محمدرضا جوکار - گروه ورزش
سالهاست که فارس و شیراز خروجی بزرگی در فوتبال کشور نداشته است و به‌طبع آن در تیم ملی هم‌ بازیکنان شیرازی جایگاه خاصی ندارند.
سیدمحمد حسینی تنها بازیکن شیرازی تیم ‌ملی در سال‌های اخیر بوده و مهدی زارع دیگر جوان شیرازی بود که در آخرین اردوی تیم ملی در دو مسابقه مقدماتی جام‌ جهانی حضور داشت. 
نکته جالب اینکه هیچ‌کدام از این دو ملی‌پوش شیرازی تیم‌ ملی که فرصت بازی هم ‌پیدا نکردند از تیم‌‌های شیرازی راهی تیم ‌ملی نشدند. 
حسینی از تیم ‌استقلال و مهدی زارع هم ‌از گل‌گهر سیرجان به پیراهن تیم‌ملی رسیدند. 
دو بازیکنی که راهی به تیم‌های بزرگ‌سالان شهر شیراز نداشتند و مجبور به کوچ به خارج استان شدند.
یکی از دلایل مهم عدم‌ رشد جوانان این شهر در فوتبال کشور، عدم ‌توجه تیم‌های بزرگ‌سالان شیرازی به‌خصوص در چند سال اخیر به بازیکنان‌جوان‌ و بومی شایسته این شهر بوده است.
در روزگاری که شهر شیراز یکی از پویاترین شهرهای ورزشی در فوتبال پایه است و در سال حدود ۲۵۰۰ مسابقه رسمی در رده پایه برگزار می‌کند، به جرأت می‌توان‌گفت که بازیکنان جوان این شهر کمترین جایگاه در تیم‌های بزرگ‌سالان شهر شیراز داشته‌اند ‌و اکثر این بازیکنان ‌جوان شایسته مجبور به کوچ از شیراز شدند و در تیم‌های دیگر شهرها فرصت دیده‌شدن ‌پیدا می‌کنند.همین اتفافات را می‌توان از دلایل افت فوتبال شیراز و تیم‌های بزرگ‌سالان این‌ شهر دانست.

شهر راز و بها دادن به جوانان بومی شیراز
تیم شهرراز در دومین‌ سال حضور خود در فوتبال کشور و لیگ آزادگان، سیاست شایسته و قابل اعتنایی در پیش گرفت و توجه ویژه‌ای به جوانان بومی و شایسته شهر شیراز داشت.
در فصل گذشته با قهرمانی تیم ‌امید شهرراز در لیگ دسته اول کشور و صعود به لیگ برتر و همچنین عملکرد خوب تیم‌ امید فجر شهید سپاسی در لیگ دسته اول، این نوید را به فوتبال شیراز داد که تیم‌های بزرگ‌سالان این شهر می‌توانند از پشتوانه محکمی برای تیم‌های خود بهره ببرند. 
در همین راستا هم‌ امسال دو تیم بزرگ‌سالان شهرراز و فجر شهید سپاسی چندین بازیکن از تیم امید خود جذب کردند که دراین‌میان شهرراز سهم بیشتری از جذب بازیکن امید و بازی دادن به این بازیکنان در ترکیب اصلی خود داشت. 
در آخرین بازی شهرراز که هفته گذشته در تهران و مقابل نیروزمینی برگزار شد، ستار زارع در ترکیب اصلی از بازیکنان جوان و امید‌های خود بهره برد که اکثر این بازیکنان از بومی‌های شایسته همین شهر بودند. 
حکیمی‌نژاد، سیدعلی حسینی، محمد خالویی، حسین برزگر، مهدی امیری، بهمئی و اسفندیاری ازجمله جوانان شایسته‌ای بودند که توسط ستار زارع و کادر فنی بومی شهرراز مورد توجه قرار گرفتند و آن‌ها حساب ویژه‌ای روی این جوانان برای فصل سخت پیش‌رو باز کرده‌اند.
چه‌بسا کارآیی همین جوانان چه از لحاظ فنی و چه اقتصادی، بسیار بیشتر از بازیکنان مسن‌نامی سایر استان‌هاست که با حقوق بالا به این شهر می‌آیند. چنین رویه‌ای برای این باشگاه نوپا، دارای منافع و پشتوانه خوبی در آینده خواهد بود. 
در همین فصل هم شهرراز با فروش یکی از بازیکنان جوان و بااستعداد بومی به نام عرفان شیروانی به پرسپولیس توانست درآمدی از این حلقه گمشده فوتبال شیراز، یعنی فروش بازیکن، کسب کند که جای امیدواری داشت.
در تیم فجر شهید سپاسی هم جوانان بومی مثل امیرمحمد امیری، عباس فیروز، دوانی و فریدونی از تیم امید وارد تیم بزرگ‌سالان شده‌اند که ازاین‌میان تاکنون امیری و فیروز هم فرصت بازی کردن را پیدا کرده‌اند.
فارغ از نتایجی که این دو تیم در میدان مسابقه و در طول فصل رقم می‌زنند، چگونگی پرداختن به تیم‌های پایه و استفاده از نیروهای جوان بومی را می‌توان به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار داد و بخشی از عملکرد باشگاه‌ها را به وسیله آن سنجید. باید دید در ادامه فصل دو تیم شیرازی در این زمینه چگونه عمل می‌کنند و کدام‌یک در زمینه پرورش و معرفی بازیکنان جوان از دیگری پیشی خواهد گرفت.