مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس در نشست زمستانه انجمن ادبی عصر ترانه که با عنوان «در حریم باران» و رویکرد ترانه‌های محلی برپا شد گفت: ترانه‌ها و اشعار محلی قادراند زیبایی حس درونی و نوستالژی لهجه، گویش، زبان و در نهایت «هویت» را در ما زنده نگه دارند. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی و روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس، «در حریم باران» نشست زمستانه انجمن ادبی عصر ترانه است که با رویکرد ترانه‌های محلی، روز جمعه در سالن غزل تالار حافظ اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس برگزار شد. بهزاد مریدی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس در این آیین، با بیان اینکه زبان‌هایی در کشورمان وجود دارد که ترجیح می‌دهیم به آنها بگوییم «گویش»، افزود: این نه به این واسطه است که تمام مؤلفه‌های زبان را دارا نیست؛ بلکه برخی معتقد بر این هستند که ما در یک کشور واحد زندگی می‌کنیم و اگر بخواهیم هویت منسجم داشته باشیم باید زبان، دین و فرهنگمان یکی باشد تا هویت پیدا کند. این استاد داشگاه اظهار داشت: عده‌ای هم ماضی، گیلکی، لاری، کردی، کرمانچی و خوضی و زبان‌های دیگر را در رسته گویش‌ها قرار می‌دهند و می‌گویند مدام نگوییم زبان، چون ما در یک کشور واحدیم. وی ادامه داد: اگر دو نفر با هم گفت‌وگو کنند و نفر سوم متوجه نشود که اینها چه چیزی می‌گویند، این جزو گویش محسوب می‌شود و با این استدلال، «شیرای» جزو گویش و زبان محسوب نمی‌شود و تحت عنوان لهجه از آن استفاده می‌گردد. مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس خاطرنشان کرد: وقتی دو شیرازی صحبت می‌کنند، شهرهای مختلف ما شیرازی را می‌فهمند، پس به عنوان لهجه در نظر گرفته می‌شود و این اعتبار از این مجموعه گویشی و لهجه‌ای کاسته نخواهد کرد و تمام اینها، حس نوستالژی و هویت ما هستند که باید برای نگه داشتنشان تلاش کنیم. مریدی گفت: این درگیری لهجه‌ها در تمام محافل خانوادگی شهرها و کشورهای ما و جهان نیز وجود دارد؛ ولی واقعیت امر این است که این نگه‌داشت‌ها فقط حس درونی و نوستالژی خودمان نیست، بلکه یک «هویت» است؛ آن‌هم هویت‌های گوناگونی که روز به روز در حال افزایش است و زمانی از هویت‌هایی چون دینی و قومی و ملی بحث به میان آمده و در حال حاضر هویت‌های مجازی، فردی، جمعی، جنسی، فردی، شغلی و صنفی و هویت‌های گوناگونی پیرامون ما را نیز به خودش مشغول کرده‌اند. بنابراین، ما درگیر یک «پارودوکسیکال» کاملیم و ناگزیر هستیم به خویشتن خویش مراجعه کنیم و تمام اینها را در خودمان زنده نگه داریم و ترانه‌ها قطعاً قادرند چنین کاری را به خوبی انجام دهند و اشعار محلی می‌توانند این حس را تشویق کنند و این زیبایی را در ما زنده نگه دارند. مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس با تأکید بر اهمیت استفاده از نشان‌شناسی فرهنگی شیرازی که هنرمندان، مجریان و گویندگان و شاعران در ارائه ترانه‌های آوازی و اشعارشان ارائه می‌دهند گفت: امیدواریم اینگونه محافل به گونه‌ای برای پاسداشت زبان‌ها، لهجه‌ها و گویش‌های مادری در هر نقطه از کشور عزیزمان به عنوان یک خدمت بسیار ارزشمند برای آن خرده‌فرهنگ‌هایی که درون ماست و به آن نیازمند هستیم، مستمر برگزار شود. بهزاد مریدی در انتهای سخنانش با اشاره به نام بزرگانی چون بیژن سمندر، یدالله طارمی، ابوالقاسم فقیری، منصور اوجی، مجید صداقت‌کیش و صادق همایونی، یاد آنها را زنده داشت و از اندیشه‌های نابشان در جریان‌سازی فرهنگ و ادب استان و کشور قدردانی کرد. نشست عصر ترانه با حضور مریم ذاکری ترانه‌سرای شیرازی، اجرای موسیقی حامد فقیهی و اجرای صحنه محمد شاهدی، پذیرای حضور هنرمندان و هنردوستان بود. در ادامه ذاکری گفت: امروز بسیاری از ترانه‌های محلی ایرانی دارای بار معنی خاص خود و تأثیرگذار در حفظ فرهنگ، آداب و رسوم سرزمینمان هستند و بر ماست تا چه در ایران و چه در خارج از ایران، اجازه فراموشی و نابودی به آن را ندهیم. این ترانه‌سرای شیرازی افزود: برای حفظ این اصالت شعری باید چاره‌ای اندیشید، باید دید تدبیر چیست و چه باید کرد. بی‌تردید برخی از پژوهشگران و استادان برای جبران مافات در این زمینه اندیشه‌ها کرده‌اند. بنده نیز پیشنهادی دارم و آن عبارت است از اهتمام جدی و عاجل برای تولید برنامه‌هایی در حوزه سینما و تلوزیون و همچنین چاپ آثار تأثیرگذار، برپایی نشست‌های پژوهشی، جشنواره‌ها و همایش‌هایی‌ با رویکرد شناسایی و حمایت از ترانه‌ها و اشعار محلی که با ریشه‌های فرهنگی شهر و دیارمان سنخیت دارند. 
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس گفت: معمولاً زبان از دو منظر زبان خوانده می‌شود؛ یکی از منظر زبان‌شناختی و زبان‌شناسی است و دیگری، از منظر اجتماعی و سیاسی.