قانون همواره راهگشاست. پایبندی به اصول و به‌روزآوری قوانین شاه‌کلید حل بسیاری از چالش‌های مدنی به‌شمار می‌رود. مطابق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران درصدی از درآمد صنایع باید به مواردی از قبیل پژوهش، پدافند غیرعامل، محیط‌زیست، ورزش و مضامینی از این دست اختصاص یابد تا همه بار هزینه‌های گسترش زیرساخت‌ها و فعالیت‌ها بردوش دولت گذاشته نشود.
اما در این میان به نظر می‌رسد که باید ردیف بودجه‌ای از محل گردش بنگاه‌های مالی کلان برای مقابله با پیامدهای حوادث طبیعی و ساماندهی پیشامدهای غیرمترقبه به‌صورت قانونمند در نظر گرفته شود. در ایران دستگاه‌های زیادی در هنگام بروز حوادث طبیعی به یاری آسیب‌دیدگان می‌شتابند. در کنار ارگان‌هایی نظیر هلال‌احمر، ارتش،‌ بسیج و سپاه شاهد حضور خیل عظیم نیروهای مردمی هستیم که در قالب گروه‌های جهادی به مناطق آسیب‌دیده اعزام شده و در حد توان به یاری
سانحه‌دید‌گان می‌بشتابند. به‌علاوه قشرعظیمی از مردم نیز کمک‌های نقدی و غیرنقدی خود را به شیوه‌های مختلف روانه مناطق سانحه‌دیده کرده و گوهر ناب انسانیت را در وجود خود صیقل می‌دهند.
اما در این میان شاهد انفعال برخی از صنایع کلان، گروهی از بانک‌ها و مؤسسات مالی هستیم که در بحبوحه فجایع طبیعی هیچ عمل نیکوکارانه‌ای از آن‌ها سر نمی‌زند. با نگاهی به فعالیت‌های تبلیغاتی آن‌ها در طی ادوار گذشته با اختصاص صدها هزار کیلومتر اسکناس به برندگان خوش‌شانس روبه‌رو می‌شویم که به‌عنوان جایزه به مشتریان خود اهدا می‌کنند.
خودروهای چند صد میلیونی، سفر به دور اروپا، شمش‌های طلا،‌ آپارتمان‌های مبله و بسیاری از این قبیل جوایز از فرایندهای تبلیغاتی پرهزینه‌ای است که در طول سال از بانک‌ها و مؤسساتی که گردش مالی قابل‌توجهی دارند، سرمی‌زند. اما در زمانی که گروهی از هم‌وطنان به آب، غذا، چادر، دارو و اولیه‌ترین امکانات زندگی نیاز دارند،‌ روزه خاموشی از سوی گروهی از آنان مشهود است.
متأسفانه بسیاری از این‌گونه بانک‌ها به‌‌منظور جذب مشتری بیشتر اقدام به مسابقه‌های زیان‌آوری برای پرداخت سود بیشتر می‌کنند و در نهایت اقتصاد کشور تاوان آن را متحمل خواهد شد. اما در زمان اقدامات نیکوکارانه و خداپسندانه،‌ جلسه‌های هیئت‌مدیره برای تصویب کمک‌های بلاعوض به سانحه‌دیدگان و اختصاص منابع برای تهیه غذا و پوشاک و دارو به زلزله‌زدگان تشکیل نمی‌شود و آلزایمر کشنده‌ای در میان گروهی از آن‌ها مشهود است.
با مشاهده این‌گونه رفتارها به نظر می‌رسد که تصویب قوانینی برای اختصاص درصدی از درآمد صنایع و بانک‌ها برای هلال‌احمر و سایر دستگاه‌هایی که در زمینه امدادرسانی و نجات تلاش ایثارگرایانه‌ای را به اجرا می‌گذارند، می‌تواند راهگشا باشد.
به یاد داشته باشیم که ملت ایران در طی همه ادوار تاریخی همواره به مهربانی، نوع‌دوستی و یاری رساندن به نیازمندان شهره عالم بوده است و حتی در شرایط سخت اقتصادی نیز از این مسئله غفلتی صورت نگرفته است. چرا که اعتقادات ایرانیان برخاسته از مؤلفه‌های ارزشی است و همواره مساعدت‌هایی به‌صورت داوطلبانه به نیازمندان صورت می‌گیرد.