میثم محجوبی-گروه ورزش
شهردار فعلی منطقه ۲ شیراز و رئیس پیشین ورزش و جوانان شهرستان، از وضعیت اسف‌بار زیرساخت و مدیریت در ورزش فارس و ایران می‌گوید. سیدکمال پاک‌فطرت اعتقاد دارد ورزش ما گرفتار سوداگری شده و فوتبال به‌جای دانش‌محوری، در سیطره رانت، پول و مغازه‌داری است. پاک‌فطرت معتقد است ورزشگاه پارس بدون حمایت شهرداری به سرانجام نمی‌رسید.
ساعتی پس از اینکه الهلال عربستان موفق شد منچسترسیتی، یکی از غول‌های فوتبال دنیا را از جام باشگاه‌های جهان کنار بزند، گفت‌وگوی ما با سید‌کمال به‌سمت فوتبال و ورزش ایران کشیده شد؛ جایی که او سال‌ها در آن فعالیت کرده، هم در مقام خبرنگار ورزشی و هم به‌عنوان رئیس پیشین اداره ورزش و جوانان شیراز. او از واقعیت‌های تلخ ورزش فارس و مدارس فوتبالی که به مغازه تبدیل شده‌اند تا پروژه‌هایی که بدون ورود شهرداری، هیچ‌گاه رنگ بهره‌برداری نمی‌دیدند، صحبت کرد.
پاک‌فطرت در واکنش به پیروزی الهلال عربستان بر منچسترسیتی، جمله‌ای از حافظ را یادآوری کرد: «هر کسی آن درود عاقبت کار، که کشت» و بعد هم اضافه کرد: چیز عجیبی نیست، کاشته‌اند که دارند درو می‌کنند. ما چیزی نکاشته‌ایم ولی توقع داریم، آن‌ها کار کرده‌اند و ما فقط ادعا کرده‌ایم؛ آن‌ها صاحب دارند، مدیر دارند و با برنامه جلو رفته‌اند و بردهایشان اتفاقی نیست.
او تنها حوزه موفق ورزش ایران در سال‌های اخیر را والیبال دانست. رشته‌ای که از سه دهه پیش و با مدیریت یزدانی‌خرم و ورود مربی روسی، دچار تحول شد: «ایوان بوگانیکوف، مربی روسی که به عقاب اروپا معروف بود، سیستم والیبال قدیمی ایران را کنار گذاشت و از تیم‌های نوجوانان، اصولی و با برنامه شروع کرد. فرق دارد کار اصولی با کار برنامه‌ای و زمانی که هردو با هم باشد، به نتیجه می‌رسد. حالا هم سطح توقع بالا رفته و اگر ادامه ندهیم، سقوط می‌کنیم. اما در کشتی که ورزش اول ماست، همین مدل برنامه‌ریزی وجود ندارد».
شهردار منطقه دو در ادامه با صراحت از وضعیت فوتبال ایران انتقاد کرد: در فوتبال، فقط پول حرف اول را می‌زند. دانش نداریم، ظرفیت بین‌المللی نداریم، کار آکادمیکی انجام نمی‌شود. علی دایی، کریمی، طارمی یا آزمون را سیستم نساخته. این‌ها با خلاقیت فردی و تلاش خودشان بالا آمدند. پایه‌سازی، استعدادیابی، حضور در المپیک یا رقابت‌های رده پایه در آسیا همه تعطیل است.
پاک‌فطرت عملکرد بیشتر مدارس فوتبال را نوعی کاسبی توصیف کرد و گفت: «وقتی پدر یک بازیکن باید کل هزینه تیم را بدهد، وقتی بازیکن با ارتباط وارد تیم می‌شود نه با شایستگی، نتیجه همین می‌شود. در مدارس فوتبال فارس، پول حرف اول را می‌زند. این مدارس دیگر مدرسه نیستند، مغازه‌اند. نه استعدادیابی هست، نه عشق و علاقه و کسی اگر می‌گوید استعدادیابی هست، صادق نیست. همه باشگاه‌های ما به‌ظاهر تیم دارند اما فقط اسم باشگاه را یدک می‌کشند و در عمل، مغازه‌اند.
او معتقد است حتی وقتی پول هم در ورزش ایران وارد می‌شود، بحران عمیق‌تر می‌شود: «همه می‌گویند ورزش ما به‌خاطر بی‌پولی عقب مانده، اما من این را قبول ندارم. ما حتی مدیریت پول را بلد نیستیم. وقتی پول بیاید، تازه جنگ‌ها شروع می‌شود. مثل یک خانواده پرتنش که ناگهان به آن‌ها پول زیادی برسد. مطمئن باشید به جان هم می‌افتند. دانش مدیریت ورزش را نداریم. ریشه بحران ما همین است.»
در بخش دیگری از گفت‌وگو، پای پروژه نیمه‌کاره ورزشگاه پارس به میان آمد: «ورزشگاه پارس می‌توانست مایه افتخار فارس باشد اما سال‌هاست که از انتفاع خارج شده و اگر شهرداری وارد نمی‌شد، هیچ امیدی نبود. آقای اسدی با نگاه کلان به شیراز، کمک کرد تا این پروژه دوباره جان بگیرد و شهرداری با همه فشارها و کارشکنی‌ها جلو آمده و کار را پیش می‌برد. سالن شش هزار نفره هم اگر در اولویت شهرداری نبود، همین امروز هم روی زمین مانده بود.»
او تأکید می‌کند که ورود شهرداری در دوره اخیر، تنها روزنه امید برای نجات ورزشگاه پارس و دیگر زیرساخت‌های خاک‌خورده شیراز است.
به گزارش شیرازنوین، کمال پاک‌فطرت با سابقه رسانه‌ای و مدیریتی در ورزش، نگاه بدون تعارفی به مشکلات ورزش فارس و ایران دارد. او از سیستمی می‌گوید که نه مدیر دارد، نه آینده. از مدارسی که فقط پول می‌شناسند و باشگاه‌هایی که فقط اسم دارند. از پروژه‌هایی که بی‌پناه رها شده‌اند و تنها با دخالت نهادهایی چون شهرداری، امیدی برای تکمیل‌شان می‌رود. شاید همین حرف‌های صریح، ما را به یاد مسئولیت‌مان در قبال ورزش و نسل آینده بیندازد.