در حالی که در فوتبال روز دنیا، مرزهای تصویربرداری از مسابقات در حال جابه‌جا شدن است، در فوتبال کشورمان و به خصوص در شهر شیراز، اثری از پیشرفت نیست و حتی برخی عقیده دارند که نسبت به گذشته دچار پسرفت هم شده‌ایم!
یکشنبه‌شب و در دیدار تیم‌های آرسنال و منچسترسیتی، شاهد تکنولوژی جدیدی در فیلم‌برداری بازی بودیم؛ حرکت دوربین همراه با جابه‌جایی توپ و بازیکنان در زمین، حیرت‌انگیز و چشم‌نواز بود.
 شاید به نظر برسد که فوتبال لیگ برتر انگلیس، چه از لحاظ فنی، چه از لحاظ امکاناتی و چه از لحاظ تصویربرداری، در نهایتِ کیفیت است و از این بهتر امکان ندارد، اما آنها حاضر به درجا زدن نیستند و همچنان برای بهتر شدن تلاش می‌کنند.
اما در فوتبال ایران، وضعیت سخت‌افزاری و امکانات، وضعیت فیلم‌برداری مسابقات و سطح کیفی رقابت‌ها، همپای یکدیگر در حال پسرفت هستند!
در سالیان اخیر، هیچ‌گاه وضعیت زمین‌های چمن لیگ برتر ما به بدیِ امروز نبود! معلوم نیست چه اتفاقاتی افتاده که حتی زمین ورزشگاه آزادی که از اوایل دهه هشتاد پس از تعطیلی یک‌ساله و کار زیربنایی و اصولی که فدراسیون محسن صفایی فراهانی انجام داد، همواره کیفیتی مطلوب داشت، اما حالا کار به جایی رسیده که استقلال و پرسپولیس باید به دنبال ورزشگاهی دیگر برای میزبانی از بازی‌هایشان باشند!
در زمینه تصویربرداری در سال‌های گذشته پیشرفت‌هایی را در برخی ورزشگاه‌هایمان شاهد بودیم.؛ به خصوص در شهر اصفهان، فیلم‌برداری و کارگردانی تلویزیونی نسبت به گذشته بهتر شد، هرچند باز هم فاصله زیادی حتی با کشورهای حوزه خلیج فارس دارد.
اما در ورزشگاه آزادی، هنوز یک دوربین روی خط وجود ندارد تا به خوبی عبور توپ از خط دروازه مشخص شود. 
در شهر ما هم که وضعیت مشخص است؛ در دهه‌های هفتاد و هشتاد شمسی با وجود امکانات خیلی کمی که وجود داشت، اما شاهد خلاقیت‌هایی از بچه‌های صداوسیما بودیم. یکی از نمونه کارهای خوبی که در شبکه فارس انجام می‌شد، ارائه آمار کامل و دقیق بازی‌ها بود، آن هم زمانی که حتی در تهران هم شاهد چنین چیزی نبودیم. همچنین برنامه‌های متنوع ورزشی و استفاده از کارشناسان برای تحلیل مسابقات که با استقبال مخاطبان مواجه شده بود، اما امروز فقط از سر رفع تکلیفی، بازی‌ها با کیفیت نازلی فیلم‌برداری و پخش می‌شود؛ دیگر بگذریم از پخش اخبار در حساس‌ترین لحظات بازی که پیش‌تر در مورد آن گفتیم و باز هم ترتیب اثری داده نشد.
کمترین توقعی که وجود دارد این است که اگر پیشرفتی صورت نمی‌گیرد، دست کم پسرفت هم نکنیم! اما در برخی موارد، به وضوح شاهد پسرفت هم بوده‌ایم و این خیلی ناامیدکننده است.