کالابرگ در  میدان نان و تورم

در روزگار کنونی، یکی از ملموس‌ترین مشکلات مردم، افزایش بی‌رویه قیمت‌ها در بازار کالاهای اساسی است. گرانی‌های پی‌درپی نه‌تنها قدرت خرید شهروندان را کاهش داده، بلکه زندگی روزمره را به چالشی جدی تبدیل کرده است. دولت‌ها برای کنترل این نوسانات، راهکارهای مختلفی را به کار گرفته‌اند؛ از تثبیت قیمت‌ها گرفته تا اجرای طرح‌های حمایتی مانند کالابرگ الکترونیک. اما تجربه نشان می‌دهد که این اقدامات در عمل نتوانسته‌اند پاسخ‌گوی نیاز واقعی مردم باشند.
یکی از بزرگ‌ترین انتقادات به کالابرگ‌ها، محدود بودن سهمیه‌ها و ناکافی بودن کالاهای تخصیص‌داده‌شده است. خانواده‌ها با هزینه‌های سنگین مواجه هستند، اما کالابرگ تنها بخش کوچکی از نیازهای روزمره را پوشش می‌دهد. به عبارتی، این سیستم به‌جای حل مسئله، صرفاً بخشی از درد مردم را به شکل محدود و مقطعی تسکین می‌دهد. در حالی که قیمت‌ها همچنان در حال افزایش است، ارزش واقعی کالابرگ‌ها روزبه‌روز کاهش می‌یابد و تأثیر آن بر توان خرید مردم به‌شدت محدود می‌شود.
نکته دیگر، پیچیدگی و ناکارآمدی فرایند دریافت کالابرگ است. بسیاری از خانوارها، به‌ویژه اقشار کم‌درآمد و ساکنان مناطق دورافتاده، با مشکلات فنی، دسترسی محدود به سامانه‌ها و کمبود اطلاعات مواجه‌اند. این مسئله باعث می‌شود که طرحی که هدف آن حمایت از مردم است، در عمل تبدیل به عاملی برای سردرگمی و نارضایتی شود. به بیان ساده‌تر، مردم هنوز باید برای تأمین نیازهای اساسی خود به بازار آزاد و قیمت‌های سرسام‌آور مراجعه کنند؛ در حالی که انتظار می‌رود کالابرگ این خلأ را پر کند.
در این میان، سیاست‌های موقتی و بدون برنامه‌ریزی بلندمدت، وضعیت را پیچیده‌تر کرده است. وقتی سیستم حمایتی نتواند نوسانات واقعی بازار را پوشش دهد، مردم به‌تدریج اعتماد خود را نسبت به دولت و سازوکارهای حمایتی از دست می‌دهند. کاهش این اعتماد، پیامدهای اجتماعی و روانی گسترده‌ای دارد و باعث افزایش فشار بر خانواده‌ها و تقویت احساس بی‌عدالتی می‌شود.
به نظر می‌رسد راهکار واقعی نه در تکیه صرف بر کالابرگ، بلکه در مدیریت جامع بازار، افزایش تولید داخلی، کنترل دقیق قیمت‌ها و تقویت شبکه‌های توزیع است. دولت‌ها باید برنامه‌های بلندمدت اقتصادی و اجتماعی تدوین کنند که هم نیازهای فوری مردم را پوشش دهد و هم بتواند ثبات اقتصادی را به‌صورت پایدار تأمین کند.
در پایان، گرانی‌های روزافزون و ناکارآمدی کالابرگ‌ها، به‌خوبی نشان می‌دهد که هیچ سازوکاری نمی‌تواند جای تصمیمات اقتصادی درست و مدیریت اصولی را بگیرد. اگر به مردم و توان خرید آنان توجه نشود، هیچ طرح کوتاه‌مدتی نمی‌تواند فشار واقعی زندگی روزمره را کاهش دهد. تنها راه مقابله با این بحران، شفافیت، برنامه‌ریزی دقیق و پاسخ‌گویی واقعی به نیازهای شهروندان است.