جنگ داخلی

در جاده‌های ایران یک جنگ داخلی تمام‌عیار برقرار است. نوروز پیروز باستانی فصل شادی و سرور ایرانیان است، اما حوادث جاده‌ای سبب شد هزاران خانواده ایرانی جامه سیاه عزا بر تن کنند و تا همیشه سوگوار عزیزان خود بمانند.
در ایام تعطیلات نوروز بیش از ششصد تصادف منجر به فوت در کشور به وقوع پیوست که متأسفانه منجر به جان‌باختن ۷۴۷ نفر از هم‌وطنان شد. در همین راستا بیش از ۱۳هزار و پانصد فقره تصادف جرحی و 74هزار تصادف خسارتی به ثبت رسید. علاوه بر جنبه حقوق بشری این فاجعه انسانی، در نظر داشته باشیم انبوهی از هم‌وطنان در تصادفات جاده‌ای به جرگه معلولان و ازکارافتادگان می‌پیوندند و قوایی که باید صرف سازندگی میهن شود، روی صندلی چرخ‌دار و بستر بیماری به هدر خواهد رفت.
آمار و ارقام نشان‌دهنده گستردگی حوادث رانندگی در ایام نوروز است و بسامد پرتکرار آن‌ها باعث کاهش حساسیت افکار عمومی نسبت به این موضوع شده است. در حقیقت سلسله عوامل متعددی دست به دست یکدیگر می‌دهند تا ایران در زمره صدرنشینان قربانیان حوادث ترافیکی در جهان باشد.
در این میان عوامل زیادی زمینه‌ساز قربانی شدن مسافران بهار در جاده‌های مرگ هستند. خودروسازان همچنان بر تولید خودروهای بی‌کیفیت اصرار دارند و هشدارهای ارگان‌های نظارتی نتوانسته خللی در کار آن‌ها ایجاد کند. شاید اگر پلیس آن‌ها را به استانداردسازی مجاب نکرده بود، همچنان تولید اتومبیل‌های منسوخ‌شده به بهای چندصد میلیون تومانی ادامه داشت و قربانیان پرایدها و پژوها سیر صعودی می‌پیمود.
اگرچه فرایند ایمن‌سازی جاده‌ها در دستور کار است، اما هنوز شمار نقاط حادثه‌خیز کم نیست و باید نسبت به آن‌ها نگاه ویژه‌تری داشت. به همین دلیل دولت باید در راستای پاسداشت حقوق مردم اعتبارات ویژه‌ای را به این موضوع اختصاص داده و رسیدگی به نقاط ناایمن را در دستور کار قرار دهد. هرساله هزاران نفر از هم‌وطنان در جاده‌های اصلی و فرعی به آغوش مرگ سپرده می‌شوند و مرگ در اثر تصادفات رانندگی به امری روزمره و معمول تبدیل شده است.
به‌موازات خلأهایی که در حوزه زیرساخت و سخت‌افزارها مشهود است، در عرصه فرهنگ‌سازی نیز به اقدامات مقطعی، زودگذر و نه چندان تأثیرگذار بسنده کردیم. غیبت فرهنگ‌سازی در مراکز آموزشی مشهود است و به‌موازات آن پویش‌های انگشت‌شماری به‌منظور آگاه‌سازی و حساس‌سازی جامعه صورت می‌گیرد. شاید ما از یاد برده باشیم که فرهنگ زیربنای همه امور است و نقش مؤثری در پیاده‌سازی هنجارهای جاری 
دارد.
سه‌ضلعی خودروهای ناایمن، جاده‌های حادثه‌خیز و نقص‌هایی که در فرهنگ ترافیکی وجود دارد، سبب شد که در ایام تعطیلات سال نو شاهد کثرت حوادث منجر به فوت در سطح کشور باشیم. برای غلبه بر این بحران دیرینه نیازمند اهتمام ویژه دولت و همکاری مردم هستیم. شاید بستن کمربند ایمنی به‌تنهایی بتواند از مرگ‌ومیر و معلولیت بسیاری از هم‌وطنان در تصادفات رانندگی پیشگیری کند و به‌طور یقین احترام به قوانین رانندگی نقش اثرگذاری در کاهش تصادفات خواهد داشت.
بر اساس آمارهای رسمی ایران، روزانه در حدود ۵۰ نفر در تصادفات رانندگی جان خود را از دست می‌دهند و در دو دهه گذشته چهارصدهزار نفر در کشور جان خود را بر اثر حوادث حوزه ترافیک از دست داده‌ و بیش از ۶میلیون نفر نیز مصدوم شده‌اند. آمار یازده‌ساله پلیس نشان می‌دهد: حدود ۶۳ درصد تصادفات در ۳۰کیلومتری اول خارج از شهرها رخ داده و ۵۱ درصد این تصادفات منجر به فوت می‌شود. در این میان سهم خطای انسانی در تصادفات جاده‌ای ۲۹ درصد، سهم راه ۲۰ درصد و سهم خودرو به‌ویژه خودروهای ایرانی مانند پراید و پژو ۵۱ درصد است.
این در حالی است که خودروسازان داخلی همچنان از همچنان از خصوصی‌سازی طفره می‌روند و بسامد نقاط ناایمن در جاده‌ها کم نیست و با خلأهای عدیده‌ای در حوزه فرهنگ‌سازی روبه‌رو هستیم. در جاده‌های ایران یک جنگ داخلی تمام‌عیار برقرار است و مرگ‌ومیر هم‌وطنان عادی به نظر می‌رسد.
پی‌نوشت: در ایام تعطیلات نوروز ۸۸هزار و ۴۸۹ فقره تصادف رانندگی در کشور رخ داده است.