آن‌گونه که به نظر می‌رسد، دستیابی به انرژی‌های پاک و سبز در دستور کار جدی دولت و مجلس قرار ندارد و این دو قوه همچنان سعی دارند در دوره تحریم‌های سخت راهی برای فروش نفت خام برای دستیابی به درآمدهای نه چندان پایدار پیدا کنند. 
هرچند در فاصله دستیابی به فرصت دورزدن تحریم و حراج بشکه‌های نفت متوسل قانون مالیات بر درآمدها شده‌اند و در این بلبشوی اقتصادی و کسادی بازار دست مبارک را در جیب خالی کسبه و عموم ملت کرده‌اند. با فشار مالیاتی بر مردم به‌طور قطع تورم جهشی نامبارک خواهد داشت؛ چراکه وقتی هزینه تولید افزایش پیدا کند، قیمت مصرف‌کننده نیز افزایش خواهد یافت و بازار به این محرک پاسخ فوری خواهد داد. 
باید پذیرفت که دوران نفت خام‌ فروشی به سر آمده است و جهان در تفکر استفاده از خودروهای برقی و نیز انرژی‌های سبز و پاک قرار گرفته است. این روند در دنیا برنامه‌ریزی شده و با شتاب فراوان در حال طی مسیر است. میانگین قیمت نفت در سال گذشته به حدود 83 دلار رسیده بود و چین بزرگ‌ترین خریدار نفت ایران بود. درواقع چین تا 90 درصد نفت ایران را خریداری می‌کرد، اما باید دید فایده این مشتری بزرگ برای ایران و خزانه بیت‌المال چه بوده است. این در حالی است که بهای نفت فروخته‌شده با توجه به تحریم‌های سخت با دشواری به دست ایران می‌رسید و گاهاً با توجه به پرداخت تمامی هزینه‌های واسطه‌گری و جانبی بهایی حدود 62 دلار به خزانه وارد می‌شد.
این در حالی است که دولت هیچ گزارشی از عایدی نفتی و مصارف آن به ملت نمی‌دهد و پرونده‌های اختلاس یکی پس از دیگری مفتوح می‌شود و مفتوح‌شده‌ها نیز چندان پیشرفتی نداشته است! ایران در یک سال گذشته روزانه حدود 1.2میلیون بشکه نفت فروخته است که با احتساب همان 62 دلار برای هر بشکه عدد قابل‌ملاحظه‌ای را شامل نمی‌شود و شاید در خوش‌بینانه‌ترین حالت حدود 30میلیارد دلار و در سخت‌ترین حالت حدود 27میلیارد دلار از محل فروش نفت و میعانات گازی عایدی داشته باشیم. هرچند این ارقام تقریبی است، اما می‌توان به عمق ماجرا تا حدودی پی برد که نفت نمی‌تواند محل درآمد پایداری برای ایرانیان باشد؛ خصوصاً اینکه کشورهای صاحب قدرت با ابزار تقاضا مانع افزایش قیمت نفت می‌شوند. 
این در حالی است که اوپک و اوپک پلاس دیگر تعیین‌کننده قیمت نفت خام نیستند و این کشورهای صاحب قدرت هستند که با ارائه تقاضا یا عدم تقاضا قیمت نفت خام را تعیین می‌کنند. 
در گذشته اوپک و اوپک پلاس با عرضه و عدم عرضه نفت خام قیمت این محصول را بالا و پایین می‌کردند، اما حربه نفتی از دست کشور‌های دارای نفت خارج شده و این کشورها حتی روسیه که در شرایط تحریمی شدید اتحادیه اروپا قرار دارد، دیگر نمی‌توانند قیمت این محصول را تعیین کنند. از این بابت افت قیمت نفت در سال‌های آینده قطعی است و باید به فکر چاره بود. 
ایران کشوری برخوردار است که پیش از هر انتخابات، نامزدهای کرسی‌های مجلس یا ریاست‌جمهوری بر آن تأکید دارند. اولین و اصلی‌ترین داشته ایرانیان وجود نیروهای نخبه است که با کمال تأسف در بیرون‌رانی آنان از کشور حرف اول و آخر را می‌زنیم. نیروهای نخبه ایران در کشورهای دیگر جهان به راحتی پذیرش می‌شوند و توان فکری خود را در اختیار بیگانه قرار می‌دهند. از طرفی ایران کشوری گردشگرپذیر است که البته با موانع بسیاری در این راه روبه‌روست و گاهی احساس می‌شود گروهی در بازداری این اهرم بزرگ نقش‌آفرینی می‌کنند. 
اینک باید امیدوار بود تا بهره‌گیری از نخبگان و صنعت گردشگری جایگزینی مطمئن برای درآمدهای نفتی شود تا اگر قرار است قانون مالیات بر درآمد نیز اجرا شود، فشاری مضاعف بر شانه مردم وارد نگردد.