به گزارش نمناک، پرخوری عصبی (بولیمیا) نوعی اختلال در خوردن است که افراد مبتلا به این اختلال به‌طور مخفیانه مقدار زیادی غذا می‌خورند و سپس ازطریق روش‌های ناسالم که ناشی از تمایل به کنترل وزن یا تناسب اندام و ترس شدید از افزایش وزن می‌شود، تلاش می‌کنند تا آن را جبران کنند اما بااین‌حال، برخی از آن‌ها را نمی‌توان جبران کرد.
افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً برای پاک‌‌سازی آنچه خورده‌اند خود را مجبور به استفراغ می‌کنند. بااین‌وجود پاک‌سازی تنها نوع رفتار جبرانی نیست. در برخی موارد، فرد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است هرگز روش پاک‌سازی را انجام ندهد و روی به ورزش کردن و روزه‌داری آورد.

بولیمیا یا پرخوری عصبی چند نوع دارد؟
مبتلایان به بولیمیا به دو گروه تقسیم می‌شوند:
1- پرخوری عصبی جبران‌شونده
2- پرخوری عصبی بدون جبران
به‌طور کلی تشخیص پرخوری عصبی شامل معیار‌های کلیدی است. که عبارت‌اند از:
 خوردن مقادیر زیادی از غذا در مدت‌زمان کوتاه
 احساس عدم کنترل در غذای مصرفی
 انجام روش‌های جبرانی و وادار کردن خود به استفراغ
هر دو نوع از بولیمیا شامل یک اختلال جدی در خوردن می‌باشند اما ممکن است علائم، نشانه‌ها و پیامد‌های مختلفی را به‌دنبال داشته باشند.

بولیمیای نوع جبران‌شونده
رفتار‌های پاک‌سازی در پرخوری عصبی معمول است و استفراغ کردن شایع‌ترین نوع آن می‌باشد. افراد در این حالت به‌طور منظم خود را وادار به استفراغ و یا استفاده از مسهل‌ها، ملین‌ها، ادرارآورها و یا تنقیه می‌کنند.
معمولاً افراد مبتلا به بولیمیا احساس اجباری برای انجام امور فوق دارند و پس‌از آن احساس تسکین می‌کنند. نوع پاک‌سازی پرخوری می‌تواند برای سلامتی فرد بسیار مضر باشد و عواقب آن به روش انجام‌شده بستگی دارد.
این عواقب نگران‌کننده می‌تواند شامل موارد ذیل باشد:
 پوسیدگی دندان و فرسایش مینای آن
 مشکلات متابولیسم
 پارگی مویرگ‌ها ناشی از استفراغ مکرر
 مشکلات دستگاه گوارش
 کم‌آب شدن بدن ناشی از نوع پاک سازی
 ریفلاکس اسید
این تاثیرات می‌تواند طولانی مدت باشد و در موارد جدی حتی پس از توقف رفتارهای پاک‌سازی هم ادامه یابند.

بولیمیای نوع غیرجبرانی
پرخوری عصبی غیرجبرانی، گاهی با اختلال پرخوری اشتباه گرفته و یا مقایسه می‌شود.بااین‌وجود آنچه این اختلالات را متفاوت می‌کند این است که فرد مبتلا به بولیمیا برای پرخوری قصد جبران دارد و یا پاک‌سازی انجام می‌دهد.
افراد مبتلا به بولیمیا غیرجبرانی از رفتارهای دیگر مانند ورزش یا روزه‌داری برای جبران غذای مصرفی استفاده می‌کنند. این رفتارها شدید تلقی می‌شوند و می‌توانند زندگی فرد را مختل کنند. 
به‌عنوان مثال، فرد مبتلا به بولیمیا بدون پاک‌سازی ممکن است بیش از حد غذا بخورد و با ساعت‌ها ورزش، روزه‌داری یا رژیم غذایی محدود، آن را دنبال کند.

