رؤیای باطل

فتح‌الفتوح ایران برای قوای متخاصم خواب و خیالی بیش نیست. عراق بعثی به پشتوانه ابرقدرت‌ها با جنگ فرسایشی نتوانست ذره‌ای از خاک میهن را تصاحب کند و ایالات متحده در خواب هم نمی‌تواند با چندین رزم ناو و بمب‌افکن‌های غول‌پیکر ایران را از پای درآورد.
دیکتاتور قرن با تمامی عقاید رادیکالش به خوبی می‌داند که آغاز جنگ و بمباران صنایع هسته‌ای ایران به معنای شخم زدن همه پایگاه‌هایش در جغرافیای جهان است و هزاران سرباز در قالب تابوت‌های سیاه راهی ایالت‌های ایالات متحده خواهند شد. به همین دلیل به تهدیدهای پرطمطراق و چینش نیروها در خاورمیانه بسنده می‌کند و اتخاذ این آرایش جنگی برای یک نبرد تمام‌عیار نیست.
به یاد داریم که هیمنه پوشالی اسرائیل در سال 1403 در هم شکست و ایالات متحده هم از این ماجرا درس عبرت گرفت و به خوبی می‌داند قوای نظامی ایران لحظه‌ای برای پاسخ به شرارت‌های امپریالیسم درنگ نمی‌کنند. به همین دلیل در حوزه اجرای عملیات نظامی هزار بار درنگ خواهد کرد و فریب وسوسه‌های نتانیاهو را به آسانی نخواهد خورد. ترامپ علی‌رغم تمامی لفاظی‌ها بر توانمندی قوای نظامی ایران اشراف دارد و نیروی دفاعی این مرزو بوم سپر بازدارنده مستحکمی در برابر تجاوز متجاوزان است. از سوی دیگر افکار عمومی در ایالات متحده تجاوز ترامپ به نیابت از رژیم صهیونیستی را برنمی‌تابد و با هجمه گسترده‌ای از اعتراضات مواجه می‌شود که به معنای پایان حیات سیاسی جمهوری‌خواهان تا مدت‌های مدیدی خواهد بود. اما از سوی مقابل همه برگ‌های برنده در دست ما نیست. دشمنان دیرینه ایران به خوبی دریافته‌اند که اقتصاد ایران آبستن نقص‌ها، کم‌کاری‌ها و کاستی‌های بی‌شماری است و در برابر هر تهدیدی شکننده به نظر می‌رسد. بدین معنا که ایران هر چقدر که در زمینه قوای دفاعی پرصلابت، بااقتدار و دشمن‌شکن است، در بنیه اقتصادی آسیب‌پذیر و شکننده است.
طی ماه‌های اخیر نرخ طلا و پول‌های خارجی در ایران به جای ریشه در منطق داشتن، نگاهی به لفاظی‌های پوشالی دیکتاتور قرن داشته و مرزهای روانی را یکی پس از دیگری در هم شکستند. استیضاح و تسویه‌حساب با وزیر اقتصاد هم نتوانست خللی در این چرخه تباهی ایجاد کند و با هر تهدید ترامپ، ریال بیشتر از سکه می‌افتاد و تمام‌بهارهای آزادی عزم صعود سر می‌دادند.
در این برهه است که باید از دولت‌های پیشین پرسید که چرا نیم‌نگاهی به رشد متوازن در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی نداشتند و سرنوشت شوروی سابق را از یاد بردند. اگرچه روحیات ملت بزرگ ایران تفاوت‌های چشمگیری با باورهای بی‌ریشه کمونیستی دارد، اما این وضعیت اقتصادی مردم را بی‌تاب کرده و هر لحظه بر نرخ تورم و شاخص فلاکت افزوده می‌شود.
با جان گرفتن خط فقر شاهد افزایش آسیب‌های اجتماعی خواهیم بود و جرم‌اولی‌ها به مجرمانی کارآزموده بدل خواهند شد و هیچ‌کس از هیچ طیفی از هرم اقتصادی از عواقب آن در امان نیست. در نظر داشته باشیم که شالوده کشورها در دنیا معاصر بر مبنای اقتصاد بنا شده و به همین دلیل در کشور ما نیز شعارهای سال عموماً حول محور اقتصاد تعریف می‌شود.
اما ساختن زیرساخت‌های اقتصادی فرایندی یک‌شبه نیست که نسبت به ترمیم آن اقدام کنیم؛ بلکه چرخه‌ای طولانی و نفسگیر است که در زمان آرامش امکان‌پذیر می‌شود. به همین دلیل دولت چهاردهم به‌موازات همه فعالیت‌ها بر تقویت سرمایه‌های اجتماعی تمرکز کرد.
با کاهش فیلترینگ، با تقویت حقوق شهروندی، با وفاق در اردوگاه رقبا، با میدان‌داری فرهنگ و هنر و با اتخاذ چنین سیاست‌های تعاملی می‌توان به تقویت سرمایه‌های اجتماعی امید بست و به راستی که مردم همواره بهترین و مهم‌ترین سرمایه‌های نظام جمهوری اسلامی ایران بوده و هستند.