میثم محجوبی - گروه ورزش
فجر شهید سپاسی در صورت پیروزی برابر نیروی زمینی هم هنوز نمی‌توانست صعود خود را به‌طور قطعی جشن بگیرد، اما هواداران امیدوار بودند با بردی خانگی، طلیعه‌ صعود را در حافظیه جشن بگیرند. بااین‌حال، طلایی‌پوشان نتوانستند از پس تیم ته‌جدولی نیروی زمینی برآیند و جشن زودهنگام به تعویق افتاد؛ حداقل برای دو هفته دیگر.
در هفته بیست‌ونهم لیگ آزادگان، شاگردان پیروز قربانی با تساوی خانگی مقابل نیروی زمینی، صدر جدول را حفظ کردند؛ اما حاشیه امنیتشان کم‌تر شد ورزشگاه حافظیه عصر دیروز بار دیگر میزبان تماشاگران خون‌گرم شیرازی بود. تیم فجر شهید سپاسی که با اقتدار در صدر جدول لیگ آزادگان ایستاده، در یکی از حساس‌ترین دیدارهای فصل خود مقابل تیم پایین‌جدولی نیروی زمینی قرار گرفت. دیداری که بر خلاف انتظار، نه‌تنها ساده نبود، بلکه تا آستانه تلخ شدن هم پیش رفت.
درحالی‌که تماشاگران با دشواری وارد ورزشگاه شدند و بازی چند دقیقه زودتر از موعد آغاز شد، فجر شهید سپاسی در غیاب دو بازیکن کلیدی، با اخراج محمد آژیر ده نفره شد اما با وجود همه دشواری‌ها، یک امتیاز حیاتی گرفت و به صدرنشینی ادامه داد. ساعت هنوز به ۱۶:۳۰ نرسیده بود که بازی آغاز شد؛ اتفاقی عجیب در فوتبال حرفه‌ای که آغاز زودهنگام بازی را به حافظیه آورد. در همان لحظات ابتدایی، هوادارانی که پشت درب جنوبی ورزشگاه تجمع کرده بودند، نه‌تنها با بی‌نظمی مواجه شدند، بلکه تهدید به شوک الکتریکی هم شدند؛ برخوردی که یادآور احترام فراموش‌شده به تماشاگر ایرانی است. درون زمین، تیم فجر شهید سپاسی که بدون سینا شاعباسی و عباس فیروز به میدان آمده بود، از همان ابتدا توپ و میدان را در اختیار گرفت اما در خلق موقعیت چندان موفق نبود. نخستین خطر جدی در دقیقه ۳۰ رقم خورد؛ سعید کریمی با پاس سجاد جعفری صاحب موقعیت شد اما ضربه‌اش به مدافع حریف برخورد کرد و به کرنر رفت. در این صحنه دو بازیکن مصدوم شدند و چهار دقیقه بازی متوقف شد، بااین‌حال داور تنها دو دقیقه وقت اضافه گرفت.
نیمه نخست در حالی با تساوی بدون گل به پایان رسید که حدود نیمی از ظرفیت ورزشگاه پر شده بود؛ کم‌تر از آنچه انتظار می‌رفت از هواداران پرشور فجر. با آغاز نیمه دوم، فشار فجر افزایش یافت. در دقیقه ۵۷ چند حمله پیاپی صورت گرفت اما هیچ‌یک به ثمر ننشست. سه دقیقه بعد، درگیری پشت محوطه جریمه فجر، بازی را برای دقایقی متوقف کرد. اما برخلاف جریان بازی، نیروی زمینی رفته‌رفته جسارت بیشتری به خرج داد و موقعیت‌هایی ایجاد کرد. اتفاق تلخ بازی در دقیقه ۶۴ رخ داد؛ ضدحمله نیروی زمینی با خطای محمد آژیر متوقف شد. این خطا، دومین کارت زرد او را به همراه داشت و فجر شهید سپاسی را با یک بازیکن کم‌تر مواجه کرد. پیروز قربانی برای حفظ ساختار هجومی تیمش، به بازی با سه مدافع مرکزی روی آورد تا شاید با وجود ده نفره بودن، راهی به دروازه حریف بیابد.
در این میان، نیروی زمینی نیز قربانی داد. عباس شرفی که تازه وارد زمین شده بود، با صورتی خون‌آلود بازی را ترک کرد. در ادامه، موقعیت‌هایی برای هر دو تیم شکل گرفت؛ مهم‌ترین آن‌ها در دقیقه ۷۹ بود که ضربه علی ملایی از بالای دروازه فجر به بیرون رفت.
در وقت‌های تلف‌شده که شش دقیقه اعلام شده بود، یک صحنه مشکوک در محوطه جریمه فجر رخ داد. رضا محمدی، بازیکن تازه‌وارد نیروی زمینی، سرنگون شد اما داور این صحنه را شبیه‌سازی تشخیص داد و به‌جای پنالتی، کارت زرد نشان داد.
در نهایت، فجر شهید سپاسی با تساوی بدون گل، ۶۰ امتیازی شد و صدر جدول را حفظ کرد. تساوی خانگی مقابل تیم چهاردهم جدول، شاید برای تیمی مدعی خوشایند نباشد، اما در مسیر طولانی و فرسایشی لیگ آزادگان، یک امتیاز هم می‌تواند ارزشمند باشد. فجر شهید سپاسی حالا تنها پنج بازی تا بازگشت به لیگ برتر فاصله دارد. شاگردان قربانی همچنان شانس اول صعودند، اما دیگر جای لغزش نیست؛ چرا که تیم‌های تعقیب‌کننده‌ای چون سایپا و پیکان، منتظرند تا کوچک‌ترین لغزشی را به فرصتی طلایی بدل کنند. در حافظیه اما، آنچه بیش از نتیجه، به چشم آمد، احترام هوادارانی بود که با وجود همه بی‌مهری‌ها، تیمشان را با تشویق ترک کردند. شاید وقت آن رسیده که از آنان، «فوتبال‌دوستی» را یاد بگیریم، همان‌طور که هنوز «احترام به تماشاگر» را نیاموخته‌ایم.