خطر برخورد با کُنده درخت، روزنامه شیراز نوین
سوکراتس میگفت: «وقتی شروع میکنید، هرچه با مشکلات زیادتری روبهرو باشید لذت بیشتری از یادگیری نصیب شما خواهد شد. اگر شما در زمینی بازی کنید، با پستی و بلندیهای فراوان با درختی میانه آن و توپی که به ظاهر گرد، به نظر میرسد آن وقت مهارتهایی را در خود پرورش میدهید که مجبور نیستید در موقعیتهای دیگر آنها را فرا بگیرید. من از بازی در زمینهایی خسته شدم که میانه آنها درختهای انبه فراوانی بودند. در تمام طول بازی میبایست مراقب درختان بودیم، چون در غیر اینصورت با آنها یا کُندههایی برخورد میکردید که در زمین بودند؛ بنابراین شما در حال حاضر بازی متفاوتی را شاهد هستید.»
بازیکن جوان و چابک در پایان دهه بهعنوان بازیکن مؤثر رایو دی اورو به «کالج ماریستا» کمک کرد تا دو سال پیاپی برنده جام مدارس ریبیرآئو پرتو شود. او مورد استعدادیابی قرار گرفت. هر جا که او مشغول بازی بود، همه میتوانستند استعداد واقعی او را ببیند.
از اقبال بلند پسر جوان، یکی از معلمان کالج ماریستا با تیم جوانان بوتافوگو نیز همکاری میکرد. او در سال ۱۹۷۰ سوکراتس را متقاعد کرد تا شانس خود را برای حضور در باشگاه امتحان کند.
بوتافوگو تیمی معمولی در شهری کوچک بود که همه یکدیگر را میشناختند. پدران، عموها و یا برادران بزرگتر خیلی از بازیکنان تیم یا سابقا برای بوتافوگو بازی میکردند یا در مدیریت تیم دخیل بودند. تیم زمانی در سال ۱۹۱۸ تأسیس شد که اعضای سه تیم در منطقه شهری ویلا تیبریو تصمیم گرفتند تا منابع خود را جمع و یک باشگاه بزرگ راهاندازی کنند.
اسم باشگاه ترکیبی از دو کلمه بوتا و فوگو بود که در کنار هم معنی به آتش کشیدن میداد؛ اگرچه این عبارت در زبان محاورهای به معنای دست به کار شدن و در عبارتی دیگر قرار دادن موشک پشت فرد هم معنی میشد. برخی میگفتند اسم باشگاه نشانهای اختصاری از بوتافوگوی ریودوژانیرو است، اما افسانه خیالیتر درباره منبع الهام این اسم، از این قرار است: بازیکنان و مدیران تیمهای ادغامشده، زمان زیادی را صرف تصمیمگیری درباره اسم تیم کردند که ناگهان مردی در جمع فریاد زد: «سریع تصمیم بگیرید، وگرنه من خودم اینجا را به آتش میکشم!»
تاکنون نظری برای این خبر ثبت نشده است!
ثبت نظر جدید
خبرهای تصادفی روزنامه شیراز نوین