محققان در بهینه‌سازی درمان‌ها برای بیماری‌های ژنتیک به خصوص بیماری‌های مزمن کلیه به موفقیت‌هایی دست یافته‌اند.
به گزارش خبرگزاری مهر، آن‌ها در این زمینه از ویروس‌های مرتبط با آدنو یا وکتورهای AAV استفاده کرده‌اند. هرچند درمان‌های مبتنی بر AAVنویدبخش هستند، اما انتقال آن‌ها به کلیه‌ها چالش‌برانگیز بوده است.
هم‌اکنون انواع مختلفی از کاپسیدهای AAV (پوسته‌های پروتئینی ذرات ویروس) وجود دارد که برای انتقال ژن‌ها به سلول‌ها به کار می‌روند و هرکدام تأثیر خاص خود را دارند. اما کاپسید‌هایی که به طور معمول به کار می‌روند، به وسیله ترزیق وریدی به بدن منتقل می‌شوند. اما این روش موفقیت اندکی در هدف گرفتن سلول‌های کلیه را دارد و گاهی اوقات ممکن است عوارض جانبی خطرناکی به خصوص برای کبد داشته باشد.
تحقیق جدید پژوهشگران دانشگاه سلامت و علم اورگان عوامل مختلفی را نشان داده که انتقال ژن به کلیه از جمله کاپسیدهایAAV، روش‌های انتقال مانند تزریق IV یا تزریق مستقیم به رگ کلیوی یا رگ لگن (مناطق نزدیک به کلیه) و شرایط بیماری‌های کلیوی را بهبود می‌بخشند.
هیروکی ناکای پروفسور دانشکده پزشکیOHSU و همکارانش 47 کاپسیدAAV مختلف را در موش‌ها آزمایش کردند تا تأثیر روش‌های انتقال مختلف را بررسی کنند. یکی از این کاپسیدها به نام AAV-KP1 پس از انتقال مستقیم به کلیه از طریق رگ کلیوی یا لگن بسیار مؤثر بود و با تأثیری اندک بر کبد به سلول‌های کلیه رسید. در مقابل AAV9 که روی کلیه‌های سالم ناکارآمد است، پس از تزریق وریدی به درمان بیماری مزمن کلیه کمک کرد.
تحقیقات نشان می‌دهد تزریقات محلی هدف گرفتن سلول‌های کلیه و عوارض جانبی ناخواسته را کاهش می‌دهد. از سوی دیگر روش تزریق وریدی یک روش مؤثر برای انتقال ژن‌ها به کلیه بیمار است، اما در زمان سلامت، بودن آن تأثیری ندارد.