محمدرضا جوکار - گروه ورزش
وضعیت ورزشگاه حافظیه در چند سال اخیر را به یاد داریم و کمتر دیده‌ایم که چمن آن سبز باشد؛ به خصوص در فصل سرما.
ورزشگاه پیر حافظیه که از سال ۱۳۲۴ به‌عنوان ورزشگاه اول شهر شیراز در یکی از بهترین و معروف‌ترین مکان‌های شیراز یعنی روبه‌روی آرامگاه حافظ ساخته شد، تاکنون نزدیک به ۷۵ سال قدمت دارد و نزدیک به ۳۰ سال است که  ورزشگاه اول شهر شیراز بوده است. 
این ورزشگاه، همواره جور مسابقات فوتبال و دو و میدانی یک شهر و استان را به تنهایی به دوش کشیده و به نماد و آبروی فوتبال این شهر تبدیل شده است.
شاید باورش سخت باشد که یک شهر بزرگ و معروف مثل شیراز که قدمتی تاریخی و جهانی دارد، چیزی حدود ۷۵ سال را تنها با یک ورزشگاه ۲۰ هزار نفری سر کرده است!
البته همین‌ تک‌ورزشگاه پیر هم برای ما اهالی ورزش شیراز نعمتی است؛ چراکه اگر این را هم نداشتیم یا باید در چمن‌های سفت مصنوعی میزبانی می‌کردیم یا باید تن به منت شهرهای دیگر می‌دادیم.
اگرچه، روزی قرار بود ورزشگاه بزرگی به نام پارس، نگین ورزش این شهر و به ورزشگاه اول شیراز تبدیل شود، ولی عدم‌ مدیریت چنان بلایی سر آن آورد که الآن جز متروکه‌ای از آن باقی مانده است. 
البته اطراف آن به پیست موتورسواری و اتومیبل‌رانی تبدیل شد و اگر برای فوتبالی‌ها سودی نداشت، برای یک ورزش مفرح دیگر نان‌آور شد.
به بهانه چمن سبز حافظیه در این فصل، کمی به نداشته‌هایمان پرداختیم ‌و از بحث اصلی دور شدیم.
در این فصل از رقابت‌های لیگ ‌یک، خیلی کمتر شاهد معضل و کاستی‌های زمین چمن حافظیه بودیم؛ چرا‌که امسال روی این چمن زحمت کشیده شد و با رسیدگی‌های مناسب از سوی دست‌اندرکاران، هم کیفیت چمن تا حدود زیادی قابل قبول بود و هم رنگ و روی سبز و آبرومندانه در این فصل سرما برای میزبانان شیرازی داشته است.
هرچند همچنان کم و کاستی‌های فراوانی در ورزشگاه و سکوها مشاهده می‌شود و باید برای رفاه علاقه‌مندان و هوادارانی که به ورزشگاه می‌آیند شرایط بهتر و مناسب‌تری آماده و محیا شود.
البته ناگفته نماند که طبق گفته مسئولان ورزش فارس برای حفظ و نوسازی تنها ورزشگاه بزرگ این شهر یعنی حافظیه چیزی حدود ۱۰۰‌ میلیارد تومن اعتبار لازم است و برای ورزشگاه پارس هم چیزی فراتر از این هزینه‌ها.
 اعتباری که بعید به نظر می‌رسد با این روند پیگیری ضعیف مدیریت فارس به این ورزشگاه‌ها تزریق شود؛ چراکه در این چند ساله هر مدیری اول به فکر تثبیت جایگاه متزلزل خود است و فرصتی برای فکر کردن و برنامه‌ریزی برای نوسازی این ورزشگاه‌ها ندارد و به نظر باید با این ورزشگاه پیر حافظیه سر کنیم تا زمانی که مشخص نیست کی به سر می‌رسد.
  از ما که گذشت ولی شاید نسل بعدی شاهد یک ورزشگاه مدرن و آبرومند برای این شهر باشد.