تولید و صادرات محصولات غیرنفتی می‌توانست به درآمدزایی برای کشور تبدیل شود که متأسفانه نه به هشدارها و نه به ورشکستگی‌های تولیدکنندگان اهمیتی داده نشده است. تورم و بسته بودن مرزها برای تبادل کالای ایرانی و بازگشت ارز حاصله، باعث شده تا کالاهای ایرانی نه‌تنها قادر به برندسازی نباشند، بلکه دستشان از بازارهای بین‌المللی کوتاه شود.
این در حالی است که بسیاری از محصولات تولید داخل نیازمند واردات مواد اولیه از خارج کشور هستند که متأسفانه با اعمال سیاست‌های خاص، مواد اولیه در نوسانات دلار به سختی و گاهاً غیرممکن به دست تولیدکنندگان می‌رسد. این روزها همه‌چیز رخت قاچاق پوشیده است و این امر باعث شده تا تولیدکنندگان داخلی منزوی شوند. فرش دست‌باف یکی از محصولات قابل صادرات غیرنفتی بوده است که در هنگام بیماری اقتصادی کسی سراغش را نگرفت و این بیماری مزمن شد و به مرگ تولید و صادرات فرش دست‌باف منتهی گردید. اگر به آرشیو رسانه‌ها مراجعه‌ای داشته باشیم، در خواهیم یافت که هشدارهای بسیاری پیرامون این مهم از سوی تولیدکنندگان عنوان شد؛ اما دولتی‌ها به هیچ عنوان به این تولید مهم، سنتی و پرنقش‌ونگار توجهی نکردند تا همه‌چیز رنگ باخت. دیگر خبری از دارهای قالی در هر خانه روستایی یا روستائیان مهاجرت‌کرده نیست و یکی از مصداق‌های مهم و ارزآور کار در خانه را از دست دادیم تا آنجا که کپی فرش‌های دست‌باف ایرانی از گوشه و کنار جهان، بازارهای بین‌المللی را قبضه کرد و تولیدکنندگان ایرانی را به انزوا کشاند.
فرش دست‌باف یکی از مهم‌ترین کالاهای صنایع‌دستی کشور است که می‌توانست نقش مهمی در افزایش تولید ناخالص داخلی و نیز ارزآوری و رشد صادرات غیر‌نفتی داشته باشد. متأسفانه در طول سال‌های اخیر برخی مشکلات و موانع موجود باعث شده بازار صادرات و خریدوفروش این کالا بی‌‌رونق شود؛ تا حدی که فروشندگان در آستانه ورشکستگی قرار گرفته و صادرات فرش دستباف ایران در سال‌های اخیر به پایین‌‌ترین سطح خود برسد که می‌توان از آن به عنوان مرگ فرش یاد نمود. 
یکی از مهم‌ترین دلایل این فاجعه بزرگ، اختلاف قیمت شدید فرش ایران با دیگر رقباست. واقعیت این است که فرش دست‌باف ایران با قیمتی بسیار بالاتر از نمونه‌های دیگر کشورهای جهان که در حال کپی نقش و نگار فرش ایرانی هستند، به بازار جهانی عرضه می‌شود و این خود به دلایلی از جمله گرانی مواد اولیه که اغلب وارداتی هستند و البته نیروی کار ارزان‌‌تر در کشورهای رقیب، بازمی‌گردد. بالا رفتن نرخ ارز، هزینه خرید مواد اولیه را افزایش داده و تورم و گرانی باعث افزایش دستمزد بافندگان شده است؛ هرچند این قشر هنوز هم از محروم‌‌ترین اقشار کشور محسوب می‌شوند. اما قیمت بالاتر تنها عامل کاهش صادرات نیست.
شرایط خاص بین‌المللی و سیاست خارجی کشور، درهای صادرات را به روی بسیاری از کالاهای ایرانی بسته و تحریم‌های اقتصادی عرصه را برای صادرکنندگان تنگ کرده و دروازه‌های بازار خارجی را به روی آنها بسته است. در این خصوص شرایط دشوار بانکی، ضرورت بازگرداندن ارز و قوانین دست و پاگیر آن، افزایش نرخ حمل‌‌ونقل و قیمت مواد اولیه و کاهش تقاضا، مواردی است که خرید فرش دست‌باف ایرانی را که تقاضای زیادی در همه کشورهای دنیا داشته، از چشم انداخته است. 
متأسفانه در حوزه تأمین و توزیع مواد اولیه مصرفی فرش دست‌باف نابسامانی‌‌های زیادی وجود دارد که این موضوع موجبات تقلب، نارضایتی و عدم اطمینان تولیدکنندگان فرش دست‌باف را به ویژه در زمینه کیفیت و قیمت مواد اولیه فراهم 
آورده است.
مضافاً اینکه به علت نبود تبلیغ و بازارسازی مناسب، بازارهای اروپایی را تقریباً از دست داده‌ایم و این نیاز به‌شدت احساس می‌شود که دوباره موج تبلیغات و جریان‌سازی برای احیای فرش ایرانی ایجاد شود. ‌البته این نکته هم حائز اهمیت است که میل به خرید فرش ماشینی در اکثر کشورهای جهان افزایش پیدا کرده که آن هم به دلیل استفاده از ربات در بافت فرش‌های دست‌باف در هند و پاکستان است. در کشور هند، فرش‌ها ربات‌بافت هستند؛ یعنی دستگاه‌هایی دارند که به جای نیروی انسانی گره می‌زند و مراحل بافت را سریع‌تر انجام می‌دهد. حالا در این آشفته‌بازار رقابتی ایران تنها در گوشه‌ای از بازار در انتظار یک معجزه است و شاید این نوش‌دارو بعد مرگ فرش به‌هیچ‌عنوان احیاگر اولویت صنایع‌دستی ایرانی نباشد. باید دید چه عاملی باعث شد تا این گوهر درخشان به این سادگی از سبد تجاری ایرانیان ربوده شود.