میثم محجوبی - گروه ورزش
در اتفاقی جالب برای کشتی استان فارس، غلامرضا فرخی، فرنگی‌کار جوان شیرازی در جریان رقابت‌های انتخابی تیم ملی که در حاشیه جام بین‌المللی تختی برگزار شد، موفق شد در دو مسابقه پیاپی، محمدعلی گرایی، چهره سرشناس تیم ملی را شکست دهد و به دوبنده تیم ملی در وزن ۸۲کیلوگرم دست یابد.
چهل‌وپنجمین دوره رقابت‌های بین‌المللی کشتی فرنگی جام جهان‌پهلوان تختی، ۲۲ و ۲۳ خردادماه در سالن ۶هزار نفری شهید حاج قاسم سلیمانی شیراز برگزار شد؛ رویدادی با حضور چهره‌های داخلی، ورزشکارانی از چند کشور و البته دو انتخابی حساس برای تیم ملی در اوزان ۸۲ و ۱۳۰کیلوگرم. اما مهم‌ترین نقطه‌عطف این رقابت‌ها، نه در کسب مدال که در صحنه‌ای بود که تاریخ کشتی فارس را به پیش و پس از خود تقسیم کرد؛ جایی که غلامرضا فرخی، جوان کم‌نام اما پُرانگیزه، توانست محمدعلی گرایی، دارنده چندین مدال جهانی و آسیایی را شکست دهد.
در روز دوم مسابقات و در جریان انتخابی تیم ملی، غلامرضا فرخی و محمدعلی گرایی به مصاف هم رفتند؛ دو فرنگی‌کار شیرازی، از دو نسل متفاوت. فرخی با نمایشی هوشمندانه و جسورانه در دو دیدار پیاپی، نه‌تنها اسطوره تیم ملی را شکست داد، بلکه مسیر خود را به رقابت‌های جهانی ۲۰۲۵ کرواسی هموار کرد.
این مسابقه نه‌فقط یک رقابت فنی، بلکه نمایشی از تغییر نسل در کشتی ایران بود. پیروزی فرخی، نماد اعتمادبه‌نفس نسل جدید و نتیجه سرمایه‌گذاری‌هایی است که کشتی فارس در سال‌های اخیر روی استعدادهای بومی انجام داده‌است.
سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی، حسن رنگرز، در واکنش به این اتفاق، فرخی را کشتی‌گیری شایسته دانست و از محمدعلی گرایی نیز به‌عنوان یکی از مفاخر کشتی ایران یاد کرد که همچنان در برنامه‌های تیم ملی جایگاه دارد. رنگرز گفت: «ما مسابقات متعددی در پیش داریم و قطعاً از ظرفیت‌های علی گرایی در این رقابت‌ها استفاده خواهیم کرد؛ چراکه او بارها پرچم ایران را به اهتزاز درآورده است.»
در میان کارشناسان فنی، این اتفاق به‌نوعی باز شدن درهای تیم ملی به‌روی نسل تازه تلقی شد. فرخی نه‌تنها با انگیزه و انرژی، بلکه با دانش فنی بالا و کنترل مسابقه، شایستگی خود را اثبات کرد.
از سالن شیراز تا جهانی کرواسی
نکته جالب این انتخابی، برگزاری آن در شهر شیراز بود؛ شهری که محمدعلی گرایی سال‌ها نماینده‌اش در تیم ملی بود و حالا غلامرضا فرخی، دیگر پسر همین خاک، قرار است جای او را در تیم ملی بگیرد. برای خیلی از تماشاگران، این دیدار جنبه‌ای عاطفی نیز داشت؛ نسلی که در سالن شهید سلیمانی، صعودِ گرایی‌ها را دیده بودند، حالا شاهد طلوع فرخی بودند.
در وزن ۱۳۰کیلوگرم نیز انتخابی حساس دیگری برگزار شد. امین میرزازاده، قهرمان جهان و دارنده مدال المپیک، برابر فردین هدایتی جوان از مازندران قرار گرفت. میرزازاده با پیروزی با نتیجه ۱ بر ۱ و به‌دلیل امتیاز آخر، دوبنده تیم ملی را حفظ کرد.
هدایتی پیش از آن در رقابت با علی‌اکبر یوسفی، دیگر چهره شاخص وزن سنگین، عملکردی درخشان داشت و نگاه‌ها را به‌خود جلب کرد. بااین‌حال، تجربه و مهارت میرزازاده در نهایت برانگیزه حریف جوان چربید.
نگاهی به سایر نتایج
در سایر اوزان، کشتی‌گیرانی چون میثم دلخانی در ۶۳کیلوگرم، حسین اسدی در ۶۷کیلوگرم، و امیر عبدی در ۷۷کیلوگرم موفق شدند به مدال طلا برسند. محمدرضا مختاری نیز پس از بازگشت از مصدومیت، قهرمان وزن ۸۲کیلوگرم شد و نشان داد هنوز برای رقابت در سطح ملی آماده‌است.
رده‌بندی تیمی نیز با اقتدار ایران به پایان رسید. تیم میزبان با ۲۵۰ امتیاز صدرنشین شد و ترکیه و افغانستان به‌ترتیب دوم و سوم شدند. کشورهای فلسطین و برزیل نیز نمایندگانی در مسابقات داشتند، اما سطح فنی عمومی رقابت‌ها در بخش بین‌المللی، از نگاه کارشناسان، چندان بالا نبود.
میزبانی فارس، اتفاق مثبت
برگزاری جام تختی در شیراز حاصل تلاش‌های زیادی از سوی مجموعه ورزش استان فارس، فدراسیون کشتی و نهادهای همراه بود. بدون تردید، فراهم‌کردن زیرساخت‌ها، تأمین بودجه و آماده‌سازی سالن شهید سلیمانی برای چنین رویدادی، کار کوچکی نبود و برای جامعه کشتی فارس اتفاق مثبتی به‌شمار می‌آید. بااین‌حال، مسابقات برخلاف عنوان «بین‌المللی» خود، عملاً در سطحی محدود از نظر حضور تیم‌ها و نفرات خارجی برگزار شد و بازتاب لازم را در سطح جهانی نداشت. انتظار می‌رفت این رقابت‌ها با حضور کشورها و چهره‌های برجسته‌تری همراه باشد تا هم اعتبار فنی بالاتری پیدا کند و هم فرصت تعامل با کشتی جهان فراهم شود.
تولد یک نام، تولد یک نسل
پیروزی غلامرضا فرخی مقابل محمدعلی گرایی، صرفاً یک برد ورزشی نبود. این اتفاق را می‌توان آغاز فصلی تازه برای کشتی فارس دانست؛ جایی‌که نسل تازه‌ای از فرنگی‌کاران، نه‌تنها قصد درخشش دارند، بلکه شایستگی آن را نیز نشان می‌دهند.
فرخی حالا با دوبنده تیم ملی، به‌عنوان نماینده ایران راهی رقابت‌های جهانی خواهد شد. اما مهم‌تر از آن، او الهام‌بخش نوجوانانی است که در سالن شهید سلیمانی یا پای تلویزیون‌ها، باور کردند که می‌توان از شیراز تا جهانی شدن قدم برداشت؛ به شرط تلاش، ایمان، و فرصتی که فراهم شود.