وفاق برای دانشگاه

دولت وفاق به دانشگاه نگاه ویژه‌ای دارد. بازگشت دانشجویان و اساتید ستاره‌دار به مراکز آموزش عالی با شیب ملایمی آغاز شده و دولت چهاردهم به‌صراحت از اهالی دانشگاه برای امور مدیریتی و تصمیم‌سازی امداد می‌طلبد.
در انزوا ماندن دانشگاه و دانشجو به نفع ایران نیست. مجامع دانشگاهی همواره آبستن تبلور اندیشه و زمینه‌ساز شکوفایی بوده و با توسل به خلاقیت آن‌ها، بسیاری از چالش‌های پیش روی کشور به فرصت تبدیل می‌شوند. از این رو، سرآمدان جوامع در حوزه‌های مختلف تمامی تلاش خود را به ایجاد رابطه تعاملی با مراجع دانشگاهی معطوف می‌دارند تا در پرتو خلاقیتی که در اندیشه‌های اقشار جویای علم نهفته است، به دستاوردهای مؤثری دست یابند.
پیوند صنعت با محافل دانش‌بنیان یکی از اصلی‌ترین شاخصه‌های رشد ملت‌ها به حساب می‌آید. متأسفانه بسیاری از دانشگاه‌های ایران از لحاظ اختصاص بودجه‌های پژوهشی در مضیقه قرار دارند و استعداد بسیاری از جوانان مستعد، به دلیل کمبود سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای پژوهشی به هدر می‌رود. اما در تشکل‌های صنعتی، اعتبار مناسب‌تری به مباحث پژوهشی اختصاص یافته و زمینه را برای برقراری همکاری پایدار میان دانشگاه‌ها و غول‌های صنعتی مهیا می‌سازد.
 البته این رویکرد، رابطه‌ای برد- برد به حساب می‌آید؛ چراکه متولیان چرخه تولید با سرمایه‌گذاری در مباحث پژوهشی، به عواید شگفت انگیزی دست یافته و دانش‌پژوهان، فرصتی برای متجلی ساختن اندوخته‌های ذهنی خود می‌یابند. در زمینه‌های سیاسی نیز فعالیت‌های دانشجویی از اهیمت زیادی برخوردار است. آن‌ها به واسطه سال‌هایی که به مطالعه و پژوهش اختصاص داده‌اند، نسبت به اقشار عامی جامعه دارای جهان‌بینی متفاوتی بوده و با نگاهی عمیق و دلسوزانه، رویدادهای پیرامون را رصد می‌کنند.
اقشار دانشجو از حافظه تاریخی خوبی برخوردارند و از سیاست‌مداران درخواست می‌کنند به وعده‌های انتخاباتی خود جامه عمل بپوشانند و از آن‌ها همانند مدعی‌العمومی خردمند، مطالبه‌گری می‌کنند. به همین دلیل است که گروهی از سیاست‌مداران رادیکال، چندان از جلسه‌های پرسش و پاسخ دانشجویی استقبال نمی‌کنند و فقط خواستار حضور جریان‌های موافق در کنفرانس‌ها هستند.
حضور دانشجویان در عرصه‌های اعتقادی نیز مسبب جریان‌های مثبتی در بطن جامعه و دانشگاه‌ها خواهد شد. شناخت آن‌ها از پروردگار و ادیان الهی برخاسته از دلایل انکارناپذیری است که در پی سال‌ها پژوهش و مطالعه به دست آمده و به سادگی توسط جریان‌های فرومایه ضدارزشی از میان نمی‌رود.
اعتقاد راسخ جوانان دانشجو به مضامین ارزشی دارای بن‌مایه‌های محکمی است و در مقابله با جریان‌های ارزش‌ستیز، به مراتب از درجه استحکام بیشتری برخوردار بوده و دانشجویان بادرایت از شعارهای پرطمطراق توطئه‌آمیز کمتر استقبال می‌کنند. به یاد داریم در سال‌هایی که ملت ایران به قصد براندازی رژیم پهلوی قیام کرد، دانشجویان همواره در صف مقدم مبارزه با مظاهر استعماری قرار داشتند و اندیشه‌های آنان در جامعه، از طرف عموم پذیرفته می‌شد.
گروهی از آنان، جبهه مبارزه نرم را در پیش گرفته و با اطلاع‌رسانی به آحاد جامعه، درصدد بسیج همگانی بودند و گروهی دیگر در جبهه‌های مبارزه در مسیر استقلال و سربلندی کشور به درجه رفیع شهادت نائل شدند.
همه این نمونه‌ها، گوشه‌ای از ضرورت حضور و بهره‌گیری از دانش‌پژوهان جوان در عرصه‌های مختلف اجتماعی است. چنانچه آن‌ها فرصتی برای حضور در محافل غیردرسی نیابند، با گذشت زمان به انزوای فکری دچار شده و رفته‌رفته خلاقیت خود را از دست خواهند داد. دوران دانشجویی، آوردگاه آزمون و خطاست و در صورتی که دانشجویان خط فکری متفاوتی برگزینند، می‌توان با سعه صدر با آن‌ها رفتار کرد و به باورهای دلسوزانه‌ای که در پس اندیشه‌های آنان در جریان است، امید داشت. دانشجوی منفعل امروز، مدیر بی‌کفایت فردای کشور خواهد بود. باید موقعیتی مهیا ساخت تا آن‌ها رفته‌رفته به بلوغ فکری و رفتاری دست یافته و در آینده، سکان هدایت کشور را در عرصه‌های صنعتی، سیاسی، اقتصادی و دیگر مؤلفه‌های جاری به دست گیرند.