استادیوم حافظیه را می‌شود یکی از نمادهای اصلی شهر شیراز دانست؛ استادیومی که روبروی آرامگاه حافظ و ریشه در فرهنگ مردم شیراز دارد.
بهنام محمودی خبرنگار شیرازی خبرگزاری ایلنا مینویسد: ورزشگاه حافظیه یادآور روزهای اوج فوتبال شیراز است که نسل‌های گذشته خاطرات تلخ‌و‌شیرینی را در آن دارند.
به جرأت می‌توان گفت شیراز جزو معدود شهر‌های ایران است که به‌دلیل نداشتن زیر‌ساخت‌های مناسب ورزشی، به کارخانه بازیکن‌سازی برای  شهرهای هم‌جوار تبدیل شده است اما نکته‌ عجیب‌تر این‌که  تیم‌هایی با این قدمت، قدرت و البته محبوبیت در شیراز، از داشتن یک ورزشگاه استاندارد محروم هستند.
ورزشگاه حافظیه، به همان اندازه که نوستالژیک است و برای فوتبالی‌های شهر حکم خانه دوم را دارد به همان اندازه هم نیازمند توجه و تعمیر اساسی است.
حال روز استادیوم حافظیه خوب نیست. شاید در ظاهر این ورزشگاه مشکلی نداشته باشد اما وقتی دقیق تر به زیرساخت‌ها و امکانات ورزشگاه نگاه می‌کنید متوجه مشکلات ریز‌و‌درشت آن خواهید شد.
مگر می‌شود ورزشگاه خانگی دو تیم لیگ یکی ایران امکانات اولیه را نداشته باشد؟ در جایگاه خبرنگاران ورزشگاه خبری از ابتدایی‌ترین امکانات یعنی اینترنت، صندلی و میز تمیز نیست.
موقعیت جایگاه خبرنگاران به‌گونه‌ای قرار گرفته است که هیچ‌گونه وسایل سرمایشی و گرمایشی ندارد و حتی با وعده مسئولان امر در‌خصوص نصب شیشه روبرو باز این وعده محقق نشده است.
سیستم خط‌کشی چمن ورزشگاه هم، هم‌سن خود استادیوم حافظیه است. سعید آقا مرد زحمت‌کش هیأت فوتبال، سالهاست که با هل دادن گاری خط‌کشی وظیفه انجام این کار را دارد ولی با این شرط که پایش را نباید پس‌و‌پیش بگذارد که اگر گذاشت امکان دارد خطای پشت محوطه جریمه در داخل محوطه جریمه گرفته شود!
صندلی‌های مستهلک شده کادر فنی و بازیکنان یکی از تصاویر ناخوشایندی است که در اطراف زمین چمن به چشم می‌خورد و فقط کافی است سری به سرویس‌های بهداشتی ورزشگاه بزنید تا میزان ارزشی که برای تماشاگران قائل شده‌اند را ببینید. ورودی سرویس بهداشتی ورزشگاه هیچ‌گونه روشنایی ندارد و نور تمام سرویس‌ها فقط با یک لامپ 100 وات زرد رنگ قدیمی تأمین شده است!
اسکوربورد استادیوم هم سال‌هاست به خواب زمستانی فرو‌رفته و انگار نمی‌خواهد از این خواب بیدار شود.
بخش عمده‌ای از سکو‌های ورزشگاه هم یا فرسوده است یا رو‌به فرسودگی رفته است، هرچند روی سکو‌ها صندلی نصب شده است اما این صندلی‌ها نمی‌تواند پوشش خوبی برای سکو‌های خسته و فرسوده حافظیه باشد.
وضعیت چمن ورزشگاه هم با‌اینکه امسال از نظر ظاهری بهتر شده است و شاهد اعتراضات کمتری نسبت به آن هستیم، اما باز هم در باطن تعریفی ندارد و کار زیرساختی درستی روی آن انجام نشده است.
 به تمام این‌ها می‌شود ده‌ها ایراد بزرگ و کوچک دیگر وارد کرد. اما نیاز این است که هم اداره ورزش و جوانان فارس و هم هیأت فوتبال استان و شیراز دست‌به‌دست هم بدهند تا این ورزشگاه پیر، بازسازی شود.
حافظیه با موقعیت جغرافیایی فوق‌العاده‌ای که دارد، اگر از نظر ظاهری  و امکاناتی به آن رسیدگی شود ، به یکی از جذاب‌ترین ورزشگاه‌ها تبدیل خواهد شد.