عبدالرضا حیدری اردکانی- شیرازنوین
شهر شاعران و شاعر شهرهای ایران در بهار در اوج زیبایی و دلبری قرار دارد. این شهر همیشه بهار، وقتی به اردیبهشت می‌رسد، گویی قلبش دوباره جوان می‌شود. در دل کوچه‌های پر‌پیچ‌و‌خم‌اش و هر گوشه‌ای از این شهر لبریز عطر گل‌ها و رنگ‌های بهاری است. شیراز، با تمام زیبایی‌هایش، به استقبال اردیبهشت می‌رود؛ ماهی که در آن طبیعت به کمال خود می‌رسد و هوای شهر، بوی زندگی و شادابی می‌دهد.
در این ایام، وقتی صبحگاهان به کوچه‌های شیراز قدم می‌گذاری، بوی گل‌های بهاری و شکوفه‌های نارنج همچون نسیمی روح‌نواز صورتت را می‌نوازد. درختان سرو و نارنج، که سال‌هاست در کنار این شهر زندگی کرده‌اند، حالا خود را در دل اردیبهشت بازمی‌یابند و با شکوفه‌های سفید و زرد، به شهر رنگ و بویی تازه می‌دهند. گویی هر برگ و شاخه، شعری از حافظ یا سعدی را در دل خود پنهان کرده است که در هر وزش نسیم به گوش می‌رسد. شیراز، شهری که بهار در آن زبان می‌گشاید.
اردیبهشت، در شیراز، نه فقط ماهی از سال است، بلکه فصل شعور و حسی است که در دل طبیعت و مردم این شهر جوانه می‌زند. در این ماه، باغ‌های پر از گل در شیراز، از باغ ارم گرفته تا باغ دلگشا، پر از عطر گل‌ها و صدای پرندگان است. در این مکان‌ها، هر گلی که شکوفه می‌دهد، گویی صدای قلب این شهر است که می‌تپد و به زندگی ادامه می‌دهد. شیراز با دل‌های پر از شعر، با نگاه‌هایی پر از امید، و با قدم‌های پر از شجاعت به استقبال اردیبهشت می‌رود؛ به‌گونه‌ای که گویی درختان سرو و چنار، خود را برای این دیدار بزرگ آماده کرده‌اند. در این روزها، در دل شیراز، نمی‌توان از کنار حافظ و سعدی گذشت. این شهر در لحظات اردیبهشتی، خود را به شعر و ادب تقدیم می‌کند.
در این ماه، شکوفه‌های گل نارنج، که نمادی از لطافت و زندگی هستند، در کوچه‌ها و خیابان‌ها می‌رقصند. در هر گوشه، درختان نارنج که از دل خاک شیراز برآمده‌اند، نه فقط به بوی خوش و رنگ خود بلکه به رمز و راز فرهنگ و ادب این شهر می‌افزایند. آن‌ها گویی در دل هر شکوفه، این پیام را دارند که زندگی جاری است، شعر جاری است، و ادب همچنان می‌خواند. اردیبهشت در شیراز، فصلی برای دل‌دادن به زندگی و امید است.
در این ایام، وقتی به آرامگاه‌های بزرگانی چون سعدی و حافظ می‌روی، آن‌ها نه‌تنها در خواب ابدی هستند، بلکه همچنان در دل این شهر زندگی می‌کنند. گویی در هر نسیمی که از باغ‌های شیراز می‌وزد، شعری از حافظ و در هر گلی که می‌شکفد، نام سعدی به یاد می‌آید. شیراز، در دل اردیبهشت، همچنان ادامه‌دهنده‌ی آن میراث سترگ است که با کلمات، با شعر، با دل‌های پر از عشق و ادب، به‌سوی آسمان پرواز می‌کند.
در این روزهای بهاری، شیراز به ما یادآوری می‌کند که چگونه می‌توان در دل طبیعت، در دل گل‌های نارنج و سرو، به آزادی و زیبایی زندگی اندیشید. وقتی شیراز به استقبال اردیبهشت می‌رود، ما هم باید به استقبال بهار در دلمان برویم؛ به استقبال نو شدن، به استقبال رویش و شکوفایی. در دل این شهر، اردیبهشت نه‌تنها ماهی از سال است، بلکه جشنی است از درختان، از گل‌ها، از شعر، و از انسانیت و شیراز در این روزها، همچنان در قلب هر ایرانی می‌تپد.
در واقع اردیبهشت شیراز یک فرصت طلایی برای معرفی، برای دیده‌شدن و برای لبریز شدن از عاشقان طبیعت و زیبایی و روح نوازی از سرتاسر دنیاست. فرصتی که خالق زیبایی‌ها به شیراز جنت طراز عطیه داده تا متولیان ومدیران این دیار با چشم دل و نگاه متفکرانه برای شکوفایی‌اش گام بردارند.