کالای مظلوم ایرانی

همکاری دولت و ملت برای دستیابی به رونق اقتصادی ضروری به‌نظر می‌رسد. یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های حیاتی در راستای دستیابی به اقتصادی پویا به اصل حمایت از تولید ملی بازمی‌گردد. متأسفانه در گذشته گروهی از واردکنندگان در غفلت مدیران نظارتی به راحتی بازار ایران را به اجناس بی‌کیفیت چشم‌بادامی هبه کردند. نتیجه کار چنان شد که گروه عمده‌ای از صنایع خرد و کلان ایران در هجمه ناجوانمردانه کالا‌های خارجی بی‌کیفیت از پا درآمد و نرخ بیکاری به‌صورت لحظه‌ای دچار رشد شد.
افسوس در این بود که در بسیاری از موارد کیفیت اجناس ساخت ایران به مراتب بهتر مرسولات خاور دور به سردمداری چینی‌ها بود و از آنجایی که اجناس بی‌کیفیت آن‌ها دارای قیمت نازل‌تری نسبت به اجناس وطنی است، گروهی از واردکنندگان و بازاریان حس وطن‌پرستی خود را در حوزه اقتصادی به فراموشی سپرده و ویترین‌های سنتی‌ترین بازار‌های ایران به جولانگاه چشم‌بادامی‌ها بدل گردید. بسیاری از این قبیل کالا‌های وارداتی از مبادی قاچاق وارد کشور می‌شوند و سازمان‌ها و ارگان‌های نظارتی بر کیفیت آن‌ها اشراف چندانی نداشته و سفره مصرفی ایرانیان تاوان آن را متحمل می‌شد.
با وجود همه ضررهایی که عدم حمایت از تولید ایرانی در سال‌های گذشته به کشور وارد کرد، سال‌های متعددی با تدبیر مسئولان ارشد نظام به‌عنوان حمایت از کالای ایرانی نام گرفت و امید می‌رود که همه طیف‌های نظام و علی‌الخصوص مدیران میانی به اهمیت این مسئله واقف شده و شاهد کوچک‌ترین اهمالی از آن‌ها نباشیم. 
اگرچه در دنیای کنونی نمی‌توان از تعاملات بین‌المللی در عرصه اقتصادی بی‌نیاز بود، اما به‌طور حتم واردات اجناس و کالا‌هایی که صنعتگران و کشاورزان ایرانی به تولید آن‌ها همت گماشتند، دارای هیچ‌گونه توجیه منطقی نیست و دولت موظف است در این زمینه با دقت و سخت‌گیری روز افزونی عمل کند؛ چراکه بیکاری نیروی کار ایرانی مساوی با ازدیاد آسیب‌های اجتماعی خواهد بود و جامعه را به سوی تباهی رهنمون می‌سازد.
از سوی دیگر نباید حقوق مصرف‌کنندگان را در این زمینه به دست فراموشی سپرد. متأسفانه شرایط اقتصادی بسیاری از خانواده‌های ایرانی به‌گونه‌ای نیست که برای مدت‌ طولانی بتوانند حمایت‌های همه‌جانبه‌ای از تولیدات وطنی که با بهای سنگینی راهی بازار می‌شوند به‌عمل بیاورند. 
امروزه با رصد بازار درمی‌یابیم که قیمت گروهی از محصولات خارجی با مشابه ایرانی تفاوت چندانی ندارد و این درحالی است که پاره‌ای از اجناس خارجی از کیفیت بهتر و خدمات پس‌از فروش مناسب‌تری برخوردار هستند.
 در این برهه است که دولت باید در جایگاه حمایتی از تولیدکنندگان وارد میدان شده و با ارائه بسته‌های حمایتی، وام‌های طویل‌المدت، ارائه معافیت‌های مالیاتی و اقداماتی از این قبیل شرایطی را مهیا سازد که بهای اجناس وطنی در بازار رقابتی پایین‌تر از محصولات مشابه خارجی درآید. 
شاید در چنین شرایطی خرید کالای ایرانی منطقی‌تر به‌نظر برسد و بار حمایت از محصولات ایرانی به‌صورت مساوی و منطقی میان دولت و ملت تقسیم گردد.
در حوزه مدیوم‌های رسانه‌ای نیز در سالیان گذشته آن‌چنان که شایسته بود شاهد فعالیت‌های چشمگیری از سوی جراید و رسانه ملی نبودیم و در کنار انبوه مضامین تبلیغاتی، مسئله مهم حمایت از کالاهای ایرانی در انزوا قرار داشت. این درحالی است که تبلیغات مستقیم و تیزر‌های زیرپوستی نقش تأثیرگذاری در جهت‌گیری افکارعمومی دارند و چنانچه این‌گونه اعمال فرهنگی در عرصه جراید، تبلیغات شهری، فضای مجازی، صدا و سیما و آوردگاه‌هایی از این دست استمرار یابد، شاهد اثرات شگفت‌انگیز آن در جامعه خواهیم بود.
با نگاهی به تاریخ اقتصادی کشور‌های پیشرفته اقتصادی درمی‌یابیم که دولت و مردم بر اهمیت والای حمایت از کالاهای تولید داخل پی برده‌اند و با سرمایه‌گذاری مادی و معنوی در این زمینه توانسته‌اند قله‌های پویایی اقتصادی را یکی پس ‌از دیگری فتح کنند. برای دستیابی به رونق اقتصادی همکاری دولت و ملت ضروری خواهد بود.