یک متخصص پوست و مو و استادیار دانشگاه علوم‌پزشکی همدان با بیان اینکه حدود دو درصد از جمعیت جامعه به بیماری پسوریازیس مبتلا هستند، بر لزوم پرهیز از خوددرمانی در این بیماری تأکید کرد و گفت: افراد باید در همان مراحل اولیه بروز علائم به پزشک مراجعه کنند تا از پیشرفت بیماری جلوگیری شود.
به گزارش ایسنا، دکتر محمد جمشیدی از پسوریازیس به‌عنوان یک اختلال پوستی ناشی از عوامل ژنتیکی و محیطی یاد کرد و گفت: شیوع این بیماری در جامعه حدود دو درصد است و احتمال ابتلا در افراد بر اساس سابقه خانوادگی متفاوت است.
وی افزود: اگر هر دو والدین به این بیماری مبتلا باشند، احتمال ابتلای فرزندان به ۴۱ درصد می‌رسد. درصورتی‌که یکی از والدین درگیر باشد، این احتمال ۱۴ درصد است و اگر تنها یکی از فرزندان مبتلا باشد، احتمال ابتلای فرزند دیگر به شش درصد کاهش می‌یابد.
جمشیدی با بیان اینکه عوامل مختلفی ازجمله استرس، مصرف دخانیات، کمبود کلسیم، برخی عفونت‌ها و استفاده از داروهایی مانند آنتی‌مالاریا و ضدقارچ می‌توانند نقش مهمی در بروز این بیماری داشته باشند، افزود: شایع‌ترین نوع بیماری پسوریازیس، نوع پلاکی آن است؛ این بیماری به‌صورت تکه‌های برآمده و قرمز با پوششی نقره‌ای از سلول‌های مرده پوست ظاهر می‌شود. این پلاک‌ها اغلب در نواحی پوست‌سر، زانو، آرنج و پایین کمر مشاهده می‌شوند و ممکن است خارش، درد و حتی خون‌ریزی داشته باشند.
این متخصص پوست و مو و زیبایی به نوع دیگری از این بیماری، یعنی پسوریازیس قطره‌ای اشاره کرد و گفت: این نوع بیماری بیشتر در کودکان دیده می‌شود و ناشی از برخی عفونت‌ها است؛ این نوع، باعث ایجاد نقاط کوچک شبیه قطره بر روی قفسه سینه، دست‌ها، پاها و پوست‌سر می‌شود.
بنابر اعلام وزارت بهداشت، وی کودکان و افراد بالای ۴۰ سال را بیشتر در معرض ابتلا به پسوریازیس دانست و خاطرنشان کرد: خط اول درمان این بیماری شامل استفاده از داروهای موضعی و داروهای حاوی ویتامینD است. اگر این روش مؤثر نباشد، نوردرمانی پیشنهاد می‌شود؛ در این روش، با استفاده از تابش نور خاص به بدن، التهاب و پیشرفت بیماری کاهش می‌یابد که این درمان معمولاً دو تا سه‌بار در هفته انجام می‌شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم‌پزشکی همدان در پایان تصریح کرد: بر اساس شدت بیماری، ممکن است داروهایی برای کاهش التهاب پوست نیز تجویز شود. کنترل عوامل محیطی مانند استرس و مصرف دخانیات برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری از اهمیت به‌سزایی برخوردار بوده که لازم است به آن توجه کنیم.