به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس، برنده هفدهمین دوره جایزه داستان‌نویسی جلال معتقد است که داستان‌نویسی نقب زدن به عواطف انسانی است و هر داستانی که بتواند، نقب عمیق‌تری به این عواطف بزند موفق خواهد بود و با استقبال مخاطبان روبه‌رو می‌شود. اختتامیه «هفدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل‌احمد» با حضور سیدعباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و اهالی قلم و اصحاب‌فرهنگ، ادب و رسانه در تالار قلم کتابخانه ملی برگزار شد و این جایزه برای کتاب «آن پریزاد سبزپوش» به نویسنده پیشکسوت فارس صمد طاهری رسید.
این مجموعه داستان کوتاه صمد طاهری از سوی نشر نیماژ منتشر و روانه کتاب‌فروشی‌ها شده است و به‌بهانه انتخاب کتاب آن پریزاد سبزپوش به‌عنوان برگزیده رویداد ادبی جلال آل‌احمد، با این نویسنده صاحب سبک استان فارسی گفت‌وگویی کوتاه داشتیم.
درباره کتاب
به گفته نویسنده، مجموعه «آن پریزاد سبزپوش»، داستان‌هایی است که طی سه سال نوشته شده و هریک سوژه و موضوع خاص خود را دارد. یکی داستان مادرانی است که فرزندان خود را از دست داده یا گم کرده‌ا‌ند و منتظر بازگشت آن‌ها هستند، دیگری داستان پدر و مادری است که فرزند سربازشان در نخستین روز حضور در جبهه دفاع مقدس شهید می‌شود اما آن‌ها او و زندگی آینده‌اش را در ذهن خود ترسیم می‌کنند، برخی داستان‌ها دست‌مایه واقعی داشته و با تخیل پرورده شده‌اند و ۲ نمایش‌نامه تک‌پرده این مجموعه نیز کارهای کلاسی نویسنده است که سال ۶۳ در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه هنر تهران نوشته شده است.
داستان «آن پریزاد سبزپوش» که نام کتاب نیز از آن گرفته شده، داستان مهاجرت خیل عظیم مردم جنوب کشور پس از شهریور ۱۳۲۰ و اشغال کشور از سوی متفقین است، زمانی که با چند خشک‌سالی پی‌در‌پی و قحطی در منطقه جنوب کشور همراه بود و مصادره انبار غلات از سوی ارتش متفقین نیز این وضعیت را تلخ‌تر کرده بود تا‌جایی‌که سال سیاه رقم خود و بسیاری جان باختند.
در این هنگام بسیاری از مردم این منطقه، پای پیاده به سمت بوشهر راه افتادند تا خود را به دریا برسانند، سوار لنج شوند و به آبادان برسند تا بتوانند در شرکت نفتی که انگلیس راه‌اندازی کرده بود مشغول کار شوند.
داستان‌نویسی، نقبی به عواطف انسانی
صمد طاهری در پاسخ به اینکه مهم‌ترین مؤلفه‌ها در نوشتن یک داستان موفق چیست؟ گفت: داستان‌نویسی و دیگر هنرها، نوعی نقب زدن به عمق عواطف انسانی است، هر مضمون و سوژه‌ای که بتواند نقب عمیق‌تری به عواطف انسانی بزند، شدت تأثیر بیشتری بر مخاطب خواهد داشت.
او ادامه داد: من نیز تلاش می‌کنم تا این زمینه‌ها را پیدا کنم که کدام نقب‌ها می‌تواند بیشترن تأثیرگذاری را داشته باشد؛ چرا که این‌گونه آثار ماندگارتر خواهد بود.
در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ شاید به زحمت می‌توانستیم از هفت تا هشت نویسنده ممتاز نام ببریم اما اکنون این تعداد دست‌کم ۳۰ تا ۴۰ نفر است.
طاهری این را هم اضافه کرد که البته در داستان‌نویسی انتخاب خیلی هم دست نویسنده نیست، تا حرف و گفته‌ای، صحنه و نمایشی و دیالوگ، کلمه و هرچیز دیگری ذهن نویسنده را تحت‌تأثیر قرار ندهد و نطفه داستان در ذهن او شکل نگیرد، نویسنده نمی‌تواند آن را بنویسد و اگر بنویسد نیز چنین‌چیزی هرگز موردپسند مخاطب واقع نمی‌شود.
این داستان‌نویس پیشکسوت اظهار کرد: یک سوژه و مضمون باید بتواند ذهن نویسنده را درگیر کند و سپس بر اساس آن نطفه اولیه، شروع به تنیدن کند با تخیل خود شکل اولیه داستان را در ذهن پدید آورد، نهایتاً شروع به نوشتن کند و سپس به حک و اصلاح آن بپردازند تا به سرانجام برسد.
او درباره تأثیرگذاری یک اثر ادبی و داستانی نیز گفت: تأثیرگذاری اجتماعی داستان و ادبیات و هر هنر دیگر، روندی کند دارد و چیزی نیست که نویسنده امروز بنویسد و چند ماه بعد تأثیر قابل دید و قطعی داشته باشد.
تأثیرپذیری فرهنگ کند است؛ چنان‌که تأثیرگذاری آثار نظم و نثر پیشین ازجمله نوشته‌ها وسروده‌های مولانا، خیام، بیهقی، حافظ و سعدی را اکنون بعد از سده‌ها مشاهده می‌کنیم.
طاهری ادامه داد: ادبیات نمی‌تواند تأثیر آنی داشته باشد مگر چیزهایی که شکل روزنامه‌ای دارد و البته هرچه نوشته روزمره‌تر باشد، زودتر هم از بین خواهد رفت و اثر نویسنده نیز با از بین رفتن موضوع، کم‌رنگ می‌شود، د‌رحالی‌که اگر نوشته، نقب زدن به عواطف انسانی باشد، سرنوشتی متفاوت دارد؛ چنان‌که برده‌داری کلاسیک چند قرن است که از جامعه انسانی رخت بربسته اما «دلبند» تونی موریسن چون روی عواطف انسانی تمرکز کرده ماندگار شده است.