بحران ادامه‌دار انرژی در ایران به صف اشتغال و روند تعدیل نیرو پیوست. بدون شک دولت باید برنامه‌های حمایتی خود را از صنایع ارائه و با فوریت اجرایی نماید. دریافت مالیات و سایر تعرفه‌های سنگین از صنایع بزرگ و کوچک باید موردبازبینی قرار گیرد و کابینه چهاردهم باید برنامه‌ای عملیاتی برای برخورد با روزگار بحران ارائه دهد تا حداقل نرخ دریافت مالیات و سایر تعرفه‌ها به‌صورت شناور محاسبه و دریافت شود. 
ما اگر به صنایع و صنوف فرمان خاموشی می‌دهیم، باید از طرفی برنامه‌ای برای حمایت از این تعطیلی گسترده داشته باشیم؛ نه اینکه تولید را متوقف کنیم و از تولیدکننده درخواست تأمین درآمدهای دولت را داشته باشیم. هر چند دولت چهاردهم نیز پیرو سیاست‌های گذشته در گرانی نرخ ارز کوشا بوده و با این ترفند، نرخ تورم را نیز افزایش می‌دهد. 
دولت‌های پیوسته برای افزایش حقوق کارمندان و دستمزد کارگران، شاید یک سال را به کشمکش می‌گذرانند؛ اما به‌صورت لحظه‌ای با مداخله در بازار، نرخ ارز را افزایش داده و آن افزایش کذایی حقوق و دستمزد را به بطلان می‌کشانند. حالا شمار افراد قرارگرفته زیر خط فقر فزونی یافته و گفتاردرمانی همچنان تا مرز 76هزار تومان نرخ ارز تا روزهای گذشته پیشروی داشته است. با افزایش نرخ ارز و سکه می‌توان این‌گونه برآورد نمود که تا پایان سال خبری از گرانی نرخ بنزین نیست؛ اما شواهد نشان می‌دهد که این بحران نیز دیر یا زود گریبان معیشت ملت را خواهد گرفت. با این تفاصیل، دولت پزشکیان تا این لحظه نسبت به افزایش مشارکت عمومی وبازگشت سرمایه‌های اجتماعی ناتوان بوده و قدمی در جهت اصلاح برنداشته است. 
سخنان رئیس‌جمهور پزشکیان بیشتر به داستان‌سرایی و شعرخوانی شباهت دارد؛ وقتی قصد دارد از وفاقی سخن بگوید که در استخر تورم غوطه‌ور است. حالا بحران انرژی تا بدان حد می‌تواند کش‌دار شود که کابینه را برای استیضاح به مجلس بکشاند یا اعضای کابینه یکی‌یکی مانند آنچه در دولت‌های نهم و دهم اتفاق افتاد، از کار برکنار شده یا به‌صورت خودجوش کناره‌گیری کنند. حالا و در کوتاه‌مدت تنها مسیر، افزایش ظرفیت برق انرژی خورشیدی است؛ هرچند انرژی تجدیدپذیر نیاز به سرمایه‌گذاری عظیم بر شبکه انتقال دارد و با وضعیتی که شبکه انتقال کشور دارد، توزیع برق خورشیدی با کیفیت مطلوب ممکن نیست. صنعت، برق دائمی و باثبات می‌خواهد و برق خورشیدی چنین امکانی را ندارد؛ اما غیر از آن فعلاً هیچ چشم‌اندازی وجود ندارد؛ چون تولید برق نیاز به سرمایه دارد و سرمایه‌ای در کار نیست. آن‌طور که مدیران صنعتی اعلام کرده‌اند، ۱۰میلیارد دلار حداقل سرمایه‌گذاری لازم برای جبران کمبود برق است و به‌خاطر بحران آب دیگر امکان احداث نیروگاه سیکل ترکیبی وجود ندارد. گفتار در این زمینه حکایت از آن دارد که مسئله برق برای امروز و ‌دیروز نیست و متأسفانه هشدارها درمورد این موضوع جدی گرفته نشده و آنچه به کمبود برق امروز انجامیده، از اواخر دهه هشتاد آغاز شده و اکنون ۱۰هزار مگاوات کمبود برق داریم. با این حال مشکل تنها به تولید خلاصه نمی‌شود و در توزیع و انتقال اوضاع حادتر است و در این شرایط هیچ‌یک از طرح‌های تولید برق با بدعهدی‌های دولت به سودآوری نینجامیده است. با اعلام مدیران صنعتی در بخش خصوصی که از کم و کیف تولید برق اطلاع دارند، ایران نه‌تنها در تولید برق، که در خطوط انتقال و توزیع نیز دچار بحران است و این امر حکایت از آن دارد که رؤسای جمهور تاریخ‌گذشته قدمی برای حل این مشکل برنداشته‌اند. هرچند دائم از فعالیت‌های یک‌ساله و سه‌ساله یا صدروزه خود گزارش منتشر می‌کنند؛ اما در عمل با ترک فعل دولتی‌ها مواجه بوده‌ایم.