صدای باران را بشنو

صدای نو، مسیر جدید و هم‌صدایی برای رسیدن به موفقیت، عناوینی است که موردتوجه کارگزاران روابط‌عمومی قرار گرفته و بر شنیدن صداهای مختلف با شعار محوری هفته روابط‌عمومی «در خیابان، صداهایی هست که از جنس باران‌اند، باید شنیدشان» تأکید شده است. 
رویکرد شعار امسال بر مبنای روابط انسانی و اجتماعی است که کارگزاران روابط‌عمومی و فعالان این حوزه در به ثمررسیدن آن نقش اساسی دارند. اگر نقش ارتباطی و گفت‌و‌گومحوری روابط‌عمومی که ضرورتی بنیادین است را پذیرفته باشیم، پس بی‌تردید در دنیای گفت‌وگوهای ارتباطی، نقش مؤثر را روابط‌عمومی‌ها ایفا می‌کنند. از منظر گفت‌و‍‌گو، گفت‌و‌گوشناسانی همچون دکتر خانیکی معتقدند زندگی در دنیای رسانه‌ای‌شده، هم به‌هم‌پیوسته و هم شکننده است. اگر گذار در عصر اطلاعات، با مبنا و رویکردی نو، واقع‌گرا و کثرت‌گرا باشد و مضمونی گفت‌و‌گویی را در بر بگیرد، می‌تواند گامی به سوی آرمان‌شهر انسانی باشد.
با پذیرش این مهم، نخواهیم گذاشت از نقش ارتباطی و گفت‌و‌گومحوری روابط‌عمومی که ضرورتی بنیادین است، کاسته، ارتباط دوسویه مردم و سازمان را تحت‌تأثیر قرار داده و به سمت‌وسوی بی‌اعتمادی و منازعات ارتباطی پیش برویم که گفت‌وگو یکی از راه‌های حصول اطمینان، جذب مخاطب و مردم‌داری است. با این مقدمه، وارد دنیای گفتمان‌مدار می‌شوم؛ با نگاه ویژه به رهیافت لایه‌های زیرین گفتمان، شکل دادن به رفتار کارگزاران و آگاهی‌بخشی به عموم، چندصدایی را به یک ضرورت تبدیل می‌کند. هستی انسان در هیئت کلام آشکار می‌شود و کلام جزو وجود انسان است. ارتباط کلامی باعث ایجاد وضع ذهنی مشترک و نیز فهم مشترک می‌شود. این ارتباط به معنای انتقال تجارب و اندیشه‌ها از ذهنی مستقل به ذهن مستقل دیگر نیست؛ بلکه اساساً معنای «با دیگران بودن» است. (هادی خانیکی، در جهان 
گفت‌و‌گو) 
چندصدایی به معنای با دیگران بودن و ایجاد ارتباط مؤثر کلامی به دور از اعمال سلیقه و غرض‌ورزی و تعصبات افراطی، همان است که به انتقال اندیشه می‌انجامد و مگر جز این است که یکی از مهم‌ترین راه‌های تحقق کیفی اهداف و هویت‌بخشی به رفتارهای سازمانی و پیشگیری از خودکم‌بینی و از سویی مقابله با زیاده‌جویی، شنیدن صداهای مختلف با رعایت باید‌ها و نبایدهای انسانی و اجتماعی دو‌سویه است. در این میان، توجه به این نکته نیز ضروری است که بدانیم طرف گفت‌وگو کیست و با علم به این موضوع که میزان تخصص و تبحر گوینده نسبت به بحث مطروحه از جانب او چقدر است، شنونده یا سازمان مورد‌نظر را نقد و بازخوردها را دنبال کنیم. 
با گفت‌و‌گو، زبان مشترک پیدا می‌شود و با زبان مشترک، فکر مشترک شکل می‌گیرد و با فکر مشترک، رویکرد مشترک در مقابل جهان و حوادث جهانی به وجود می‌آید. از این رو حاصل گفت‌و‌گو درنهایت همدلی و هم‌زبانی است. (دکتر هادی خانیکی، در جهان گفت‌وگو) گفت‌وگو در کنار استفاده از فضای مجازی قوام‌بخش ارتباط است و راه را بر استیلای مطلق ارتباطات صرفاً مجازی می‌بندد.
بدون شک رویکرد فناوری‌های جدید ارتباطی به تضعیف گفت‌وگوی رودررو می‌انجامد و تأثیر پیشین کلام را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد. در عرصه ارتباط، حوزه‌های متکثر ارتباطی بیشتر مبتنی بر ارتباط یک‌سویه است؛ حال آنکه قرآن‌کریم هم از گفت‌وگو بهره برده و اهمیت هنر سخنوری را یادآور می‌شود. گفت‌وگو در فرهنگ اسلامی، جامعه‌شناسی، مردم‌شناسی و روان‌شناسی نمود بارز دارد و نقش مؤثر گوش شنوا و زبان گویا در ارتباط را برجسته می‌کند. چندصدایی از دریافت‌های حسی، طرح‌های متفاوت مفهومی و به‌طور کلی شیوه‌های فکری متفاوت نشئت می‌گیرد. اینها همه تجربه و درک متفاوت از آنچه که هست، گفتار و تفکر درباره واقعیات را ترسیم می‌کند و برای رسیدن به نقطه‌ای مشترک که رضایت نسبی طرف‌های ارتباط در آن حاصل شود، ناگزیر از گفتن و شنیدنیم. 
باختین معتقد است: هر کنش و کلام من که خاص همین نقطه‌ مکانی و زمانی است، پاسخی است به کنش و کلام دیگری و البته در انتظار پاسخ هم است. من باید مشارکت داشته باشم؛ چون وجود دارم. (کتاب پرسش‌های بوطیقای داستایفسکی، اثر میخاییل باختین) این همان ارتباط توسعه‌بخش است. توجه به مخاطبان پیام به عنوان عناصر فعال اجتماعی در فراگرد ارتباط، به هم‌گرایی و درک مشترک می‌انجامد و هرچه هم‌گرایی بیشتر، ارتباط مؤثرتر و حصول نتیجه مطلوب در دسترس‌تر. پس سازمان، مسئولان و مردم یک پیوستارند؛ به این معنی که هرکدام موجودیتی خودمختار و مستقل نیستند. 
همه اعضای یک نظام و یک پیکره به‌شمار می‌روند که بر اساس روابطشان تعریف می‌شوند. هرکدام صدای مستقلی را تولید می‌کنند؛ اما همگی به دنبال هدفی واحد در تکاپو هستند. بار دیگر به نقش مهم روابط‌عمومی‌ خِرَدمدار به عنوان فرماندهان گفت‌وگو و تسهیل‌کننده ارتباط تأکید کرده و برای آن‌ها که پرتلاش، همراه و اثرگذار، روایتگران اول هستند، سعادت آرزومندم.