سندرم متابولیک یک شرایط پزشکی است که با مجموعه‌‌ای از علائم شامل فشارخون بالا، قند خون بالا، اختلال در سطوح چربی‌های خون، مقاومت به انسولین و چاقی شکمی شناخته می‌‌شود. سندرم متابولیک خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف مانند کبد چرب، دیابت نوع ۲، بیماری‌ های قلبی عروقی، تخمدان پلی‌کیستیک، مشکلات باروری، سکته مغزی و برخی از انواع سرطان‌ها را افزایش می‌‌دهد.
در سال‌های اخیر، شیوع این سندرم به طور چشمگیری در کشور ایران رو به افزایش گذاشته است؛ بنابراین انجام اقدامات لازم برای پیشگیری از ابتلا به آن ضروری است.
تحقیقات نشان داده است که سبک زندگی و عادات غذایی ما می‌تواند نقش مهم و تأثیرگذاری در پیشگیری یا ابتلا به سندرم متابولیک داشته باشد؛ به‌عنوان مثال، انجام ندادن فعالیت بدنی و ورزش به طور منظم، پرخوری، حذف صبحانه، مصرف غذاهای سرخ‌‌کرده و حتی سریع غذا خوردن می‌تواند منجر به بروز سندرم متابولیک شود.
نتایج حاصل از یک متاآنالیز در سال ۲۰۲۱ میلادی نشان داده است که خطر ابتلا به سندرم متابولیک در افراد دارای سرعت بالا در مصرف غذا ۶۳ درصد و در افراد با سرعت متوسط در مصرف غذا ۳۶ درصد بیشتر از افراد با سرعت آهسته در مصرف غذاست.
علاوه بر این، محققان گزارش داده‌اند افرادی که بسیار سریع غذا می‌خورند، سه برابر بیشتر از افرادی که با سرعت آهسته غذا می‌خوردند، دچار چاقی شکمی می‌شوند. نتایج حاصل از یک متاآنالیز دیگر نیز نشان داده است بزرگسالانی که آهسته غذا می‌خورند به طور معناداری شاخص توده بدنی کمتری نسبت به افرادی که سریع غذا می‌خورند، دارند.
مکانیسم‌‌های ارتباط بین سرعت غذا خوردن و خطر ابتلا به سندرم متابولیک نامشخص است؛ با این‌حال به نظر می‌رسد سرعت بالا در مصرف غذا ممکن است منجر به پرخوری و دریافت انرژی اضافه، نقص در سیگنال‌‌دهی سیری، جذب ناکافی مواد مغذی، ایجاد مقاومت به انسولین و اختلال در تنظیم میکروبیوتای روده شده و خطر ابتلا به سندرم متابولیک را افزایش دهد.
با توجه به شواهد حاصل از مطالعات اخیر، تعدیل سرعت مصرف غذا یک راهکار ساده و مؤثر برای کاهش خطر ابتلا به سندرم متابولیک و اجزای آن به ویژه چاقی شکمی محسوب می‌شود.