدعلی گرایی را زمانی فنی‌ترین فرنگی‌کار جهان می‌دانستند؛ در المپیک 2021 توکیو، تمام نگاه‌ها به مدال‌آوری او دوخته شده بود، اما به‌جز یک فن بی‌نظیر(سنجاب پرنده) که حریفش را میخکوب کرد و نشان از نبوغ فوق‌العاده وی داشت، دیگر خاطره‌ای از محمدعلی و توکیو در ذهن نداریم. به‌جای او، محمدرضا که هنوز کسی رویش حساب باز نکرده بود، درخشید و طلا گرفت.
ناکامی‌های اخیر محمدعلی را کارشناسان و اهالی فن کشتی باید ریشه‌یابی کنند. حالا برخی‌ها به ملی‌پوش بودن او معترضند و می‌گویند پس از چند ناکامی، باید فرصت عرض اندام به کشتی‌گیر مستعد دیگری داده شود؛ در چنین شرایطی، ستاره پیشین کشتی فارس نیاز به یک حمایت جمعی دارد؛ حمایت نه از جنبه مالی یا تشویق، بلکه از نوعی دیگر.
شاید او دچار مشکلات روحی یا انگیزشی باشد؛ در فاصله کمتر از یک سال مانده به میدان بزرگ المپیک، وقتی برای تلف کردن باقی نمانده. گراییِ بزرگ در تیم ملی و فدراسیون هم دارای اعتبار و محبوبیت زیادی است، اما لازم است که حمایت‌ها از شهر و استان خودش آغاز شود؛ هیئت کشتی فارس می‌تواند با بهره‌گیری از دانش پیشکسوتان و آدم‌های باتجربه، به کمک کسی برود که توانایی کسب طلای المپیک را دارد.
میدان بزرگ المپیک پاریس خیلی‌ها را وسوسه می‌کند و کسی برای کسب سهمیه حضور در آن پا پس نمی‌کشد؛ اگر محمدعلی نتواند کادر فنی را به تغییر اساسی در خود مطمئن کند، ممکن است این ستاره کشتی فارس شانس طلایی حضور و مدال‌آوری در احتمالاً آخرین المپیک زندگی‌اش را از دست بدهد.