طلای سیاه
 رنگ باخت

اقتصاد نفتی محتوم به شکست است. در برهه‌ای نه چندان دور شاهد به اتمام رسیدن ذخایر نفتی خواهیم بود و طلای سیاه قابلیت درآمدزایی خود را از دست خواهد داد. از همین‌رو باید سیاست‌های نوینی در راستای کسب منابع نوین مالی مورد بهره‌برداری قرار گیرد تا کشور دچار فروپاشی اقتصادی و عواقب شوم آن نگردد.
 یکی از راه‌های ارتزاق بین‌المللی که اثرات شگفت‌انگیزی در زمینه رشد اقتصادی ایفا می‌کند به فرایند صادرات غیرنفتی باز می‌گردد. صادرات کالاهای غیرنفتی در وهله اول موجب کاهش رشد بیکاری شده و به تکاپو در آمدن چرخ‌های صنایع خرد و کلان می‌شود.
در این راستا گستره زیرمجموعه‌هایی که فعالیت آن‌ها سبب اشتغال‌زایی خواهد شد بسیار وسیع است. به‌طور مثال صنایع‌دستی روستایی فرصتی می‌یابند تا حاصل دست رنج خود را در بازارهای جهانی عرضه کنند و با برخورداری از عواید آن، کوچ کورکورانه‌ای به‌سمت کلان‌شهرها آغاز نشود. همچنین صنایع کلان درصورت برخورداری از بازارهای بین‌المللی می‌توانند خط تولید خود را افزایش داده و از حجم وسیع بیکاری که در زمره آسیب‌های مولد برشمرده می‌شود، بکاهند. یکی دیگر از برکات اقتصاد غیرنفتی به مبحث ارزآوری آن باز می‌گردد.
با نگاهی به آمارهای اقتصادی درمی یابیم کشورهای توانمند در عرصه‌های مالی از حجم صادرات به مراتب بیشتری نسبت به واردات برخوردار بوده و تراز اقتصادی آن‌ها آمار و ارقام مثبتی را نشان می‌دهد. این درحالی است که با سرازیرشدن ارزهای جهانی به کشور شاهد تقویت پول ملی خواهیم بود و به دنبال آن ثبات بر بازار حکم‌فرما خواهد شد. به این ترتیب است که رونق اقتصاد غیرنفتی به تنهایی می‌تواند اثرات مبرهنی در کاهش بیکاری، رکود تورم، جلوگیری از مهاجرت روستائیان به کلان‌شهرها، تقویت واحد پول ملی و در نهایت افزایش سطح رضایتمندی عمومی داشته باشد.
در آینده‌ای نه چندان دور، اقتصادهایی که بر پایه پول‌های نفتی بنیان‌گذاری شده باشند، چاره‌ای جز تغییر رویه و اتکا به منابع غیرنفتی نخواهد داشت. امروزه فروش نفت درحالی صورت می‌گیرد که قسمت عمده‌ای از آن سهم فرایند استخراج، حمل‌ونقل و بیمه نفت‌کش‌ها شده و سهم اندکی از آن به‌عنوان سود به بدنه اقتصادی جامعه تزریق می‌شود. با مطالعه رفتارهای نفتی در گستره جغرافیایی جهان در می‌یابیم بسیاری از کشور‌هایی که دارای میادین مشترک نیستند ترجیح می‌دهند تا طلای سیاه خود را به میزان مصرف کشور استخراج کرده و برای تأمین هزینه‌های جاری به روش‌های دیگری متوسل شوند. به همین دلیل قبل‌از به اتمام رسیدن منابع طلای سیاه باید تمرین‌هایی در زمینه اتکا به منابع غیر نفتی انجام داد تا در آینده با شوک اقتصادی روبه‌رو نشویم. کاری که دولت در سال‌های اخیر با پایه‌ریزی مشوق‌های صادراتی در شرف انجام آن است. چرا که اقتصاد نفتی محتوم به شکست است.