یک حسگر ارزان‌قیمت می‌تواند به‌راحتی به ماسک‌های تنفسی یا دستگاه تنفس مصنوعی متصل شود و سطح اکسیژن خون را نشان دهد.
به گزارش ایسنا، یک حسگر جدید می‌تواند به زودی به بیماران بیمارستانی اجازه دهد تا سطح اکسیژن خون‌شان از طریق تنفس بررسی شود. ادعا می‌شود که این فناوری نسبت به روش‌های سنتی موجود قابل اعتمادتر و کم دردسرتر است.
به نقل از ان‌ای، خون، اکسیژن حیاتی را به اندام‌ها و بافت‌ها در سراسر بدن ما می‌رساند. بنابراین اگر اکسیژن کافی در خون وجود نداشته باشد، ممکن است آسیب جدی به مغز، قلب یا سایر نواحی وارد شود که به‌طور بالقوه منجر به مرگ بیمار می‌شود. همچنین ممکن است سطح اکسیژن خون بیش‌از حد بالا باشد و باعث آسیب به ریه‌ها شود.
با در نظر گرفتن چنین خطراتی، پزشکان معمولاً سطح اکسیژن خون بیماران را در شرایط بحرانی از طریق دستگاه‌هایی به نام پالس ‌اکسی‌متر (pulse oximeters) کنترل می‌کنند. این دستگاه به سر یک انگشت وصل می‌شوند و از نور برای تعیین میزان اکسیژن موجود در جریان خون استفاده می‌کنند.
از‌آنجایی‌که پالس اکسی‌مترها صد‌درصد قابل اعتماد نیستند، پزشکان گاهی اوقات نمونه خون را نیز می‌گیرند و تحلیل می‌کنند. درحالی‌که این روش نشانگر دقیق‌تری از سطح اکسیژن خون است، اما ممکن است برای بیمار دردناک و ناراحت‌کننده باشد. همچنین نتایج را در لحظه ارائه نمی‌دهد و نمی‌توان به‌صورت مداوم از آن استفاده کرد.
اینجاست که این حسگر جدید مبتنی‌بر فلورسانس وارد می‌شود. این دستگاه ارزان‌قیمت ۲۶ میلی‌متری که توسط دانشمندان مؤسسه تکنیک‌های اندازه‌گیری فیزیکی فرانهوفر (Fraunhofer) در آلمان ساخته شده است را می‌توان ازطریق یک متصل‌کننده به ماسک تنفسی یا لوله هوا اضافه کرد.
این حسگر دارای یک بستر آلومینیومی است که با یک ترکیب شیمیایی فلورسنت به نام پیرن (pyrene) پوشیده شده است و هنگامی که در معرض نور موج کوتاه یک ال‌ای‌دی یکپارچه قرار می‌گیرد، پوشش پیرن با شدت خاصی می‌درخشد.
با تماس مولکول‌های اکسیژن از نفس بیمار با این پوشش پیرن، شدت آن کاهش می‌یابد و هرچه تعداد مولکول‌های اکسیژن بیشتر باشد، شدت درخشش آن کمتر می‌شود.
بنابراین با تجزیه‌و‌تحلیل شدتی که پیرن می‌درخشد، می‌توان به‌طور مداوم و دقیق بر محتوای اکسیژن در تنفس بیمار نظارت کرد و مهم‌تر از همه مشخص شده است که سطح اکسیژن در تنفس با میزان اکسیژن موجود در جریان خون مطابقت دارد.
دانشمندان اکنون درحال سنجش واکنش این حسگر به متغیرهایی مانند رطوبت، دما و وجود گازهای دیگر مانند کربن‌دی‌اکسید هستند تا پس‌از آن، آن را به تولید انبوه برسانند.