مقابله با یکی از خطرناک‌ترین آلاینده‌های جهان به کمک مگس‌های سرکه

مگس‌های سرکه که تحت‌ مهندسی ژنتیک قرار گرفته بودند، توانستند یکی از خطرناک‌ترین آلاینده‌های جهان را تجزیه کنند.
به گزارش ایسنا، دانشمندان استرالیایی ابزاری را برای اصلاح ژنتیکی حیوانات برای خنثی کردن متیل جیوه، آلاینده‌ای که برای سلامت انسان و حیات وحش بسیار خطرناک است و یکی از سمی‌ترین آلاینده‌ها در جهان شناخته می‌شود، کشف کرده‌اند.
به نقل از آی‌ای، اگر این یافته‌ها در سراسر جهان اجرا شوند، این پتانسیل را دارد که نحوه پاک‌سازی محیط را به‌طوکامل تغییر دهد. این مطالعه تأثیر مثبت زیست‌شناسی مصنوعی را نشان می‌دهد که می‌تواند بر انسان و حیات وحشی که با مسمومیت جیوه دست‌وپنجه نرم می‌کنند، اثر داشته باشد.
کیت تپر (Kate Tepper)، زیست‌شناس مصنوعی از دانشگاه مک‌کواری و نویسنده اصلی مقاله، می‌گوید: این‌که می‌توانیم از زیست‌شناسی مصنوعی برای تغییر ماهیت مضرترین شکل جیوه برای محیط‌زیست و تبخیر آن توسط یک حیوان استفاده کنیم، جادویی است.
جیوه یک عنصر بسیار سمی است که خطرات قابل‌توجهی برای سلامتی به‌ویژه برای رشد جنین و کودکان خردسال به همراه دارد. قرار گرفتن در معرض آن می‌تواند بر سیستم عصبی، ایمنی و گوارش و همچنین ریه‌ها، کلیه‌ها، پوست و چشم‌ها تأثیر بگذارد.
مهندسی ژن مگس سرکه و گورخرماهی
متیل جیوه بسیار سمی است و با افزایش زنجیره‌های غذایی به‌تدریج تجمع می‌یابد و می‌تواند اثرات منفی طولانی‌مدتی بر سلامت عصبی و تولید مثلی حیوانات در همه گونه‌ها داشته باشد.
قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض جیوه چه از طریق استنشاق، بلع یا تماس پوستی می‌تواند منجر به اختلالات عصبی و رفتاری شود که علائم آن شامل لرزش، بی‌خوابی، از دست دادن حافظه، ضعف عضلانی، سردرد و اختلالات شناختی است. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض جیوه ممکن است باعث مشکلات کلیوی شود، از افزایش جزئی در سطح پروتئین ادرار گرفته تا نارسایی شدید کلیه.
این ترکیب از طریق مواردی مانند استخراج غیرقانونی طلا و احتراق زغال‌سنگ آزاد می‌شود. این ترکیب خاص جیوه به‌راحتی توسط موجودات زنده جذب می‌شود و دفع آن بسیار دشوار است.
یک گروه تحقیقاتی، تغییراتی ژنتیکی در مگس‌های سرکه و گورخرماهی ایجاد کرده‌اند تا آن‌ها را قادر سازند، این آلاینده را به عنصر جیوه تجزیه کنند که سپس به‌عنوان یک گاز بی‌ضرر تبخیر می‌شود.
دکتر تپر می‌گوید: هنگامی که حیوانات اصلاح‌شده را آزمایش کردیم، متوجه شدیم که نه‌تنها کمتر از نیمی از جیوه در بدنشان باقی‌مانده است، بلکه بیشتر جیوه باقی‌مانده نیز به یک شکل زیستی بسیار کم‌‌خطرتری نسبت به متیل جیوه بود.
محققان توانستند این کار را با افزودن ژن‌های باکتری به دی‌ان‌ای مگس‌های سرکه و گورخرماهی انجام دهند که آن‌ها را قادر به تولید دو آنزیم می‌کرد که با هم برای سم‌زدایی متیل جیوه کار می‌کردند.
اطمینان از ایمنی و کاربردهای آینده
اگرچه این یافته‌ها دلگرم‌کننده هستند، اما محققان تأکید می‌کنند که این فناوری هنوز نوپا است و برای تعیین مناسب بودن و کارایی آن باید بیشتر مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گیرد.
این تحقیق هنوز در مراحل اولیه است و برای اطمینان از مؤثر بودن و کاملاً ایمن بودن آن به آزمایشات گسترده نیاز است.
اگر آن‌ها بتوانند با موفقیت مقیاس آن را برای کاربردهای بزرگ‌تر افزایش دهند، این رویکرد در زیست‌شناسی مصنوعی می‌تواند به‌عنوان یک راه مؤثر برای رفع آلودگی جیوه در اکوسیستم‌های سراسر جهان عمل کند.