[ فردا را به امروز می آوریم ]
  • آخرین شماره ۲۰۷۵
  • دوره جدید

فریاد غرورِ ستاره پشت صحنه، روزنامه شیراز نوین

پرسپولیس موفق شد با درخشش کاپیتان خود مقابل الدحیل بدرخشد و پیروز شود؛ در شرایطی که اگر ترابی و امیری شرایط بازی داشتند شاید هرگز فیکس نمی‌شد. 
امید عالیشاه، دوگانه جادویی ستاره پشت صحنه!
به گزارش ورزش سه، امید عالیشاه در شرایطی به ترکیب اصلی پرسپولیس رسید که این فصل اصلاً برایش خوب شروع نشده بود؛ با وجود اینکه کاپیتان سرخ‌ها فصل قبل را با یک اتفاق ویژه به پایان رساند و زننده گل قهرمانی تیمش در جام حذفی و ثبت دبل قهرمانی بود، اما فصل تازه برایش خوب شروع نشد.
امید در بازی اول مقابل آلومینیوم اراک اواسط نیمه دوم به زمین رفت، اما بعد از آن مسابقه مصدوم شد و برای بازی با تراکتور به تبریز نرفت. عالیشاه برای بازی با ذوب آهن هم در دسترس کادر فنی پرسپولیس نبود، اما برای دیدار با فولاد به لیست برگشت و با اینکه روی نیمکت حضور داشت و نیمه دوم گرم کرد، اما هرگز به میدان نرفت. عالیشاه در بازی با النصر هم نیمکت‌نشین بود و حتی بعد از مصدومیت زودهنگام ترابی در شروع مسابقه در حالی که می‌توانست هافبک راست باشد و صادقی به سمت چپ خط میانی برود، اما دقیقه 73 و بعد از دریافت گل دوم به زمین رفت و کاری از پیش نبرد.
با وجود نمایش نه‌چندان جالب سعید صادقی مقابل النصر و البته مشکلاتی که برای محمد عمری در هانگژو پیش آمد این‌طور به نظر می‌رسید که عالیشاه می‌تواند جانشین یکی از این دو بازیکن در ترکیب اصلی باشد؛ ضمن اینکه اگر قرار بود پرسپولیس دوباره با سیستم بدون مهاجم بازی کند، احتمال بازی کردنش زیاد می‌شد. با این وجود وقتی دو روز قبل از بازی با الدحیل، امیری و ترابی به تمرین برگشتند دوباره احتمال بازی کردن عالیشاه کمرنگ شد.
کاپیتان پرسپولیس آمده بود تا خودی نشان دهد، اما مأموریت بزرگتر او بازگرداندن اعتبار فنی پرسپولیس بود. این البته خواسته کل تیم بود، اما به نظر می‌رسید امید لیدر این داستان باشد و هرچه که بود این عزم و اراده را بیشتر از هر بازیکنی در رفتار و حرکات او می‌شد در میدان پیدا کرد.
عالیشاه در نیمه نخست یک تلاش نافرجام برای گلزنی داشت و ضربه فنی‌اش آرام بود و ذکریا را به دردسر نینداخت، اما نیمه دوم انگار که موتور توربوی او روشن شده و عزمش برای گلزنی یا گلسازی چندبرابر شده باشد، شروع فوق‌العاده‌ای داشت.
او چند بار با ضربات فنی دروازه الدحیل را هدف گرفت و یک بار از تمام آن ضربات به نتیجه رسید. پیش از این هیچ‌وقت و در هیچ مسابقه‌ای ندیده بودیم که امید این تعداد شوت به دروازه حریف بزند، اما او نقش اول تمام موقعیت گل‌های پرسپولیس بود؛ چه از نیمه نخست که در عرض حرکت کرد و به یاسین سلمانی پاس داد؛ چه تمام شوت‌هایی که دروازه الدحیل را به توپ بست و سر آخر با یک ارسال مواج به خواسته خودش و تیم منجر شد.
فریاد عالیشاه بعد از گل سه امتیازی در آسیا نشانه‌ای از همان غرور احیاشده پرسپولیس در لیگ قهرمانان بود و البته بار دیگر به شایستگی‌های کاپیتان تا حدودی فراموش‌شده پرسپولیس مهر تأیید زد. حالا با این نمایش حتی اگر خیلی زود ترابی و امیری برگردند و یحیی دل بیرون گذاشتن سعید صادقی را نداشته باشد، بازی ندادن به کاپیتان شماره 2 بسیار سخت خواهد بود؛ هرچند امید مدتی است که یاد گرفته اهل غر زدن نباشد؛ چراکه او همان راه سیدجلال را می‌رود و فقط در لحظات مقتضی بزرگی‌اش را به رخ می‌کشد.

تاکنون نظری برای این خبر ثبت نشده است!
ثبت نظر جدید
نام و نام خانوادگی  

آدرس ایمیل    

متن نظر  

کد امنیتی