در‌حالی‌که ورزش فارس با چالش‌های مشخصی چون کمبود بودجه، ضعف زیرساخت، فرار استعدادها، و باشگاه‌داری فرسوده دست‌و‌پنجه نرم می‌کند، نشست دیروز معاون توسعه ورزش با رؤسا و کارشناسان، بیشتر به یک کلاس انشاء نزدیک بود تا جلسه‌ای اجرایی با خروجی ملموس.
ابتدا نگاهی داریم به خبری که در خصوص این جلسه منتشر شد و سپس، تحلیلی بر آن خواهیم داشت.
نشست معاون توسعه ورزش با رؤسا، گروه‌ها و کارشناسان این معاونت صبح دوشنبه ۲۵ فروردین‌ماه، در سالن اجتماعات ادار‌ه‌کل برگزار شد.
محمدحسن طیبی، معاون توسعه ورزش، با اشاره به اهمیت کار تیمی و همدلی در پیشبرد اهداف ورزشی استان، اظهار داشت: در سال جدید تلاش می‌کنیم تا رشد ورزش فارس در اولویت قرار گیرد. برنامه‌ریزی منسجم و کار تیمی همدلانه از اصولی است که ما را به موفقیت در بازی‌های آسیایی ناگویا و المپیاد استعدادهای برتر کشور نزدیک‌تر خواهد کرد.
وی ضمن تقدیر از تلاش‌های کارشناسان و مسئولان این حوزه، افزود: یکی از اهداف مهم ما ایجاد بستر همکاری نزدیک بین هیئت‌های ورزشی است. توسعه این همکاری‌ها می‌تواند زمینه‌ساز پیشرفت‌های چشمگیر و ایجاد هماهنگی بین بخش‌های مختلف ورزش استان باشد.
طیبی همچنین به نظارت بر باشگاه‌های ورزشی اشاره کرد و گفت: بهبود کیفیت خدمات ارائه‌ شده به ورزشکاران و نظارت دقیق بر فعالیت باشگاه‌ها از اولویت‌های کاری ما خواهد بود. این مهم نیازمند هماهنگی و تعامل بیشتر میان همه بخش‌هاست.
معاون توسعه ورزش بر نظم اداری و رفتار سازمانی تأکید و خاطرنشان کرد: ارتقای فرهنگ سازمانی و پایبندی به اصول اداری، نقشی کلیدی در تحقق اهداف بلندمدت ما دارد.
این نشست با تبادل‌نظر و بیان دیدگاه‌های کارشناسان و اعضای حاضر پایان یافت و برنامه‌های سال جدید برای توسعه ورزش فارس و ارتقای سطح همکاری‌ها تدوین گردید.

تأکید بر همدلی، بدون جدول زمان‌بندی، بدون نقشه راه
«وفاق و همدلی نقطه عطف ورزش خواهد بود.» جمله‌ای که بیش از آن‌که راهبردی باشد، شبیه شعارهای ابتدای دفترچه راهنمای زندگی موفق است. در‌حالی‌که جامعه ورزش فارس انتظار دارد بداند تکلیف زمین‌های خاکی جنوب شهر، باشگاه‌های نیمه‌تعطیل و بی‌برنامه‌گی در اعزام تیم‌ها چه می‌شود، مسئولان هنوز در سطح واژه‌هایی چون "فرهنگ سازمانی"، "کار تیمی همدلانه" و "ایجاد بستر همکاری" قدم می‌زنند.
در این گزارش، نه آماری دیده می‌شود، نه اشاره‌ای به پروژه‌های در دست اجرا، نه تحلیلی از وضعیت موجود. تنها چیزی که در خط‌‌به‌خط آن جاری است، اعتماد به «همدلی» است؛ انگار فقط کافی‌ست با هم خوب باشیم تا مدال‌ها خودشان بیایند و زمین‌ها آسفالت شوند.
نظارت بر باشگاه‌ها هم دیگر آن‌قدر تکرار شده که آدم شک می‌کند واقعاً کسی می‌داند این "نظارت" دقیقاً چیست؟ آیا منظور بازدیدهای دوستانه است یا برخورد با تخلفات؟ گزارشی از عملکرد نظارتی سال گذشته داده نشد. کیفیت خدمات هم فقط در حد آرزو باقی ماند.
از المپیاد استعدادهای برتر تا بازی‌های آسیایی ناگویا، مسیر موفقیت از «گفتن» نمی‌گذرد، از «برنامه‌وبودجه» و «ساختار اجرایی» می‌گذرد. حال آن‌که این نشست حتی یک جدول زمان‌بندی یا نقشه راه ارائه نداد.
 در پایان نشست، برنامه‌ها «تدوین گردید». اما بازهم مثل همیشه بدون این‌که مخاطب بفهمد این برنامه دقیقاً چیست، کی اجرا می‌شود، و چه کسی مسئولش خواهد بود.
خلاصه‌اش این‌که، این جلسه یک تمرین خوش‌خطی بود؛ با قلم واژگان کلیشه‌‌ای و دفتر خاطرات بدون عدد.