میثم محجوبی - گروه ورزش
بعدازظهر دیروز، ورزشگاه نیمه‌تمام پارس شیراز میزبان حضور یکی از چهره‌های کلیدی حوزه بودجه کشور بود؛ معاون سازمان برنامه و بودجه به همراه رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان فارس، در بازدیدی غیررسمی، وارد این مجموعه شدند تا وضعیت این پروژه معطل‌مانده را بررسی کنند.
 در این بازدید کوتاه، گفت‌وگوهایی میان مسئولان همراه با برخی مدیران حوزه ورزش و سازمان توسعه و تجهیز اماکن ورزشی صورت گرفت. پرسش‌هایی مطرح شد، پاسخ‌هایی داده شد، تماس تلفنی مهمی برقرار شد و در نهایت وعده‌ای امیدبخش برای آینده ورزشگاه به شیرازی‌ها داده شد. اما وقتی نوبت به پاسخ‌گویی رسمی در برابر اصحاب‌رسانه رسید، اوضاع پیچیده شد.
بر اساس مشاهدات میدانی خبرنگاران، معاون سازمان ابتدا در برابر درخواست رسانه‌ها برای مصاحبه مقاومت کرد؛ سپس با تردید برای انجام گفت‌وگو پیش‌قدم شد، اما یکی از همراهان او را کنار کشید و رأی او را برای مصاحبه تغییر داد. در نهایت، بی‌هیچ توضیحی و بدون گفت‌وگویی رسمی، کاروان مسئولان در سکوت کامل و با خودروهای نسبتاً لوکس، ورزشگاه غول‌پیکر را ترک کرد. این رفت‌وآمد کوتاه، همان‌قدر که امیدواری ایجاد کرد، بار دیگر سایه تردید را بر سر سرنوشت ورزشگاه پارس انداخت.
ورزشگاه ۵۰هزار نفری پارس شیراز(بخوانید 37هزار نفری) از معدود ورزشگاه‌های مدرن و بزرگ کشور است که علی‌رغم ساختار زیربنایی قابل‌توجه، همچنان نیمه‌تمام باقی‌مانده و هرگز میزبان یک دیدار رسمی در سطح لیگ برتر نبوده است. این در حالی است که فوتبال دوستان شیرازی،‌ یا بهتر بگوییم هواداران فوتبال شیراز، بیش از یک دهه است که در انتظار تماشای یک مسابقه بزرگ در لیگ برتر هستند.
در آخرین تجربه حضور فجر در لیگ برتر (لیگ بیست‌ویکم)، این تیم ناگزیر شد بازی‌های خانگی‌اش را بدون حضور تماشاگر در ورزشگاه فرسوده حافظیه برگزار کند؛ ورزشگاهی با کیفیتی نامطلوب که بارها اعتراض تیم‌های مهمان را برانگیخت. 
وعده اخیر استاندار فارس مبنی بر برگزاری مسابقات فصل آینده فجر در ورزشگاه پارس، موجی از امید را در میان هواداران ایجاد کرد. بااین‌حال، آنچه امروز از وضعیت این مجموعه می‌توان دید، فاصله‌ای چشمگیر با شرایط میزبانی لیگ برتری دارد.
بر اساس گزارش‌های منتشرشده، در زمان باقی‌مانده تا آغاز فصل جدید لیگ، روند پیشرفت پروژه نه‌تنها کند، بلکه در مواردی متوقف شده است. در بازدیدهای اخیر، تنها یک نیروی انسانی در محوطه به چشم می‌خورد؛ این گویای وضعیت نگران‌کننده پروژه‌ای است که باید ظرف سه ماه آینده آماده بهره‌برداری شود. ورزشگاه پارس همچنان با معضلاتی از قبیل ضعف جدی در سیستم صوت و نور، عدم نصب دوربین‌های نظارتی، سرویس‌های غیراستاندارد بهداشتی، جایگاه غیراصولی خبرنگاران، چمن نامناسب، نیمکت‌های فرسوده و صندلی‌های بدون شماره‌گذاری دست‌وپنجه نرم می‌کند. همچنین گیت‌های الکترونیکی ورود و خروج که لازمه امنیت و نظم در مسابقات حرفه‌ای است، همچنان نصب نشده‌اند.
در چنین شرایطی، تحقق وعده مسئولان برای میزبانی فجر شهید سپاسی در ورزشگاه پارس، در‌هاله‌ای از ابهام قرار گرفته است. اگر تا آغاز فصل، این مشکلات برطرف نشوند، ممکن است فجر شهید سپاسی بار دیگر مجبور به بازگشت به حافظیه شود؛ تصمیمی که نه‌تنها برای هواداران ناامیدکننده خواهد بود، بلکه می‌تواند بر کیفیت و اعتبار میزبانی تیم‌های شهرستانی در لیگ برتر نیز سایه بیفکند.
در پایان، باید یادآور شد که ورزشگاه‌ها تنها سازه‌های فیزیکی نیستند؛ آن‌ها نماد احترام به شور و اشتیاق مردم و تجلی سرمایه‌گذاری در سلامت و نشاط جامعه‌اند. فجر شهید سپاسی امروز آماده حضور در سطح اول فوتبال ایران است؛ اما آیا زیرساخت‌های شیراز نیز آمادگی همراهی با این صعود را دارند؟ پاسخ این پرسش، نه در شعارها، بلکه در عملکرد هفته‌های پیش‌رو نهفته است.