کدام نوع بولیمیا بدتر است؟
هریک از روش‌های پاک‌سازی و عدم پاک‌سازی دارای عوارض جانبی جدی می‌باشند که سلامتی را به خطر می‌اندازند. عواقب هریک از آن‌ها متفاوت بوده و می‌تواند شدید و طولانی‌مدت باشد.
از برخی جهات، پاک‌سازی می‌تواند خطرات فوری بیشتری نسبت به عدم پاک‌سازی داشته باشد. افرادی که پاک‌سازی می‌کنند نیز ممکن است سطح بالاتری از نارضایتی در ظاهر خود، علائم بیشتر اضطراب و افسردگی داشته باشند.
ازطرف‌دیگر افراد مبتلا به پرخوری عصبی بدون پاک‌سازی که ورزش می‌کنند یا روزه می‌گیرند؛ پریشانی، احساس گناه و اختلال در عملکرد را تجربه می‌کنند.
علی‌رغم این اختلافات، کارشناسان برای بدتر دانستن این دو از پرخوری عصبی احتیاط می‌کنند زیرا هر دو نوع از آن با عواقب کوتاه‌مدت و بلندمدت همراه است و افرادی که از هریک از این دو نوع رنج می‌برند ناراحتی قابل توجهی را تجربه می‌کنند.
 اگرچه علائم و نتایج بسته به نوع آن ممکن است متفاوت باشد اما هر دو نوع بولیمیا را باید جدی گرفت و براین‌اساس درمان شوند.
اگرچه پرخوری عصبی خطر کمتری نسبت به بی‌اشتهایی عصبی دارد اما هنوز هم خطرات زیادی را برای سلامتی افراد به‌همراه خواهد داشت.
رفتار‌های پاک‌سازی و غیر پاک‌سازی می‌تواند بر سلامت روان‌شناختی، اجتماعی و روانی تأثیر بگذارد. افکار و احساساتی که باعث رفتار‌های جبرانی می‌شود، می‌تواند به ارزش شخصیتی فرد آسیب برساند و در بسیاری از موارد، افراد مبتلا به پرخوری عصبی سایر شرایط بهداشت روانی را تجربه می‌کنند. علاوه‌بر این اختلالات خوردن با افزایش خطر خودکشی در ارتباط است.
از دیدگاه سلامت جسمی، رفتار‌های جبرانی مزمن (خواه شامل پاک‌سازی شود) می‌تواند بر خطر بیماری فرد تأثیر بگذارد. رفتارهای پاک‌سازی و غیر پاک‌سازی ممکن است خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن را که ممکن است به مراقبت مادام‌العمر نیاز داشته باشند یا خطر مرگ را به‌همراه داشته باشند، افزایش دهد.

یافتن درمانی برای بولیمیا
رویکرد درمانی برای هر نوع پرخوری عصبی ممکن است متفاوت باشد. برای شروع، پرداختن به افکار و احساسات، نارضایتی از بدن، و ترس از افزایش وزن در همه موارد پرخوری و همچنین هرگونه شرایط بهداشت روانی مهم است. 
علاوه‌بر این درمان پرخوری عصبی همچنین شامل استراتژی‌هایی برای پیشگیری از رفتارهای جبرانی، رسیدگی به مشکلات سلامتی موجود ناشی از پرخوری و برقراری رابطه سالم با غذا می‌شود.
برخی از این گزینه‌های درمانی برای پرخوری می‌تواند ترکیبی از موارد ذیل باشد:
 رفتار درمانی شناختی
 روان درمانی بین فردی
 راهنمای خودیاری
 مدیریت تغذیه‌ای
 یافتن درمان برای هر دو نوع پرخوری عصبی می‌تواند کیفیت زندگی را بهبود بخشد و خطر اثرات طولانی‌مدت ناشی از رفتارهای جبرانی را تا حد زیادی کاهش دهد.