میثم محجوبی- گروه ورزش
با صعود فجر شهید سپاسی به لیگ برتر، انتظار افکار عمومی برای آماده‌سازی ورزشگاه پارس شدت گرفته است. پروژه‌ای که حالا با ابزار مولدسازی و قول‌ همکاری دستگاه‌ها، در مرحله تازه‌ای قرار دارد، اما برای رسیدن به خط پایان، نیازمند اقدام سریع، شفافیت مالی و هماهنگی دقیق اجرایی است.
ورزشگاه ۵۰هزارنفری پارس شیراز که سال‌هاست به عنوان یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های ورزشی جنوب کشور مطرح می‌شود، اکنون در موقعیتی حساس قرار گرفته است. بازگشت فجر شهید سپاسی به لیگ برتر، بار دیگر نگاه‌ها را به‌سوی این مجموعه نیمه‌تمام جلب کرده است. مجموعه‌ای که اگرچه ظرفیت و زیرساخت بالقوه دارد، اما هنوز با استانداردهای حرفه‌ای فاصله دارد و فرصت چندانی تا آغاز فصل جدید لیگ باقی نمانده است.
در واکنش به این شرایط، مسئولان استان فارس نشستی اضطراری برگزار کردند و تفاهم‌نامه‌ای برای تسریع در روند تکمیل ورزشگاه امضا شد. آنچه در این نشست برجسته شد، ورود جدی استان به مسیر مولدسازی دارایی‌ها بود؛ الگویی اقتصادی که اگر به‌درستی اجرا شود، می‌تواند بخشی از مشکلات تأمین مالی پروژه‌های نیمه‌تمام را رفع کند.
مولدسازی به معنای شناسایی و فعال‌سازی دارایی‌های راکد و کم‌بازده دولتی است؛ با هدف تبدیل این منابع غیرنقد به سرمایه‌ای مولد برای توسعه زیرساخت‌ها. در چارچوب این طرح، استان فارس قرار است بخشی از املاک یا دارایی‌های مازاد دستگاه‌های اجرایی را به فروش یا تهاتر بگذارد تا درآمد حاصل از آن به پروژه‌هایی مانند ورزشگاه پارس اختصاص یابد. این شیوه در صورت اجرای دقیق، نه‌تنها می‌تواند از فشار بودجه‌ای بکاهد، بلکه زمینه‌ساز چرخش اقتصادی در داخل استان هم خواهد بود.
در کنار این رویکرد، اعتباری نیز از سوی سازمان برنامه و بودجه کشور برای پروژه در نظر گرفته شده که هنوز به صورت کامل تخصیص نیافته است. مسئولان امیدوارند این تخصیص به‌زودی انجام شود و هم‌زمان، اقدامات اجرایی در بخش‌های مختلف سرعت بگیرد.
بر اساس اعلام شهرداری شیراز و اداره‌کل ورزش و جوانان، عملیات اجرایی وارد مرحله جدیدی شده است: زیرسازی پیست تارتان انجام شده، چمن ورزشگاه در حال بهسازی است و برخی اقدامات تجهیزاتی مانند نصب دوربین‌های نظارتی، تأمین روشنایی و نصب گیت‌های ورودی در حال پیگیری است. با این حال، برخی کارشناسان نسبت به کیفیت چمن موجود تردیدهایی دارند و تعویض کامل آن را ضروری می‌دانند.
از دیگر تصمیمات درست در مسیر تکمیل این ورزشگاه، استفاده از ظرفیت پیمانکاران بومی و نیروهای متخصص محلی است که می‌تواند ضمن ارتقای بهره‌وری، به ایجاد اشتغال مستقیم نیز کمک کند.
ورزشگاه پارس اگرچه پروژه‌ای عمرانی است، اما پیامدهای آن فراتر از ساخت‌وساز خواهد بود. این مجموعه می‌تواند بستری برای احیای فوتبال جنوب کشور باشد؛ مشروط به اینکه اراده موجود به تعهدی عملی، زمان‌بندی مشخص و نظارت شفاف منجر شود. در شرایطی که زمان محدود است و نگاه‌ها به سمت شیراز دوخته شده، نمی‌توان صرفاً با صدور بخش‌نامه و وعده، انتظار بهره‌برداری استاندارد را داشت. اگر مولدسازی به شیوه‌ای اصولی اجرا شود و تخصیص‌های دولتی نیز به‌موقع برسند، می‌توان امیدوار بود که ورزشگاه پارس به جای نماد تأخیر و بلاتکلیفی، به نشانه‌ای از هم‌افزایی و مدیریت مؤثر در استان فارس تبدیل شود.