گمشده مستطیل سبز

فوتبال ریشه در عمیق‌ترین کنش‌های اجتماعی دارد. با توسل به دستاوردهای مستطیل سبز می‌توان به مبارزه با فقر، اعتیاد، افسردگی، آسیب‌های اجتماعی و هنجارگریزی پرداخت و در پناه برکات فوتبال، از آمار چالش‌های مدنی و بزهکاری‌ها کاست.
 اگرچه ورزش اول ایرانیان در زمینه مدال‌آوری کشتی و وزنه‌برداری است و فوتبال نتوانسته بسان ورزش‌های پهلوانی برای کشور افتخارآفرینی کند؛ به‌طور حتم محبوبیت مستطیل سبز در ایران حرف اول را می‌زند و تماشای مسابقات داخلی و خارجی، در زمره سرگرمی‌های جدی مردم به‌حساب می‌آید. کانون‌های قدرتمند فوتبال در ایران محدود نیستند و در اقصی‌نقاط کشور با محافل بی‌شماری روبه‌رو هستیم که با وجود امکانات محدود، استعدادهای زیادی در خود پرورانده‌اند.
 در گذشته، استان فارس یکی از اصلی‌ترین خاستگاه‌های فوتبال ایران بود و تیم‌های قدرتمند این خطه، بازیکنان و مربیان بزرگی را در عرصه ملی مطرح ساخته‌اند. اما در روزگار معاصر، احوال فوتبال و ورزش فارس چندان مساعد نیست.
درحالی‌که تیم‌های فارس و شیراز به دلیل نبود اسپانسرینگ و حامیان مالی با مشکلات بی‌شماری روبه‌رو هستند، گروهی از صنعتگران و صاحبان سرمایه فارس به‌جای حمایت از تیم‌های مظلوم و مستضعف شهر، از متمولان پایتخت‌نشین حمایت می‌کنند. درصورتی‌که تبلیغات در حوزه ورزش برای هر دو سوی ماجرا تبعات مفیدی در بر دارد.
تیم‌های ورزشی در پناه سرمایه‌گذارها می‌توانند به تقویت زیرساخت‌های خود پرداخته و در مسابقات کشوری، از نام شهر و استان دفاع کنند. سرمایه‌گذاری حامیان تیم‌های ورزشی نیز بی‌پاسخ نخواهد ماند و اقشار مختلف مردم، با میل و رغبت بیشتری برای حمایت از سرمایه‌گذاران اقدام خواهند کرد.
نگاهی گذرا به تیم‌های استان همسایه کنیم؛ غول‌های ورزش اصفهان توان رقابت با پایتخت‌نشین‌های پرنفوذ را دارند و صنایع نصف جهان، در پرتو باشگاه‌های ورزشی به محبوبیت و مقبولیت دوچندانی دست یافته‌اند. در استان‌های جنوبی نیز اوضاع بر همین منوال است. ریال‌های نفتی آشکارا به مدد باشگاه‌های ورزشی می‌آیند و تیم‌های فوتبال منطقه جنوب کشور، همواره نمایندگان زیادی در سطح اول ورزش کشور داشته‌اند.
 اما بسیاری از صنایع فارس هنوز به اهمیت سرمایه‌گذاری در عرصه ورزش پی نبرده و ترجیح می‌دهند به‌جای حمایت از بنیه نحیف ورزش فارس، مبالغ هنگفتی برای شهرآورد به جیب سرخابی‌های پایتخت واریز کنند.
در زمینه لابی ورزشی نیز در استان فارس با وضعیت مطلوبی روبه‌رو نیستیم. ستاره‌های سرباز به راحتی از تور سپاسی‌ها عبور می‌کنند و تیم‌های متمول و پرنفوذ همه آن‌ها را به خدمت گرفته و با این وجود کارنامه موفقی در لیگ و آسیا از خود به‌جای نمی‌گذارند. این در حالی است که انصاف و قانون حکم می‌کند بازیکنان سرباز به‌صورت مساوی در تیم‌های نظامی به کار گرفته شوند و هرگونه تبعیضی در این زمینه محلی از اعراب ندارد.
با عبور از همه این چالش‌های کلان، در روزهای آینده باید حمایت‌های همه‌جانبه‌ای از فجر شهیدسپاسی کرد. این تیم با بضاعت اندکی که در اختیار دارد، در کمال شایستگی توانسته است به‌عنوان یکی از کاندیدهای صعود به لیگ برتر معرفی شود و چنانچه مسئولان و بخش خصوصی در این ایام با حمایت‌های مادی و معنوی روحیه تیم را تقویت کنند، ورزش فارس در مسیر دگرگونی و پیشرفت چشمگیری قرار خواهد گرفت.
 به‌طور حتم نداشتن حتی یک نماینده در لیگ برتر، شایسته فوتبال فارس نیست، چراکه حضور در جمع مدعیان فوتبال ایران می‌تواند برکات همه‌جانبه‌ای برای استان به همراه داشته باشد و از لحاظ سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، ورزش فارس و روحیه جامعه را دگرگون سازد. در نظر داشته باشیم که سالیانه‌میلیاردها تومان اعتبار صرف مقابله با آسیب‌های اجتماعی می‌شود و چنانچه درصد محدودی از هزینه‌های صرف شده به ورزش اختصاص داده شود، با اثرات شگفت انگیزی روبه‌رو خواهیم شد.