فریب‌های پوپولیستی

یک بار بدون هماهنگی به بافت فرسوده کلان‌شهرها برویم. آمار و ارقام، وعده‌های سامان‌دهی، قاب‌های فانتزی و غیرواقعی، پاک‌سازی‌های قبل از بازدید، چهره‌های بزک‌کرده و همه این فریب‌های پوپولیستی را کنار بگذاریم و به قلب بافت فرسوده برویم. اینجا جریان هولناکی از زیست بزهکارانه و جرائم اجتماعی مشهود است.
معتادان متجاهر در برابر زنان و کودکان افیون را تزریق می‌کنند. سالک و کمبود زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی بیداد می‌کند و اتباع بیگانه غیرمجاز شرایط زندگی را برای مردمان شریف و اصیل این منطقه سخت و دشوار کرده‌اند. سقف خانه‌ها آن‌قدر سست و مخروبه است که در یکی از همین روزها بر سر اهالی مظلوم و ماتم زده فرود آید. شبکه فاضلاب گسترده است، ولی پساب‌ها هنوز غیراصولی دفع می‌شوند. بقالی رنگ و رو رفته محل مدت‌هاست که دیگر نسیه نمی‌دهد. پلیس در چشم برهم‌زدنی آماده جمع‌آوری عصیان‌های اجتماعی است، ولی زیرساختی برای سامان‌دهی همه آن‌ها وجود ندارد و دوباره به خیابان می‌آیند. این‌ها گوشه‌ای از آسیب‌های دوچندانی است که اهالی شریف بافت فرسوده به آن‌ها مبتلا شده‌اند.
نوکردن کاهگل دیوارها، نورپردازی‌های خوش‌رنگ و لعاب، گلدان‌هایی که مشابه آن‌ها در مرفه‌ترین نقطه شهر است، سنگ‌فرش‌های تاریخی و مواردی از این دست در جغرافیای فرسوده برای جذب گردشگران چاره‌ساز نیست و بیش از آنکه مدیریت شهری بتواند باری از مشکلات این منطقه بردارد، شرایط سیاسی کشور در این امر دخیل است.
اگرچه خدمت‌رسانی مدیریت شهری و دستگاه‌های خدمات‌رسان می‌تواند مرهمی بر زخم‌های بافت‌های تاریخی که طعمه فرسودگی شده بگذارد، اما عصیان‌زدگی این منطقه ارزشمند آن‌چنان وسیع و دردآور است که باید با نگاهی کلان‌تر به آن‌ها نگریست.
در یک نگاه کلان‌تر، اگر از شرایط قرمز تحریم‌های داخلی و خارجی عبور کنیم و بر نرخ جان‌فرسای تورم و شاخص فلاکت افسار بزنیم، می‌توان امیدوار بود که شرایط در کشور و به تبع آن بافت فرسوده شهرها هم بهتر شود و از دریای طوفان‌زده آرام‌آرام به سوی ساحل آرامش رهسپار شویم. به عبارتی دیگر، تقویت و بهبود وضعیت تولید ناخالص کلیدواژه عبور از منطقه بحرانی برای همه اقشار جامعه و به ویژه فرودستان است و این امر با اجرایی‌سازی شعار سال، مدیریتی فراجناحی، کارشناسان متخصص و دلسوز پیش خواهد رفت. برای یک بار با هم و بدون هماهنگی قبلی به بافت فرسوده برویم...