مثبت‌نگری به معنای واقع نگری همراه با امیدواری است. مثبت اندیشی به معنای نادیده گرفتن کاستی‌ها، انتقاد نکردن و عدم تلاش در جهت بهبود آن‌ها نیست، بلکه به معنای دیدن واقعیت و برنامه‌ریزی دقیق،  هدفمند و امیدوارانه برای تغییر آن است.گروه مثبت اندیش از موقعیت‌های مختلف زندگی بهترین لذت و استفاده را می‌برند اما افراد منفی گرا چشم و گوش و تمامی حواس خود را در راستای اشکالات، ایرادها، کاستی‌ها و ضعف‌ها بکار می‌گیرند و به دنبال آن در بیشتر اوقات مشغول انتقاد و سرزنش هستند. چنین افرادی منفعل، ناراحت، غمگین، بدبین، شکاک، دودل، کم انرژی و گاهی افسرده‌اند و نمی توانند ارتباط مؤثری با دیگران برقرار نمایند.
از نشانه‌های افراد مثبت‌نگر این است که چشم و گوش و حواس خود را در راستای خوبی‌ها، حسن‌ها، نقاط قوت، زیبایی‌ها، توانایی‌ها و پیدا کردن راه‌حل‌ها به کار می‌گیرند. به طور معمول این افراد امیدوار به آینده، پرتلاش، خلاق، فعال، شاد، پر انرژی و حمایت کننده و در حال ارائه راه‌حلی برای بهبود اوضاع‌اند. این افراد سازنده هستند و در هر مکانی به دنبال راهی برای پیشرفت خود و دیگران هستند و امید و تلاش را دو بال پرواز انسان برای رسیدن به هدف می‌دانند.
مثبت‌نگری در تمام جنبه‌های مختلف زندگی فردی و اجتماعی انسان مؤثر است و نقش مهمی بازی می‌کند. نگاه مثبت به زندگی در نوع نگاه ما به خود، شناخت خود، اخلاق، سلامتی و همه زندگی مؤثر است. اگر نگاه ما به خودمان نگاه مثبتی نباشد و خود را کمتر از آنچه هست ببینیم عزت نفس پایینی خواهیم داشت و این نگاه منفی به خود تمام زندگی ما را تحت تأثیر خود قرار خواهد داد. در ارتباط با دیگران هم بسیار مؤثر و مهم است به عبارت دیگر فرد مثبت‌نگر ارتباط برنده‌برنده با دیگران برقرار می‌کند (در این ارتباط هم خودش بهره می‌برد و هم به دیگران بهره می‌رساند).
شیوه‌های مثبت‌نگری:
نخست باید ذهن را از افکار منفی پاک کرد اما اگر گمان و ظن بدی در مورد دیگران به ذهن رسید باید بر اساس آموزه‌های اخلاقی اسلام به سو ظن ترتیب اثر ندهیم و به آن بی اعتنایی کنیم. شیوه دیگر برای مثبت اندیشی پرهیز از زود قضاوت کردن است. اگر انسان بتواند از پیش داوری پرهیز کند و منتظر بماند تا با گذر زمان به حقایق برسد می‌تواند زمینه ایجاد حسن ظن را در خود به‌وجود بیاورد و به مرور زمان به آن دست یابد.
شاد زیستن محصول مثبت اندیشی:
افراد مثبت‌نگر سالم‌تر و شادترند و دستگاه‌های ایمنی آنان بهتر کار می‌کند.آنان با بهره‌گیری از راهبردهای کنارآمدن مؤثر تر مانند ارزیابی مجدد و مسأله گشایی با فشارهای روانی بهتر کنار می‌آیند. سبک‌های زیستی سالم‌تری دارند که آن‌ها را از ابتلا به بیماری حفظ می‌کنند و اگر هم بیمار شوند به توصیه‌های پزشکی بهتر عمل می‌کنند و آن توصیه‌ها را با الگوهای رفتاری دنبال می‌کنند که بهبودی را سرعت می‌بخشد.