در بافت فرسوده قدم بزنیم. جایی که جولانگاه اتباع بیگانه غیرمجاز شده و از معتادان متجاهر مستور است. سقف خانه‌های کاهگلی با تیرهای چوبی لرزان به نظر می‌رسد و توان اقتصادی اهالی مظلوم این منطقه یارای مقاوم‌سازی ندارد. کاهش آستانه وقوع جرم، زندگی را برای خانواده‌ها دشوار کرده و این امر سبب شده است بسیاری از اهالی شریف این منطقه از محله‌ای که به آن دلبستگی بسیار دارند، کوچ اجباری کنند و در ناکجاآبادها ساکن ‌شوند.
امروزه بافت تاریخی شیراز در حالی دچار فرسودگی است که قدمت آن ریشه در هزاره‌های پیشین دارد و می‌توان نشانه‌های تاریخ گهربار شهرراز را در آن مشاهده کرد. این گنجینه ارزشمند فراتر از سطح استانی دارای ارزش ملی و بین‌المللی است و می‌تواند نقش ارزنده‌ای در هویت‌سازی شیراز به عنوان پایتخت فرهنگ و هنر ایران‌زمین و سومین حرم اهل بیت(ع) ایفا کند.
با درک این موضوع، باید نسبت به بافت تاریخی شیراز با رویکرد فراملی به میدان عمل آمد و بخش‌نامه‌ها و دستورات کاغذی نمی‌تواند به نجات بافت کمک شایانی کند. در نظر داشته باشیم در فرایند رسیدگی به بافت تاریخی باید رویکرد مردم‌محوری را در اولویت قرار داد تا با پروژه‌ای نتیجه‌بخش روبه‌رو شویم.
گام اول در رسیدگی به بافت می‌تواند سامان‌دهی همیشگی آسیب‌های اجتماعی به سردمداری اعتیاد باشد. حضور معتادان متجاهر متقارن با ناامنی و ناهنجاری است و سرمایه‌گذاران رغبتی برای نقش‌آفرینی در این عرصه ندارند. توجه داشته باشیم که پلیس آماده مقابله قانونی با این بحران اجتماعی به صورت لحظه‌ای است، اما زیرساخت‌هایی که برای نگهداری از این بیماران اجتماعی در نظر گرفته شده، همخوانی چندانی با کمیت آسیب‌دیدگان ندارند و بسیاری از آن‌ها پس از چند ساعت به آغوش خیابان بازگشته‌اند.
در گام دوم مجموعه‌های شهری و دولتی باید در عمل به نقش هویتی آن پی ببرند و زمینه‌های لازم را برای افزایش و آگاهی عموم جامعه با ظرفیت‌های تاریخی شیراز فراهم آورند. در بحبوحه جنگ نرم، بیشترین تمرکزها بر پوشالی نشان دادن قدمت و ارزش‌های این سرزمین نهفته شده و نسل نوجوان در معرض آسیب‌های ناشی از آن قرار دارند. به همین دلیل باید مردم را به بافتی زیبا و عاری از آسیب‌های اجتماعی دعوت کرد و زمینه‌ای را مهیا نمود تا با ریشه‌های فرهنگی آن آشنا شوند.
گام سوم نوبت به مردم می‌رسد. تعداد خانه‌هایی که در بافت تاریخی در اثر فرسودگی به ویرانه تبدیل شده کم نیست. این مکان‌ها به محل مناسبی برای کانون بحران‌های زیست‌محیطی تبدیل شده‌اند و سلامت کلیت شهر را تهدید می‌کنند. توجه داشته باشیم که آلودگی‌های بافت در آن منطقه محصور نمی‌شود و تمامی شهروندان در معرض آسیب‌های آن قرار می‌گیرند. به همین دلیل باید سلامت و بهداشت را در اولویت دانست تا شاید زخم سالک چهره زیبای هیچ‌یک از ساکنان مظلوم بافت را خدشه‌دار نکند. در پایان، سخن‌های ناگفته از بافت بی‌شمار است و در این جستار کوتاه نمی‌توان به آن‌ها اشاره کرد. اما در نظر داشته باشیم محلات تاریخی شیراز امروزه در بزنگاه سرنوشت‌سازی قرار دارند و آیندگان عملکرد ما را در این‌باره قضاوت خواهند کرد. یک روز با هم در بافت فرسوده شیراز که ریشه در تاریخ دارد، قدم بزنیم.