«ورزش ما نیاز به اسپانسر دارد»؛ جمله‌ای که خیلی زیاد از زبان مدیران باشگاه‌ها و مسئولان ورزش استان می‌شنویم و یکی از دلایل افت ورزش حرفه‌ای استان در اکثر رشته‌های ورزشی به خصوص در ورزش‌های گروهی مثل فوتبال، والیبال و بستکبال  است.
حال سؤال اینجاست که چرا اسپانسرهای قوی و مطرح روی ورزش این استان سرمایه‌گذاری نمی‌کنند؟
پاسخ این سؤال کاملاً مشخص است: چون در عرف ما تعریف اشتباهی از اسپانسر و حامی مالی وجود دارد؛ در تفکر ما اسپانسر یعنی کسی که فقط پول خرج کند و به اصطلاح نقش عابربانک را ایفا کند؛ در حالی که اسپانسرها در دنیای ورزش حرفه‌ای باید به دنبال سود و منفعت خود نیز باشند.
همین تفکر اشتباه باعث شده که اکثر اسپانسرها تمایلی به سرمایه‌گذاری و حمایت از ورزش به خصوص در این استان نداشته باشند.
باشگاه‌ها و مسئولان ورزش باید بتوانند یک اسپانسر را طوری متقاعد به همکاری و حمایت از ورزش بکنند که سودی دوطرفه به همراه داشته باشد.
باشگاه‌ها می‌توانند در قبال جذب حمایت‌های مالی، آن موقعیت‌های تبلیغاتی که از طریق‌ پخش زنده مسابقات و  تبلیغات محیطی و میدانی که توسط خود به وجود آمده را به اسپانسرها ارائه بدهند و منبع درآمد مناسبی برای خود به وجود بیاورند؛ و یا همین قانون معافیت‌های مالیاتی که در چند سال اخیر  ناقص، سلیقه‌ای و بعضاً سختگیرانه اعمال می‌شود.
اما تا وقتی حق تبلیغات محیطی و تلویزیونی توسط سازمان لیگ و دیگر نهادها از باشگاه‌ها دریغ می‌شود و یا در قبال هزینه ورودی مسابقات، حق تبلیغات را از تیم‌های کم‌توان‌تر مصادره می ‌کنند، وضعیت به همین شکل رکود باقی خواهند ماند و اسپانسرها ترجیح می‌دهند به‌جای حمایت از ورزش شهرستان‌ها و تیم‌های کوچکتر، تنها به سمت تیم‌های بزرگ گرایش پیدا کنند.