آتش زیر گوش شهر ، روزنامه شیراز نوین
آتش زیر گوش شهر
در روزهایی که گرمای زودرس، زمین را خشکانده و بادهای داغ جنوب، رطوبت را از دل خاک بیرون کشیدهاند، خبرها از آتشسوزیهای پیدرپی در باغها و دشتهای اطراف شیراز نگرانی عمیقی را میان دوستداران طبیعت، کشاورزان و شهروندان آگاه ایجاد کرده است. مناطق طبیعی و باارزشی همچون قصردشت، دراک، دشتارژن، کوههای اطراف سعدی و مناطق جنوبی شهر، بار دیگر در برابر آتش بیرحم، بیپناه ماندهاند.
سؤال اصلی اینجاست: چرا هر سال با آغاز فصل گرما، بخشی از طبیعت شیراز در آتش میسوزد؟ آیا این آتشها فقط حاصل تصادف، خطای انسانی یا پدیدههای طبیعیاند؟ یا باید پذیرفت که ردپای سوداگران زمین، فرصتطلبان ساختوساز و بیتفاوتی نهادهای نظارتی در میان دودها و خاکسترها دیده میشود؟
بسیاری از این آتشسوزیها در مناطقی رخ میدهد که بهلحاظ موقعیت مکانی، ارزش اقتصادی بالایی دارند. باغهایی که روزگاری تنفسگاه شهر بودند، اکنون یا نیمسوز شدهاند یا در صف آتش گرفتن هستند. این «تصادفهای مکرر» دیگر اتفاق نیستند؛ نشانهاند. نشانهای از یک برنامهریزی پنهان برای تسخیر تدریجی زمینهای سبز بهقیمت نابودی میراث زیستی.
آنچه این بحران را عمیقتر میکند، نبود هماهنگی، شفافیت و سرعت در عملکرد دستگاههای مسئول است. وقتی آتشسوزی رخ میدهد، معمولاً پاسخها دیر میرسند؛ تجهیزات ناکافی، نیروی انسانی محدود و فقدان یک مدیریت یکپارچه برای مهار حریقهای طبیعی، مانع از واکنش سریع و مؤثر میشود. اما آنسوتر از همه اینها، کمکاری در پیشگیری، سکوت در برابر تخلفات و محافظهکاری در شناسایی و معرفی عوامل اصلی، به بحران عمق داده است.
باغهای قصردشت، بافتهای طبیعی ارژن و دراک، نهفقط منابع طبیعی که داراییهای فرهنگی، تاریخی و روانی شهر شیرازند. تخریب آنها تنها حذف چند درخت یا بخشی از چشمانداز نیست؛ از بین رفتن بخشی از هویت شهری، آرامش روانی شهروندان و البته سرمایههای آبی و اکولوژیک است که در هیچ بودجهای قابلبازسازی نیست. از سوی دیگر، افکار عمومی، رسانهها و تشکلهای زیستمحیطی از خود میپرسند: چرا با متخلفان برخورد جدی نمیشود؟ چرا با وجود گزارشهای متعدد از زمینخواری و باغسوزی، هنوز هم بسیاری از این پروندهها به نتیجه نمیرسند؟ آیا حمایتهای پنهان یا ضعف اراده سیاسی در کار است؟
اعتماد عمومی بزرگترین قربانی این آتشسوزیهاست. اگر مردم احساس کنند که طبیعت بیدفاع است و ارادهای برای حفاظت از آن وجود ندارد، انگیزه مشارکت، امید به اصلاح و باور به حاکمیت قانون کاهش خواهد یافت. آنگاه شهر نهفقط درخت، که پشتوانه اجتماعیاش را نیز از دست خواهد داد.
امروز، شیراز در برابر یک آزمون تاریخی ایستاده است؛ آزمون قانون، شفافیت و تعهد به نسلهای آینده. یا باید با ایجاد سامانهای منسجم و پاسخگو از آخرین ریههای سبز این شهر دفاع کرد، یا باید پذیرفت که در آیندهای نهچندان دور، جای درختان را دود خواهد گرفت.
تاکنون نظری برای این خبر ثبت نشده است!
ثبت نظر جدید
خبرهای تصادفی روزنامه شیراز نوین