میثم محجوبی - گروه ورزش
درحالی‌که تیم‌های ورزشی فارس به سالن مجهز نیاز دارند، پروژه عظیم ۶‌هزار نفری شیراز هنوز با مشکلات ابتدایی مثل گاز و نگهبانی دست‌به‌گریبان است.
سالن ورزشی ۶‌هزار نفری شیراز، که حالا به نام «شهید قاسم سلیمانی» شناخته می‌شود، یکی از قدیمی‌ترین پروژه‌های نیمه‌تمام کشور در حوزه ورزش است. این پروژه که سال ۱۳۸۷ کلنگ خورد، نه‌تنها میزبان رویدادی ملی نشده، بلکه هنوز بعضی نواقص فنی‌اش آن‌قدر ابتدایی است که امکان استفاده روزمره هم ندارد. بااین‌حال، در طول این سال‌ها دوبار افتتاح شده است.
کلنگ‌زنی سال ۱۳۸۷، وعده بهره‌برداری در ۱۳۹۱، توقف در ۱۳۹۴، شروع دوباره در ۱۳۹۵، و نهایتاً یک افتتاح ویدئوکنفرانسی در تیرماه ۱۴۰۰. این‌ها مراحل یک پروژه نیست، بلکه خط زمانی یکی از فرسایشی‌ترین پروژه‌های عمرانی کشور است؛ سالن ورزشی ۶‌هزار نفری شیراز. پروژه‌ای که هم نام عوض کرد، هم مدیران زیادی دید، هم دوبار افتتاح شد، ولی هنوز استفاده نشده است. چرا؟ پاسخ در دل این گزارش است.
در اردیبهشت ۱۳۸۷، در جریان سفر رهبر انقلاب به استان فارس، تصمیم به ساخت یک سالن چندمنظوره ورزشی گرفته شد؛ بنایی که قرار بود افتخار ورزش جنوب کشور شود. در ابتدا این سالن به نام «حسینی الهاشمی» شناخته می‌شد. اما پس از شهادت سردار سپهبد قاسم سلیمانی، به احترام این فرمانده محبوب، نام سالن به «شهید قاسم سلیمانی» تغییر یافت.
قرار بود این پروژه تا سال ۱۳۹۱ به پایان برسد، اما نه‌تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه پروژه در سال ۱۳۹۴ به‌طور کامل متوقف شد.
در تیرماه ۱۴۰۰، سالن به‌صورت ویدئوکنفرانسی با حضور رئیس‌جمهور وقت افتتاح شد؛ اما خیلی زود مشخص شد این افتتاح بیشتر شبیه یک شوآف تبلیغاتی بود تا بهره‌برداری واقعی. سالن حتی آب و برق و گاز نداشت، سیستم تهویه‌اش کامل نبود و از نظر ایمنی و امکانات پایه، در وضعیت نیمه‌تمام قرار داشت.
در واقع، این پروژه نه بهره‌برداری شده بود، نه آماده استفاده، بلکه صرفاً به‌عنوان پروژه‌ی «افتتاح‌شده» در کارنامه دولت وقت درج شد.
اکنون در سال ۱۴۰۴، همچنان نواقص متعددی ازجمله پارکینگ، محوطه‌سازی، نیروی حراست، سیستم سرمایشی و تکمیل خدمات زیرساختی باقی‌مانده‌اند.
احمد دنیا مالی جمعه سوم اسفند در جریان سفر به استان فارس در این بازدید یکی از دغدغه‌های مردم و مسئولین ورزش دوست استان را تکمیل و بهره‌برداری این پروژه دانست و گفت: با تمام توان تلاش می‌کنیم مشکلات و موانع این مجموعه را بررسی و این دغدغه مردم استان را رفع کنیم.
 وی ادامه داد: اختیار ۲ مجموعه بزرگ ورزشی شیراز را به استاندار فارس داده‌ایم که طبق ماده ۲۷ به بخش خصوصی واگذار شود.
حسینعلی امیری استاندار فارس نیز خطاب به وزیر ورزش و جوانان گفت: مردم استان فارس مرتب گلایه دارند که چرا مشکلات مجموعه‌های ورزشی فارس بر طرف نمی‌شود.
همچنین رحیم خداجو مدیرکل ورزش و جوانان در آن بازدید مشکلات سالن ۶‌هزار نفره را بر شمرد و گفت: سقف سالن به هنگام بارندگی چکه می‌کند، کف پوش سالن مشکل دارد، نداشتن دوربین و همچنین کمبود رختکن اضافی برای برگزاری رویدادهای بین‌الملی، اشاره کرد.
اما حضور بانوان یا برگزاری مسابقه، وقتی سالن گاز ندارد یا نگهبانش تأمین نیست، عملاً امکان‌پذیر نیست.
مدیرکل ورزش و جوانان فارس، در آخرین روزهای سال گذشته نیز درباره آینده این پروژه به شیراز نوین گفته بود: «قرار شد شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی برای تکمیل کمک کند و اداره ورزش استان هم سالن را برای برگزاری مسابقات تحویل بگیرد.»
اما این وعده‌ها برای مردم و ورزش‌کاران شیراز آشناست؛ سال‌هاست که قول داده می‌شود اما تغییری در وضعیت سالن ایجاد نمی‌شود.
سالن ۶‌هزار نفری شیراز را باید در کنار ورزشگاه پارس این شهر، «نماد پروژه‌های نیمه‌تمام» در ایران دانست. پروژه‌ای که در اوج نیاز ورزش فارس کلید خورد، اما میان تصمیم‌های سیاسی، مدیریت‌های متغیر و بودجه‌هایی که یا نرسیدند یا نادرست هزینه شدند، گیر کرد.
افتتاح‌های نمایشی، نداشتن اولویت‌بندی، بی‌توجهی به بهره‌برداری واقعی، و عدم پیوست فنی و مالی در پروژه‌های ملی، آسیب‌هایی هستند که گریبان این سالن را گرفته‌اند. اینجا فقط یک سالن خاک نمی‌خورد بلکه سرمایه‌ اجتماعی، اعتماد عمومی و روح ورزش در شهری مثل شیراز نیز لطمه می‌بیند.
با توجه به قول اخیر وزارت ورزش برای واگذاری پروژه به بخش خصوصی در چارچوب ماده ۲۷، شاید روزنه‌ای برای نجات این پروژه باز شده باشد. اما اگر پیگیری و نظارت عمومی وجود نداشته باشد، این پروژه هم مانند بسیاری از نمونه‌های مشابه در کشور، فقط یک عدد دیگر در فهرست پروژه‌های «افتتاح‌شده، ولی بی‌استفاده» باقی خواهد ماند.
این سالن می‌تواند محل مسابقه باشد، می‌تواند سکوی فریادهای هواداری، و پناهی برای آینده‌سازان ورزش شیراز باشد. اما تنها اگر تکمیل شود، نه صرفاً افتتاح.