[ فردا را به امروز می آوریم ]
  • آخرین شماره ۲۰۷۵
  • دوره جدید

من یک ضد ورزشکار هستم، روزنامه شیراز نوین

سوکراتس می‌گوید : «وقتی به تیم اول بوتافوگو راه پیدا کردم، نقطه مقابل یک ورزشکار بودم؛ یک ضد ورزشکار! حقیقت وضعیت جسمی من خیلی متفاوت‌تر از رقبایم بود. من کار را با بازی برابر بچه‌ها شروع کردم و بعد به جایی رفتم که باید برابر تیم بزرگسالانی بازی می‌کردم که از لحاظ قوای بدنی آماده‌تر و از نظر جسمی بزرگتر بودند. بقای من به این بستگی داشت که استراتژی متفاوتی را در پیش بگیرم؛ متفاوت‌تر از هر چیزی که مردم به آن عادت داشتند. من با فوتبال تک‌ضرب، بازی خود را شروع کردم و بلافاصله دست از ادامه این سبک بازی کشیدم، چون نمی‌توانستم تماس فیزیکی را تحمل کنم. بدن ماهیچه‌ای برای آن سبک بازی نداشتم؛ من خیلی بلند و لاغر بودم. هر کاری که می‌توانستم با استفاده از یک لمس توپ انجام دهم، چه با کمر، زانو، آرنج یا پشت پا انجام می‌دادم و در نهایت آن حرکات به نام خودم ثبت شد. این واضح‌ترین حس برای بقا بود؛ راه حل من این بود و شروع به کار روی آن کردم. حسی که داشتم این بود که نباید هیچ پاسی را از دست بدهم، چون من در برابر تحمل ضربات، ناتوانی بدنی داشتم.»
او هر جا که می‌توانست از ضربات پشت پا استفاده می‌کرد؛ هرچند ضربات پشت پای پیچیده او به سادگی اسمش نبود. ضربات پشت پای او فراتر از شوت مستقیم با پشت پا بود. سوکراتس از هر قسمت پایش برای پاس دادن توپ استفاده می‌کرد؛ کاری که هیچ‌کس قبل از او و در دوران بازی‌اش توانایی انجام آن را نداشت. او از پشت پا برای زدن ضربات والی، کشیدن توپ به کناره‌ها و ایجاد شکاف بیست یاردی استفاده می‌کرد. معمولاً پای خود را روی توپ می‌گذاشت و آن را به سمت هم‌تیمی‌های پشت سر یا پیش روی خود قل می‌داد. ضربات پشت پای او تبدیل به برند شده و سوکراتس را به یکی از اصلی‌ترین و مهیج‌ترین بازیکنان عصر خود تبدیل کرده بود.

تاکنون نظری برای این خبر ثبت نشده است!
ثبت نظر جدید
نام و نام خانوادگی  

آدرس ایمیل    

متن نظر  

کد امنیتی